Vervolg 12

Het is weer tijd voor een update, en dit keer vanuit Ecuador,alweer mijn vijfde land op deze reis. Mijn laatste verslag was vanuit Huaraz en van daar uit ben ik weer op maandagmorgen 1juli vertrokken verder naar het noorden. Eerst nog wat inkopen doen en dan met een flauw zonnetje mag ik langzaam verder afdalen. Aan de rechterkant van mij liggen de besneeuwde toppen van de Cordillera Blanca bergketen, maar die zijn, helaas, bijna niet te zien door de wolken. Na 14.00 uur gaat de wind flink opsteken en moet ik mee trappen ondanks dat het hier toch naar beneden gaat. 30 kilometers buiten Huaraz kom ik 3 fietsers tegen, ééntje uit Spanje en twee uit Engeland en alle 3 onderweg naar Argentinie. Even stoppen,praatje maken en dan verder maar weer naar het plaatsje Caraz mijn einddoel voor vandaag. Langs de Santa rivier door een mooie groene vallei met klein schalige landbouw. 5 kilometer voor Caraz alweer 2 fietsers uit Engeland.
Deze zijn begonnen in Quito,de hoofdstad van Ecuador,en onderweg naar Argentinie. Voorop de fiets van dat meisje zit een grote blauwe plastic bak,met daar in een hondje. Dit hondje hebben ze gevonden, totaal verwaarloosd,langs de kant van de weg en nu mag hij mee reizen naar Argentinie. Vandaag 69 kilometers en 362 hoogte meters gedaan tot in het dorpje Caraz.
Verder afdalen,hoe meer ik afdaal hoe warmer het wordt. Het is druk met fietsers op deze route hier kom ik er alweer 2 tegen. Dit keer een meisje uit Schotland,die is vorig jaar Mei begonnen in Vancouver (Canada), en een jongen uit Noord Amerika. Ze hebben elkaar ontmoet in Mexico en zijn nu samen onderweg naar Buenos Aires. Na deze ontmoeting ga ik een wel heel spectaculaire afdaling in. Tussen steile bergwanden,diepe ravijnen,talloze tunneltjes en een steenslagweg zak ik steeds verder de diepte in. De tunneltjes zijn extra spannend,pikken donker zijn ze,ze hebben vergeten verlichting aan te leggen,en soms bij het binnen gaan van zo'n tunneltje kun je de andere kant niet zien en moet je wat geluk hebben dat je niet tegen de zijkant knalt. Maar ook dat heb ik er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. Wat een fantastische afdaling en ik stop dan ook regelmatig om een paar foto's te maken. Voor ik deze bergen voorlopig even ga verlaten zet ik mijn tentje nog een keer op langs een snel stromende rivier om de nacht door te brengen.
Voor het eerst sinds lange tijd is het s'nachts niet zo ontzettend koud in mijn tentje,en +9 graden is toch wel aangenamer als -9 graden.
Vandaag 74 kilometer en 1732 meter mogen afdalen maar ook nog tussen door 369 meter de hoogte in gegaan.
Lekker geslapen in mijn tentje,en verder met de nog steeds spectaculaire afdaling door nog meer tunneltjes,steile bergwanden en diepe afgronden.
Langzaam aan worden de bergen minder hoog en langs de Santa rivier verlaat ik stilletjes aan het hoog gebergte. Onder weg,in het dorpje Chuquicara, nog een kippetje met rijst gegeten,want iets anders hebben ze schijnbaar niet in die kleine dorpjes. Hoe meer ik afdaal des te meer landbouw komt er,maar er komt ook mist uit zee op zetten en in Santa is het nog maar 12 graden en dat terwijl ik niet zo heel ver meer van de evenaar verwijderd ben,maar het is hier wel wintertijd. Net voor Santa komt er een wielrenner naast me rijden en brengt me naar een hostel in Santa. Om geen modder figuur te slaan trap ik naast hem stevig door met de snelheidswijzer op 30 . Gelukkig is Santa niet ver meer en totaal bezweet stop ik voor het hostel, (uitslover dat ik ben). Ook hier weer wat eten en raad eens wat ik ga eten.......Inderdaad.
Vandaag weer op de Panamericana beland om verder naar het noorden te gaan richting de grote stad Trujillo, dat aan de stille oceaan ligt,om hier in het weekend de bloemetjes buiten te zetten en nog wat andere dingetjes te doen.
Ik had gedacht Trujillo in 1 dag te halen, maar door de tegenwind en toch nog wel wat hoogte meters moet ik in het dorpje Virú nog een keer overnachten. Net voor Virú krijg ik mijn derde gebroken spaak en daarom zet ik mijn fiets weer een keertje op zijn kop.Vannacht voor de tweede keer flink wat hoofdpijn gehad en heb een pijnstiller moeten nemen om daar vanaf te komen ik weet niet waar dat vandaan komt die hoofdpijn.
De bergen zijn veranderd in hoge zandduinen waar niets kan groeien.
Na deze zandduinen word het langzaam wat groener en komt er wat meer landbouw en daarmee ook wat meer bevolking. Zit ik in de berm wat te drinken komt er een fietser aan, uit dezelfde richting als ik,is het Igor, uit Rusland, die ik lang geleden in het nationale natuur park
Torres del Paine in Chili, ook al een keer ben tegen gekomen. Igor gaat in Trujillo de boot op naar Nicaragua want voor de landen Ecuador , Colombia , Panama en Costa Rica heeft hij geen visum verteld hij mij.
Vanuit mijn betonnen bunker,zelfs het matras lag op een blok beton,ga ik de laatste kilometers naar Trujillo afleggen in een lange broek en met een jas aan. Het is behoorlijk fris hier en dat zo kort voor de evenaar en dit is al de tweede dag op rij dat het zo koud is. Maar ook dit heeft weer een voordeel zo kunnen namelijk de muggen mij niet steken want ik word behoorlijk gek van de jeuk van die k.. Beesten. Vooral s'avonds begint dat te jeuken en ik krab me dan ook een ongeluk. Trujillo is weer een grote stad met al weer van die vervelende toeterende taxi's wat krijg ik daar een pest hekel aan zeg. In een oud Coloniaals hotel in het centrum van Trujillo breng ik mijn weekend door. De eerste nacht was vrij kort,ze hadden mij precies boven de plaatselijke disco gestationeerd. De andere 2 nachten aan de andere kant van dit grote hotel door gebracht.
Bij het inchecken was de prijs vrij hoog voor Peruaanse begrippen,maar toen ik zij dat ik 3 nachten wilde blijven werd de prijs gehalveerd.
Een paar dagen terug heb ik mijn camera laten vallen en nu doet ie het niet meer en moet ik even een nieuwe kopen,kom ik in een winkel aan leg ik de zaak uit wat blijkt: Toen ik de camera liet vallen was ook precies op dat moment mijn Kaartje vol en dan maakt hij ook geen foto's meer, wel heel toevallig maar ik hoefde daarom geen nieuwe te kopen. Trujillo heeft in het centrum een aantal mooie Coloniale gebouwen en kerken met een paar pleintjes zoals elke stad in Peru dat wel heeft en is het leuk omdat even te bekijken.
Vanuit Trujillo weer niet vroeg weg maar ik hoefde ook pas om 12 uur mijn hotel te verlaten en precies om 12 uur stond ik met heel mijn troep beneden om aan de laatste fietsweek hier in Peru te beginnen.
Vrij vlakke etappe vandaag en met een zwak rugwindje,100 kilometer en 336 hoogte meters ben ik vandaag in Pacasmayo aan gekomen. Dus ondanks de langzame start toch lekker op kunnen schieten.
Vandaag alweer een rustige dag .Onderweg naar Chiclayo in het dorpje Pacanquilla wat eten,daar liep ook het zoontje van de eigenaar ook rond,ik geef dat kereltje een snoepje en gelijk had ik er een vriendje bij. Hij haalde voor mij drinken,regelde het bestek en kwam ook bij mij aan tafel zitten eten, terwijl de eigenaar zelf,met een vliegenmepper,de hond naar buiten werkte. Zie je nou wel dat vrienden wel te koop zijn.
Onderweg weer 2 fietsers tegen gekomen,nu was het een setje uit Zwitserland,en die hoopte in Maart in Usuhaia aan te komen. Verder heel de dag door een beetje een saai landschap gereden. Het was een beetje te vergelijken met de Italiaanse Po vlakte. Rijst velden,maisvelden en saaie dorpjes. Gelukkig krijg ik vandaag mijn vierde gebroken spaak en heb die extra spaken daarom niet voor niets gemaakt toen in Calama.
Chiclayo is vandaag mijn einddoel.112kilometer en 312 hoogte meters.
Rumoerige boel hier in Chiclayo,rumoerige buren,de t.v.'s waren goed hoorbaar en het geluid van die vervelende toeterende taxi's kwam ook mijn oortjes weer eens binnen,kortom slacht geslapen. Ik denk als je weet waar de claxon zit in een auto dat je hier in Peru zo je rijbewijs krijgt.
Chiclayo uit rijdend sturen ze me de verkeerde kant op, maar met een kleine omweg over een heel slechte weg kom ik toch weer op het goede spoor terecht. En zodoende waardeer je het asfalt weer extra.
Voor het eerst sinds ik de bergen uit ben is dit een warme dag maar ik ga dan ook meer de binnenlanden in. Onderweg in een parkje terwijl ik wat zit te eten mijn moeder nog even gebeld, die vind het wél leuk om af en toe wat van mij te horen. Wel stoor ik ze bij haar kaartavondje maar dat was deze keer niet zo erg,ze zal wel aan de verliezende hand zijn geweest. Verder weer een rustige fietsdag tot in Olmos.
Van Olmos naar Chulucanas een rustige mooie fietstocht met een graadje of 27 vliegen de kilometers voorbij. In het gehucht Naupe staan een paar vrachtauto's voor een restaurantje en ook hier eet ik, je raad het al, een kippetje met jawel rijst. En voor onderweg nog een trosje bananen (10 stuks voor 1sol =o,32euro) mee genomen. Je snapt niet dat ze daar voor kunnen groeien maar hier kan dat wel. Vandaag 126 kilometers en toch nog 511 hoogte meters mogen maken.
Van Chulucanas naar Las Lomas door een licht glooiend groen landschap is het een lekker ontspannen fietsdagje met verder geen hoogte punten,eigenlijk net vacantie. Hier in Las Lomas ga ik voor de laatste keer slapen in een Peruaans hostel en in een Peruaans bed. Morgen ga ik voor het eerst in mijn leven Ecuador binnen,maar dat geldt voor de meeste landen dat ik daar voor het eerst kom.
Zo.... laatste dag in Peru. In de verte zie ik de bergen van Ecuador al liggen. Maar voor ik die ga bedwingen eerst mijn weekend door brengen in de grensplaats Macara. De grens passage stelt weer geen reet voor. Stempeltje bij de Peruaanse politie en over de brug een stempeltje bij de Ecuadoriaanse politie en met twee stempels rijker in mijn paspoort cross ik zo Ecuador binnen,nog even een pionnetje omver gekegeld door mijn stuurmans kunst, om hier eventjes goed de beest uit te gaan hangen.
Nou dat beest in mij is op maandagmorgen, als ik vertrek uit Macara,snel getemd. Gelijk mag ik gaan klimmen en hoe !!!! Maar eerst wil ik dit nog even kwijt. Wat mij gelijk opvalt is het gemis van die vervelende toeterende taxi's in allerlei kleuren en maten. Als ik ooit,maar dat zal wel niet, President van Peru of Bolivia word,want daar kunnen ze er ook wat van,dan sloop ik persoonlijk alle claxons uit die taxi's. Dat klimmen hier in Peru over die bergen is ook een hele opgave. Van uit Macara gelijk in de eerste 11 kilometer meer als 700 meter de lucht in. De hellingen zijn hier veel steiler tot soms wel 12% stijging. Op het eind van de dag na 70 kilometer heb ik 1828 hoogte meters gemaakt en heb dan ook zere knieën. Ook begint het al donker te worden en na mijn eerste fietsdag hier in Ecuador ga ik maar gelijk wildcamperen. Een gemiddelde stijging is hier 7/8%,en ben je blij als het eventjes maar 4of 5% naar boven gaat.
Met meer als 30 graden was mijn eerste fietsdag een zware fietsdag hier in Ecuador,veel moeten drinken maar daar had ik op gerekend. Ook liggen de dorpjes,waar je iets kunt kopen verder uit elkaar als in Peru.
Verder hebben ze prima asfalt wegen hier en maakt dit land op mij een meer ontwikkelde en rustige indruk. Als je hier probeert over te steken stoppen ze tenminste en wordt er niet getoeterd dat je op moet toeteren. Ook zijn de dorpjes meer afgewerkt met trottoirs en zonder gaten in het wegdek.
De zon is er vroeg bij vandaag en door die koperen ploert drijf ik om 8 uur al mijn tent uit. Dan maar even schaduw opzoeken om te ontbijten.
Dat ik vroeg op ben komt mooi uit. De eerste 30 kilometer alleen maar berg op. In Catacocha wat eten, dan mag ik een klein beetje afdalen maar dan gaat het weer omhoog. En op het einde van de dag heb ik 2055 hoogte meters gemaakt en mag ik gaan afdalen. Hier boven op de berg is het heel hard aan het waaien en uit voorzorg ga ik telkens aan de kant van de berg rijden zodat ik met een sterke wind vlaag niet het ravijn in word geblazen. Ook komen hier weer de lange broek en regenjas weer te voorschijn en in het dorpje San Pedro de la Bendita vind ik het welletjes voor vandaag. Het enigste hostel heeft nog wel een kamertje voor een verkleumde fietser uit Nederland en in een heerlijk bedje lig ik wat bij te komen van de inspannende dag. Wat de wind betreft het lijkt hier Patagonië wel en ook de temperatuur voelt hier beslist niet tropisch aan.
Richting Loja,de eerst grote stad in Ecuador,mag ik eerst nog afdalen tot in Catamayo, en daar verkopen ze lekkere chocolade broodjes,een goede energie bron voor de komende beklimming. Buiten Catamayo hupsakee gelijk weer de lucht in richting Loja. Na 1500 steile hoogte meters ben ik boven op de pas van 2730 meter en hier is het ook maar 11 graden,wind en regen kortom het weer dat jullie 6 maanden hebben gehad dat is nu hier beland,bedankt hier voor. In Loja, in een oud hotel blijf ik 1 nachtje. Hier even een nieuwe M.P.3 speler kopen dat ding uit Peru heeft ook al de geest gegeven. In 3 dagen tijd heb ik nu hier al meer hoogte meters gemaakt als in de afgelopen 2 weken in Peru,en dat voel je wel, ikke tenminste. In Loja kan je kiezen:of je gaat omhoog direct richting Quito,of wat meer naar rechts en via een stuk regenwoud van het Amazone gebied met een omweg naar Quito. Ik kies voor het laatste,en op donderdagmorgen ben ik onderweg naar Zamora. En wat doe je als je in Ecuador een stad uit rijdt...inderdaad de berg op. Na 800 meter klimmen ben ik (al) boven met jas, lange broek en handschoenen aan en zeik nat. Van buiten nat van de regen en onder mijn kleren nat van het zweet.( hoogte 2800 meter). En nu is het alleen nog maar afdalen tot in Zamora waar ik een hotelletje vind met een Engels sprekende eigenaar. Dat is voor mij een stuk makkelijker praten want dat Spaans wil er bij mij niet zo makkelijk in. Toch moet het niet zo moeilijk zijn want zelfs de kleine kinderen spreken hier al een aardig woordje Spaans. De eigenaar van dit mooie hotel heeft 15 jaar in New York gewerkt en daar heeft hij dat Engels geleerd. Met het verdiende geld is hij hier nu dit hotel begonnen. Hier blijf ik een paar dagen om van de inspanningen wat bij te komen anders breek ik net boven mijn knieën af heb ik het gevoel.
Ik hoop dat ik jullie weer op de hoogte heb gebracht van mijn omzwervingen hier in Zuid Amerika,en als je je verveeld kun je altijd hiernaar toe komen als je wilt. Alleen voor het weer hoef je het niet te doen want dat is nu ook prachtig bij jullie heb ik gelezen.
Het allerbeste allemaal en tot het volgende verslagje.
Kilometers : 8870. Hoogtemeters : 8868.