Vervolg 15
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
29 September 2013 | Panama, Boquete
Weer tijd voor een verslagje,en nu vanuit het warme Panama
We hebben de boottocht overleefd anders had ik dit niet kunnen schrijven. En we, dat zijn de kapitein met zijn hulpje en tevens kok,en 5 passagiers. 1 jongen uit Argentinie,1 meisje uit België,een jongen en een meisje uit Duitsland.en ikke. Dus totaal met 7 personen in dat schuitje.
In eerste instantie zou ik op zaterdag vertrekken,maar om één of andere reden werd dat verschoven naar maandag. Krijg ik maandag te horen dat het woensdag word. Dus ga ik maar naar een andere maatschappij om over te steken naar Panama,kon ik misschien nog net op maandag mee maar dat werd ook pas woensdag. Ik had bijna zelf een boot gekocht om over te steken,maar op woensdag kon ik alles installeren op een boot en konden we vertrekken. Alleen werd het toch nog donderdagmorgen voor wij vertrokken. Misschien dat ze niet graag fietsen mee nemen,ik weet het niet waarom ze het steeds uitstelden,of ze hadden niet genoeg passagiers. Gelukkig eindelijk weg uit Cartagena ik begon me al aardig te vervelen. Als je een paar dagen daar geweest bent heb je het wel gezien. Het centrum is aardig opgeknapt met oude gebouwen en kerken en een oud spaans fort,maar buiten het centrum,in de buitenwijken, is het net zo'n rotzooi als overal hier in Zuid Amerika en daar is geen bal aan.
Een nieuwe wet in Panama,als je Panama binnenkomt moet je dat land binnen 72 uur weer verlaten of je moet 100 dollar betalen. Nu hebben wij dit opgelost door een vliegticket te boeken,en samen met een kopietje hier van, en het paspoort laten zien aan de emigratie dienst en toen was het ook goed.
Op donderdagmorgen met een snelheid van 10 kilometer per uur verlaten wij de haven van Cartagena en zetten koers naar Panama met onze notendop van 13 meter lengte. Lekker op het dek liggen niksen en de stukjes huid die tot nog toe bedekt waren door mijn fietskleren zijn na een paar uur zo rood als een kreeft en daar heb ik de komende dagen wel een beetje last van. Lekker relaxt zo'n boottochtje,af en toe ligt hij stil en kun je een verfrissende duik nemen,en vaart 2 dagen en 2 nachten door om bij de San Blas eilanden te komen. S'Nachts ook nog een paar uurtjes gestuurd,op het kompas,dat had de kapitein gevragen of we dat allemaal een keertje wilde doen. En op zaterdagmorgen komen we aan bij de San Blas eilanden,en gaan daar voor anker om te zwemmen en te snorkelen. De San Blas eilanden dat zijn ongeveer 400 eilandjes voor de kust van Panama,en vele daarvan zijn ook nog bewoond. Allemaal van die witte bounty eilandjes met palmbomen zoals je ze ook op de reclamefolders ziet. De plaatselijke bevolking komt langszij met hun bootjes en proberen dan zelf gemaakte souvenirs en vers gevangen vis en kreeften te verkopen. De kapitein koopt ook een paar vissen en kreeften,en die heeft het hulpje lekker klaar gemaakt voor ons,verser kun je het niet hebben.
Oh ja,op vrijdagmiddag kregen we nog even een begeleiding van een stuk of 10 dolfijnen die spelenderwijs wijs voor onze boot uitzwommen,ook dit heb ik een klein beetje kunnen filmen met mij iPad .
Met het snorkelen mooie vissen en koralen gezien in allerlei kleuren en maten en in lekker warm water. Slapen op de boot was niet zo'n succes het was er ontzettend benauwd onder in dat ding en het toilet was ook niet zo'n succes maar in de zee was dat wel stukken beter en ook meer ruimte,het toilet bedoel ik dan.
Op dinsdagmorgen was het weer gedaan met het luizenleventje en ga ik, na 16 dagen bijna niet gefietst te hebben,mijn weg weer vervolgen verder naar het noorden,en is het toch wel weer even wennen.
Vanaf het plaatsje Puerto Lindo,waar ik weer aan land ben gekomen,is het op een op en neer gaande weg prachtig fietsen in deze groene omgeving langs de Caribische kust. Bij het plaatsje Portobelo staat nog een oud Spaans fort en daar neem ik mijn eerste rustpauze hier in midden Amerika. Bij de plaats Sabanita kom ik weer op een drukke weg te rijden,dit is de weg van de havenplaats Colon naar Panam City,en soms is er geen vluchtstrook en is het extra oppassen voor de bussen en de vrachtwagens. En als er al wel een vluchtstrook is ligt deze bezaaid met allerlei rotzooi en is het slalom rijden tussen de glasscherven en de andere troep die er ligt. Een beetje verder begint er een nieuwe autobaan en ik besluit die maar te nemen. Maar na een paar kilometer komt er politie naast mij rijden en zegt me dat ik terug moet !!! Aangezien dat ze alle 4 groter waren als ik ga ik maar terug en neem de oude weg naar Panama. 90 kilometer,874 hoogte meters en een stevige onweersbui later kom ik in Chilibre terecht, en in een vakantiepark boek ik een kamer voor de nacht. Eerst even lekker douchen want dat is er wel bij ingeschoten op de boot, en dan lekker slapen in mijn airco gekoelde kamer.
Op woensdagmorgen weer verder en na een paar kilometer verlaat ik deze drukke weg en ga binnendoor naar het Panama kanaal om daar een kijkje te nemen bij de Miraflores Locks. Wat mij op valt hier in Panama er zijn,vergeleken bij Colombia,bijna geen motors en fietsers,en de meeste houden toch wel een beetje rekening met de zwakkere weggebruiker zoals ik. In een buitenwijk van Panama logeer ik 2 nachten in hostel Clayton en ga bootjes kijken die door het Panama kanaal varen,en daar wordt je ook niet zo heel moe van.
Vrijdagmorgen weer op weg,en via een hoge brug over het Panama kanaal verlaat ik Panama City en bij Arrijan kom ik weer op Panamericano te rijden alleen hier noemen ze die de Interamericano. Een héél drukke weg met vluchtstrook vol met troep en ik krijg hier dan ook 3 lekke banden voor ik in het plaatsje Capira ben om de nacht door te brengen.
Vandaag iets meer proberen te fietsen als gisteren,door die 3 lekke banden van gisteren heb ik niet zo veel kilometers gemaakt, en vandaag probeer ik in Penonome te komen. Ook vandaag weer 3 lekke banden,stukje glas.spijkertje.stukje ijzerdraad,dat zijn vandaag de boosdoeners op mijn route. In het donker aangekomen in Penonome en met 2 hotels in dit totaal niet toeristische gat is de keuze snel gemaakt.
Toch ook 2 nachtjes gebleven,het hotel was wel prima met een goed restaurant.
Na 2 nachten stort ik mij weer in de hitte op weg richting Costa Rica.
Elke dag schommelt de temperatuur tussen de 30 en 35 graden met uitschieters tot 40 graden. Makkelijke dag vandaag tot in Santiago gekomen,105 kilometer en maar 329 hoogte meters,en geen lekke banden vandaag maar heb ook meer op de weg gefietst,hier is het al wat minder druk. Wel dure onderkomens hier aan de doorgaande weg dan maar even in de stad zelf kijken. Hier vind ik iets goedkoops voor maar 10 dollar,maar dat was achteraf toch niet zo'n succes. Geen airco,geen ventilator,muggen op de kamer en een gammel en krakend bed,kortom bijna niet geslapen in dit low budget hotel uit 1960. In het vervolg eerst maar even kijken en desnoods maar iets meer uitgeven.
Wel weer vroeg op weg,alleen niet ver.... Net buiten Santiago krijg ik een klapband op mijn achter wiel en moet ik de fiets terug dragen naar het centrum om er een nieuwe band te kopen en op te leggen. Ben ik een keertje vroeg op weg word ik weer geremd in mijn bezigheden. Achterband heeft er nu bijna 12000 kilometer op zitten dus dat valt nog niet tegen.
Naar Tolé is nog 95 kilometer en een stevig aantal hoogte meters dat word weer een latertje vandaag en ben dan ook niet voor het donker binnen. Onder weg als ik langs een restaurantje rij hoor ik ineens in het Nederlands: Hè waar gaat de reis naar toe. Ikke terug, zijn het 4 Nederlanders die hier voor zaken onderweg zijn hebben mij al zien rijden onderweg en gokte er op dat ik een Nederlander was. Beetje praten,het aangeboden toetje opgegeten en dan maar weer verder naar Tolé, leuk zo'n intermezzo. In het kleine bergdorpje Tolé was het nog even zoeken waar ze voor mij een bed voor de nacht hadden,en op één adres verhuurde ze wel kamertjes aan de voorbij trekkende reizigers. Boven op de berg lekker rustig geslapen voor 10 dollar kamertje met ventilator,was wel beter als mij vorige adres.
En nu terug naar de hoofdweg en verder richting de tweede grote stad van Panama namelijk David. In de verte pakken zich weer donkere wolken samen,en ik denk dat ik dadelijk wel een beetje nat zal gaan worden. Ja hoor tropische regenbui van meer als 4 uur en net buiten het dorp Chiriqui krijg ik mijn zoveelste lekke band. Ik heb hier in Panama al meer lekke banden gehad als in heel Zuid Amerika bij elkaar. En ook nu moet dat ding weer op zijn kop maar nu in de zeikende regen en bij de invallende duisternis op een weg zonder vluchtstrook,met veel verkeer en geen beschutting. Dit zijn zo van die momenten dat ik bij mezelf denk,wat doe ik hier eigenlijk !!! Band plakken lukt niet in de regen dan maar een nieuwe erin en die lekke morgen effe plékke. Ook de temperatuur komt nu voor het eerst sinds ik in Panama ben uit op 20 graden in deze lange regenbui. Op een stik donkere weg vind ik toch mijn weg naar David,en na enig gezoek bereik ik het backpakkers hostel dat ik voor ogen had. In dit geval het Purple House,en inderdaad alles is hier paars van licht tot donker paars en alle kleuren paars die daar tussen in zitten,en dat zijn er veel. Wel een leuk hostel,gerund door Amerikanen uit New York. Ook hier een prive kamer kan alles tenminste een beetje drogen.
Op Donderdagmorgen ga ik naar het berg dorpje Boquete dat op een hoogte ligt van meer als 1100 meter en waar het ook een stukje koeler is hoop ik. Met 34 graden op de thermometer is het weer lekker warm hier in dit midden Amerikaanse land,en als je dan alleen maar berg op moet komt er veel stoom van mijn lichaam en moet dat ook weer op tijd aangevuld worden. Hoe hoger ik kom,hoe minder warm het wordt,en bijna boven is het alweer aan het regenen en een stukje frisser. Ik heb hier al Panamezen zien lopen met een dikke jas aan,maar ik vind het prima zo. Helaas zijn de berg toppen en ook de vulkaan Barú niet te zien door de vele wolken die hier rond de bergen hangen. Deze vulkaan is 3475 meter hoog en één van de hoogste bergen van Panama. In Boquete vind ik een leuk en rustig hostel met een mooie tuin en overdekt terras waar ik 4 nachten zal verblijven. Hier doe ik mijn fiets een op knap beurt geven en leg er een nieuwe ketting op. Mijn eerste ketting is na 12000 kilometer echt versleten,maar de tuinman van het hostel was er toch wel blij mee. Hier logeert ook een koppeltje uit België,die hebben in Canada een auto gekocht en zijn ook onderweg naar Usuhaia,waar ze in December hopen aan te komen. Maar eerst moet de auto nog in een container verscheept worden naar Colombia. Slapen doen ze meestal boven op de auto waar ze een uitklapbare tent op hebben laten zetten.
Een paar dagen rust heb ik wel nodig,mijn benen doen ontzettend zeer, en ik hoop dat dat met een paar dagen rust wel over is.
Op maandagmorgen ga ik weer op weg en ben dan nog 3 fietsdagen verwijderd van Costa Rica. Van hieruit door de bergen naar de Caribische kust en daar ga ik de grens over. De andere grensovergang,aan de andere kust is heel druk en daar kan het nog weleens lang duren is mij verteld. Ook doen ze daar een stuk moeilijker,en om de eventuele problemen voor te zijn kies ik voor de grensovergang aan de Caribische kust. Een voordeel daarbij is dat het daar ook een heel stuk rustiger is op de weg. En daar boven kom ik door de Chiquita bananen plantages.
Voor Costa Rica denk dat ik ongeveer 2 weken nodig heb om er op mijn gemak door heen te fietsen,en dan zal mijn volgende verslag denk ik wel uit Nicaragua komen als ze mij tenminste binnen laten in dat land,maar dat zien we dan wel weer als ik zo ver ben.
Ik hoop dat ik jullie weer voldoende op de hoogte heb gebracht van mijn fietstochtje, zo niet en wil je nog iets meer weten dan hoor of lees ik het wel. Verders allemaal de hartelijke groeten uit het warme Panama.
En voor de geïnteresseerde nog even de cijfers op een rij:
Kilometerstand : 12116. Hoogtemeters : 129988.
We hebben de boottocht overleefd anders had ik dit niet kunnen schrijven. En we, dat zijn de kapitein met zijn hulpje en tevens kok,en 5 passagiers. 1 jongen uit Argentinie,1 meisje uit België,een jongen en een meisje uit Duitsland.en ikke. Dus totaal met 7 personen in dat schuitje.
In eerste instantie zou ik op zaterdag vertrekken,maar om één of andere reden werd dat verschoven naar maandag. Krijg ik maandag te horen dat het woensdag word. Dus ga ik maar naar een andere maatschappij om over te steken naar Panama,kon ik misschien nog net op maandag mee maar dat werd ook pas woensdag. Ik had bijna zelf een boot gekocht om over te steken,maar op woensdag kon ik alles installeren op een boot en konden we vertrekken. Alleen werd het toch nog donderdagmorgen voor wij vertrokken. Misschien dat ze niet graag fietsen mee nemen,ik weet het niet waarom ze het steeds uitstelden,of ze hadden niet genoeg passagiers. Gelukkig eindelijk weg uit Cartagena ik begon me al aardig te vervelen. Als je een paar dagen daar geweest bent heb je het wel gezien. Het centrum is aardig opgeknapt met oude gebouwen en kerken en een oud spaans fort,maar buiten het centrum,in de buitenwijken, is het net zo'n rotzooi als overal hier in Zuid Amerika en daar is geen bal aan.
Een nieuwe wet in Panama,als je Panama binnenkomt moet je dat land binnen 72 uur weer verlaten of je moet 100 dollar betalen. Nu hebben wij dit opgelost door een vliegticket te boeken,en samen met een kopietje hier van, en het paspoort laten zien aan de emigratie dienst en toen was het ook goed.
Op donderdagmorgen met een snelheid van 10 kilometer per uur verlaten wij de haven van Cartagena en zetten koers naar Panama met onze notendop van 13 meter lengte. Lekker op het dek liggen niksen en de stukjes huid die tot nog toe bedekt waren door mijn fietskleren zijn na een paar uur zo rood als een kreeft en daar heb ik de komende dagen wel een beetje last van. Lekker relaxt zo'n boottochtje,af en toe ligt hij stil en kun je een verfrissende duik nemen,en vaart 2 dagen en 2 nachten door om bij de San Blas eilanden te komen. S'Nachts ook nog een paar uurtjes gestuurd,op het kompas,dat had de kapitein gevragen of we dat allemaal een keertje wilde doen. En op zaterdagmorgen komen we aan bij de San Blas eilanden,en gaan daar voor anker om te zwemmen en te snorkelen. De San Blas eilanden dat zijn ongeveer 400 eilandjes voor de kust van Panama,en vele daarvan zijn ook nog bewoond. Allemaal van die witte bounty eilandjes met palmbomen zoals je ze ook op de reclamefolders ziet. De plaatselijke bevolking komt langszij met hun bootjes en proberen dan zelf gemaakte souvenirs en vers gevangen vis en kreeften te verkopen. De kapitein koopt ook een paar vissen en kreeften,en die heeft het hulpje lekker klaar gemaakt voor ons,verser kun je het niet hebben.
Oh ja,op vrijdagmiddag kregen we nog even een begeleiding van een stuk of 10 dolfijnen die spelenderwijs wijs voor onze boot uitzwommen,ook dit heb ik een klein beetje kunnen filmen met mij iPad .
Met het snorkelen mooie vissen en koralen gezien in allerlei kleuren en maten en in lekker warm water. Slapen op de boot was niet zo'n succes het was er ontzettend benauwd onder in dat ding en het toilet was ook niet zo'n succes maar in de zee was dat wel stukken beter en ook meer ruimte,het toilet bedoel ik dan.
Op dinsdagmorgen was het weer gedaan met het luizenleventje en ga ik, na 16 dagen bijna niet gefietst te hebben,mijn weg weer vervolgen verder naar het noorden,en is het toch wel weer even wennen.
Vanaf het plaatsje Puerto Lindo,waar ik weer aan land ben gekomen,is het op een op en neer gaande weg prachtig fietsen in deze groene omgeving langs de Caribische kust. Bij het plaatsje Portobelo staat nog een oud Spaans fort en daar neem ik mijn eerste rustpauze hier in midden Amerika. Bij de plaats Sabanita kom ik weer op een drukke weg te rijden,dit is de weg van de havenplaats Colon naar Panam City,en soms is er geen vluchtstrook en is het extra oppassen voor de bussen en de vrachtwagens. En als er al wel een vluchtstrook is ligt deze bezaaid met allerlei rotzooi en is het slalom rijden tussen de glasscherven en de andere troep die er ligt. Een beetje verder begint er een nieuwe autobaan en ik besluit die maar te nemen. Maar na een paar kilometer komt er politie naast mij rijden en zegt me dat ik terug moet !!! Aangezien dat ze alle 4 groter waren als ik ga ik maar terug en neem de oude weg naar Panama. 90 kilometer,874 hoogte meters en een stevige onweersbui later kom ik in Chilibre terecht, en in een vakantiepark boek ik een kamer voor de nacht. Eerst even lekker douchen want dat is er wel bij ingeschoten op de boot, en dan lekker slapen in mijn airco gekoelde kamer.
Op woensdagmorgen weer verder en na een paar kilometer verlaat ik deze drukke weg en ga binnendoor naar het Panama kanaal om daar een kijkje te nemen bij de Miraflores Locks. Wat mij op valt hier in Panama er zijn,vergeleken bij Colombia,bijna geen motors en fietsers,en de meeste houden toch wel een beetje rekening met de zwakkere weggebruiker zoals ik. In een buitenwijk van Panama logeer ik 2 nachten in hostel Clayton en ga bootjes kijken die door het Panama kanaal varen,en daar wordt je ook niet zo heel moe van.
Vrijdagmorgen weer op weg,en via een hoge brug over het Panama kanaal verlaat ik Panama City en bij Arrijan kom ik weer op Panamericano te rijden alleen hier noemen ze die de Interamericano. Een héél drukke weg met vluchtstrook vol met troep en ik krijg hier dan ook 3 lekke banden voor ik in het plaatsje Capira ben om de nacht door te brengen.
Vandaag iets meer proberen te fietsen als gisteren,door die 3 lekke banden van gisteren heb ik niet zo veel kilometers gemaakt, en vandaag probeer ik in Penonome te komen. Ook vandaag weer 3 lekke banden,stukje glas.spijkertje.stukje ijzerdraad,dat zijn vandaag de boosdoeners op mijn route. In het donker aangekomen in Penonome en met 2 hotels in dit totaal niet toeristische gat is de keuze snel gemaakt.
Toch ook 2 nachtjes gebleven,het hotel was wel prima met een goed restaurant.
Na 2 nachten stort ik mij weer in de hitte op weg richting Costa Rica.
Elke dag schommelt de temperatuur tussen de 30 en 35 graden met uitschieters tot 40 graden. Makkelijke dag vandaag tot in Santiago gekomen,105 kilometer en maar 329 hoogte meters,en geen lekke banden vandaag maar heb ook meer op de weg gefietst,hier is het al wat minder druk. Wel dure onderkomens hier aan de doorgaande weg dan maar even in de stad zelf kijken. Hier vind ik iets goedkoops voor maar 10 dollar,maar dat was achteraf toch niet zo'n succes. Geen airco,geen ventilator,muggen op de kamer en een gammel en krakend bed,kortom bijna niet geslapen in dit low budget hotel uit 1960. In het vervolg eerst maar even kijken en desnoods maar iets meer uitgeven.
Wel weer vroeg op weg,alleen niet ver.... Net buiten Santiago krijg ik een klapband op mijn achter wiel en moet ik de fiets terug dragen naar het centrum om er een nieuwe band te kopen en op te leggen. Ben ik een keertje vroeg op weg word ik weer geremd in mijn bezigheden. Achterband heeft er nu bijna 12000 kilometer op zitten dus dat valt nog niet tegen.
Naar Tolé is nog 95 kilometer en een stevig aantal hoogte meters dat word weer een latertje vandaag en ben dan ook niet voor het donker binnen. Onder weg als ik langs een restaurantje rij hoor ik ineens in het Nederlands: Hè waar gaat de reis naar toe. Ikke terug, zijn het 4 Nederlanders die hier voor zaken onderweg zijn hebben mij al zien rijden onderweg en gokte er op dat ik een Nederlander was. Beetje praten,het aangeboden toetje opgegeten en dan maar weer verder naar Tolé, leuk zo'n intermezzo. In het kleine bergdorpje Tolé was het nog even zoeken waar ze voor mij een bed voor de nacht hadden,en op één adres verhuurde ze wel kamertjes aan de voorbij trekkende reizigers. Boven op de berg lekker rustig geslapen voor 10 dollar kamertje met ventilator,was wel beter als mij vorige adres.
En nu terug naar de hoofdweg en verder richting de tweede grote stad van Panama namelijk David. In de verte pakken zich weer donkere wolken samen,en ik denk dat ik dadelijk wel een beetje nat zal gaan worden. Ja hoor tropische regenbui van meer als 4 uur en net buiten het dorp Chiriqui krijg ik mijn zoveelste lekke band. Ik heb hier in Panama al meer lekke banden gehad als in heel Zuid Amerika bij elkaar. En ook nu moet dat ding weer op zijn kop maar nu in de zeikende regen en bij de invallende duisternis op een weg zonder vluchtstrook,met veel verkeer en geen beschutting. Dit zijn zo van die momenten dat ik bij mezelf denk,wat doe ik hier eigenlijk !!! Band plakken lukt niet in de regen dan maar een nieuwe erin en die lekke morgen effe plékke. Ook de temperatuur komt nu voor het eerst sinds ik in Panama ben uit op 20 graden in deze lange regenbui. Op een stik donkere weg vind ik toch mijn weg naar David,en na enig gezoek bereik ik het backpakkers hostel dat ik voor ogen had. In dit geval het Purple House,en inderdaad alles is hier paars van licht tot donker paars en alle kleuren paars die daar tussen in zitten,en dat zijn er veel. Wel een leuk hostel,gerund door Amerikanen uit New York. Ook hier een prive kamer kan alles tenminste een beetje drogen.
Op Donderdagmorgen ga ik naar het berg dorpje Boquete dat op een hoogte ligt van meer als 1100 meter en waar het ook een stukje koeler is hoop ik. Met 34 graden op de thermometer is het weer lekker warm hier in dit midden Amerikaanse land,en als je dan alleen maar berg op moet komt er veel stoom van mijn lichaam en moet dat ook weer op tijd aangevuld worden. Hoe hoger ik kom,hoe minder warm het wordt,en bijna boven is het alweer aan het regenen en een stukje frisser. Ik heb hier al Panamezen zien lopen met een dikke jas aan,maar ik vind het prima zo. Helaas zijn de berg toppen en ook de vulkaan Barú niet te zien door de vele wolken die hier rond de bergen hangen. Deze vulkaan is 3475 meter hoog en één van de hoogste bergen van Panama. In Boquete vind ik een leuk en rustig hostel met een mooie tuin en overdekt terras waar ik 4 nachten zal verblijven. Hier doe ik mijn fiets een op knap beurt geven en leg er een nieuwe ketting op. Mijn eerste ketting is na 12000 kilometer echt versleten,maar de tuinman van het hostel was er toch wel blij mee. Hier logeert ook een koppeltje uit België,die hebben in Canada een auto gekocht en zijn ook onderweg naar Usuhaia,waar ze in December hopen aan te komen. Maar eerst moet de auto nog in een container verscheept worden naar Colombia. Slapen doen ze meestal boven op de auto waar ze een uitklapbare tent op hebben laten zetten.
Een paar dagen rust heb ik wel nodig,mijn benen doen ontzettend zeer, en ik hoop dat dat met een paar dagen rust wel over is.
Op maandagmorgen ga ik weer op weg en ben dan nog 3 fietsdagen verwijderd van Costa Rica. Van hieruit door de bergen naar de Caribische kust en daar ga ik de grens over. De andere grensovergang,aan de andere kust is heel druk en daar kan het nog weleens lang duren is mij verteld. Ook doen ze daar een stuk moeilijker,en om de eventuele problemen voor te zijn kies ik voor de grensovergang aan de Caribische kust. Een voordeel daarbij is dat het daar ook een heel stuk rustiger is op de weg. En daar boven kom ik door de Chiquita bananen plantages.
Voor Costa Rica denk dat ik ongeveer 2 weken nodig heb om er op mijn gemak door heen te fietsen,en dan zal mijn volgende verslag denk ik wel uit Nicaragua komen als ze mij tenminste binnen laten in dat land,maar dat zien we dan wel weer als ik zo ver ben.
Ik hoop dat ik jullie weer voldoende op de hoogte heb gebracht van mijn fietstochtje, zo niet en wil je nog iets meer weten dan hoor of lees ik het wel. Verders allemaal de hartelijke groeten uit het warme Panama.
En voor de geïnteresseerde nog even de cijfers op een rij:
Kilometerstand : 12116. Hoogtemeters : 129988.
-
29 September 2013 - 08:54
Aimé:
Hallo Alex,
goed bezig kerel. Zal blij zijn als je weer terug bent. Dan kun je mijn fiets ook een keer reviseren.
Denk dat je ondertussen wel een heel goede fietsenmaker bent. Mocht je niet terug het transport in willen, wat thuis verder goed geregeld wordt door jouw gezinneke, dan kun je altijd nog collega van Ron worden.
Heb je verslag weer voor jullie mam geprint en daar zal ze wel weer blij van zijn. Ze kijkt al wel uit naar de dag dat je weer terug gaat keren, en natuurlijk zij niet alleen.
Nog vele veilige kilometers en groetjes van ons allen, Aimé -
29 September 2013 - 12:40
Jan En Sharona:
hey alex mooie verslagen elke keer .fijn dat het goed gaat daar en dat je het naar je zin hebt. je hebt in ieder geval wel goed weer daar in die apenlanden.zorg maar dat je heel terug komt.veel plezier en succes nog en tot en volgende boeiende verslag groetjes jan en sharona -
29 September 2013 - 14:41
Henriette:
Hallo Schatje,
Ik heb net je verslag weer gelezen en vond het weer heel gezellig om te lezen. Hier thuis gaat alles zijn gangetje en we doen allemaal ons best voor de zaak. Geniet maar lekker van je droom en kijk vooral goed uit zodat je weer heel terug komt bij ons volgens jaar. Ons Fenna heeft vannacht weer bij oma geslapen en begint al wat woordjes te praten zoals dicht en stout en papa en ik ben ze ook steeds opa aan het leren maar dan zegt ze steeds aap als ze jouw foto ziet ik weet ook niet hoe dat komt. Schatje tot de volgende Skype maar weer en we love you .xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Je eenzame vrouwtje. -
29 September 2013 - 17:17
Wilma Lenders:
Hoi Alex,
Goede reis verder toegewenst. We hebben je even opgezocht op internet. Wij stonden in Panama langs de weg en boden jou een toetje aan. Ik las het terug in je verslag. Een knappe prestatie van jou. Panama is een prachtig land maar veel hoogte verschil moet je overwinnen.
Wij zijn alweer terug op Aruba.
We zullen je zo of en toe volgen op deze site.
Al the best en een goede trip,
Groeten,
Wilma, Theo, Renee en Jacques -
02 Oktober 2013 - 15:42
Frans Van De Put:
Hallo Alex
Wel een late reactie van mij maar ik heb het de laatste weken nogal druk gehad veel gereden voor peter
weer een mooi verhaal man je bent toch wel met een knappe prestatie bezig het lijkt mij prachtig om zo de dolfijnen langs de boot te zien zwemmen nou Alex tot het volgende verslag ik blijf je met veel belangstelling volgen nog veel veilige kilometers
Groeten Frans -
03 Oktober 2013 - 00:01
Ben Kreeftenberg:
Hoi Alex
Weer met pezier je avonturen gelezen. Ik begin al een beetje uit te kijken naar de tijd dat je Canada gaat naderen. Ik weet je route natuurlijk niet maar neem aan dat he vrij dicht langs of door Vancouver gaat en hoop je dan te ontmoeten. Ik ben nu druk bezig met onze vacantie die eind deze week begint . Een bezoek aan onze dochter in Toronto voor een paar dagen en dan via Brussel naar Limburg en Den Haag. Wens je veel prettige en gezonde KM's toe in de komende weken . Ben Kr. -
04 Oktober 2013 - 10:07
Lenie:
Hoi Alex,
Nu ben ik toch wel een beetje jaloers op je.
Niet op je klapbanden die telkens weer gemaakt moeten worden, maar wel op de omgeving waar jij nu in vertoeft, prachtig...en die dolfijnen!!!
16 dagen niet kunnen fietsen, dat zal wel tegen gevallen zijn!
In "de Regge" is alles OK, druk met weer 2 meiden 1 hond en 3 poezen in huis. Maar jou zoon en je Jetje hebben ons geweldig geholpen door het lenen van de bus en de tijdelijke opslag in de loods.
Wat moeten we toch zonder jullie,xxx -
05 Oktober 2013 - 20:00
Peter En Joanny :
Hallo die Alex,
We hebben je verslag weer met veel plezier gelezen. Peter is jaloers op je (dolfijnen langs de boot,geweldig) Wat zal je al veel mooie foto's en film hebben gemaakt, we zijn nieuwsgierig.
Wij zijn op 20 september voor de tweede keer opa en oma geworden van een klein meisje, Lize heet ze. Het is een mooi meiske
Heb je nog genoeg zakgeld na al die platte banden haha. Het is heel fijn dat je het nog goed naar je zin hebt. Blijf je wel goed uitkijken op die drukke wegen.
Ook heel leuk als je ineens Nederlanders hoort roepen,kan je nog even wat anders kleppen dan klapperbomen taal.
Groetjes alweer vanuit een beetje frisser Tilburg. De zomer kleding ligt alweer achter in de kast tot volgend jaar te wachten.
Peter en Joanny. Houdoe war menneke. -
06 Oktober 2013 - 23:58
Neeltjevanriel:
Hallo alex,
Ook al reageer ik niet altijd, ik volg je nog steeds met veel bewondering voor je niet aflatende power.
Jij moet van ijzer zijn en je vrouwtje sluit straks een hulk in haar armen.Ik was juli in Noorwegen en dacht bij mezelf als Alex nog ooit weer de kriebels gaat krijgen dan zou dit hier wel bij hem passen. Ben je met 4000 km klaar is voor jou dan een mini trip en je mag je tent overal zetten waar je wil.
Ik was er 2x maar de Noordkaap staat nog op mijn lijstje. Mogen ga ik Spanje en als ik terug ben ga ik je verslagen van voor af aan opnieuw lezen. Is inmiddels een boek geworden. Maar goed dat ik daar niet ben was geheid op die 400 eilandjes blijven hangen tot ik ze allemaal gehad had!
Ik wens je een (voor zover dat kan) probleemloze verdere reis toe.
Jij haalt je doel dat weet ik zeker.!!!!!!!!!!!!!
Met vriendelijke groetjes ook voor je vrouwtje van
Neeltje. -
07 Oktober 2013 - 17:05
Ton:
Hai Alex ,
effe een paar dagen weg geweest dus nu effe een kleine reaktie op je prachtige verhaal, je schrijft dingen en ziet plaatsen waarbij ik gewoon jaloers wordt, maar ja fietsen om dat allemaal te zien zie ik echt niet zitten. Zoals het Panama kanaal waar je aan gezeten hebt, zie dit wel eens op TV en dan is het al zo groot, moet helemaal groot zijn als je aan de kant staat dit allemaal te overzien. Ik kan de weg nu een beetje volgen, althans waar he geweest bent en dat is allemaal wel pittig, bedoel de bergen en de conditie van de wegen daar, waren de wegen naar Santiago toch heel wat beter. Ik hoop dat je niet veel lekke banden meer krijgt, elke keer je fiets omdraaien lijkt me ook niets , maar 12.000 kilometer met een band is wel heftig, is het een speciale band. Dit hoor of lees ik wel een keertje, want we hebben precies dezelfde fiets al zal jij er misschien al iets extra's op gezet hebben en er staan natuurlijk ook wat meer kilometers op de teller, hou je haaks op je fietsie,
groeten Ton -
13 Oktober 2013 - 19:06
Pascal En Marieke:
Buenos Dias Alex,
Tijdens onze trip door Costa Rica hebben wij elkaar ontmoet bij de pin automaat in Puerto Viejo. Je zou maar 1 dag blijven, maar twee dagen later hebben we heerlijk met z'n drieën biertjes gedronken bij een restaurant tussen de zwerfhonden.
De banken waren ons goedgezind en wij zijn nog door gegaan nar Panama.
Nu wij dit schrijven zijn w alweer terug in het zeer natte en koude (10 graden) Nederland.
Geniet van je reis!
Marieke en Pascal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
