Vervolg 17
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
17 November 2013 | Guatemala, El Remate
Ometepe is een arm eiland in het grootste meer van Nicaragua,maar de toeristen brengen wat geld in het laadje,anders moesten ze het doen met wat landbouw en veeteelt. Heel Nicaragua is wel een stuk armer als bijvoorbeeld Costa Rica,maar is voor de toeristen ook wel een stuk goedkoper. Op maandagmorgen weer met de boot naar het vaste land om mijn weg te vervolgen. Granada is mijn doel voor vandaag,en met 75 kilometers,over een mooie asfaltweg,ben ik op tijd in deze stad met zijn mooie oude koloniale gebouwen. Hostal met zwembad gevonden en 2 nachten daar gebleven. Op woensdag morgen vertrek uit Granada met als einddoel de hoofdstad van Nicaragua namelijk Managua.
Bij binnenkomst van Managua voel ik mij niet op mijn gemak en ook de stad doet niet vriendelijk en gezellig aan,en besluit om maar door te rijden daar het ook nog vrij vroeg is. Even de weg vragen naar Leon,en dat gaat op 2 manieren. Of langs het meer,of onderlangs met wat minder hoogte meters maar net zo ver, ik besluit voor het laatste. Om weg te komen uit Managua moet er flink en lang geklommen worden,en dat gaat niet zo vlug bij mij. Nergens ook maar een hotel te bekennen,het asfalt wordt steeds slechter en verdwijnt opeens helemaal en wordt de weg een zandpad met grote diepe gaten. Na een poosje begint het ook nog flink te regenen en het wordt ook al donker. Al een paar keer in zo'n groot gat gereden vol met water waar bij mijn achter tassen van mijn fiets vallen. Na 15 minuten is het pikken donker hier op deze modderweg en dat is weer zo'n moment dat ik denk wat en waarom doe ik dit. Na een poosje wordt ik ingehaald door een pick-up wagen die een beetje verderop stopt. Van onder het dekzeil, achter op, komen 2 hoofden te voorschijn en vragen of ik mee wil rijden,nou graag,deze keer wel.
Achter in de laadbak,met zijn drieën onder een afdekzeil en mijn fiets rijden we over deze erbarmelijk slechte weg naar het 30 kilometer verder op gelegen Leon. En daar was ik heel blij mee. Wel knus met drieën onder het zeil terwijl de regen met bakken naar beneden komt. Achter af hoor ik dat dit de oude weg is,en de nieuwe,langs het meer, is wel keurig geasfalteerd. Maar nogmaals je kunt niet alles weten,en de redding kwam ook dit keer vanzelf,alleen de volgende keer iets vroeger graag zo dat ik niet eerst zeik nat ben geregend. Al met al weer een stevig dagje geweest met 120 kilometer op de fiets,en30 kilometer achter in de laadbak en 1278 hoogte meters. Leon is een beetje het zelfde als Granada met zijn gebouwen en ook hier weer 2 nachten liggen ronken. Hier kom ik dezelfde Mensen tegen als op het eiland Ometepe en in de stad Granada.
Op vrijdag een kort ritje gemaakt naar de plaats Chinandega,44 kilometer en 87 hoogte meters. Als ik weg rij in Leon rij ik recht op 2 vulkanen af maar gelukkig draait de weg voor de vulkanen naar links en hoef ik bijna niet te klimmen vandaag. Als ik de stad binnen kom, komt er een sjofele gast naast me rijden en vraagt of ik drugs nodig heb!!! Nee vandaag niet en morgen ook niet, maar je kunt me wel even naar een hostel brengen wat hij ook direct doet. Chinandega is een ongezellige industriestad en heeft de toerist ook niets te bieden. Ik ben net binnen trekken ze boven de sluizen weer open met een ontzettend onweer erbij. Het regenseizoen is hier duidelijk nog niet afgelopen.
De andere dag ook een tamelijk kort ritje tot Somotillo de laatste plaats in Nicaragua,en zonder problemen leg ik de73 kilometer af.
Bij de grensplaats Guasaule rij ik Honduras binnen en weer 2 stempels rijker. Bij mijn fiets staat een manneke van 8/9 jaar en hij heeft op mijn fiets gepast zodat ze hem niet weghalen verteld hij mij. Ik geef dat jochie een dollar en rij over de meest zuidelijk weg Honduras binnen,en na 104 kilometer,net voor het donker wordt en net voor een stevige onweersbui zit ik in een autohotel net voor de stad nacaome. Wel heel de nacht in het donker want de bliksem is hier ergens vlakbij ingeslaan. s'Morgens zijn ze ook volop bezig in de palen om alles te repareren.
El Amatillo,hier verlaat ik de andere dag Honduras alweer om El Salvador binnen te rijden. San Miguel is mijn eerste slaapplaats in dit land. Het door mij uitgekozen hostel heeft zijn deuren lang geleden al gesloten,en verder is er niet zo heel veel aan onderkomens te bekennen in deze toch wel flinke stad. De duisternis zet al in en ga daarom maar een keertje in een duurder onderkomen mijn nachtrust genieten. Het verschil is toch wel merkbaar, of dat je een goedkoop onderkomen hebt of een wat duurder,beter bed,airco en alles prima zuiver.
Vanaf San Miguel gelijk de hoogte in tussen 2 vulkanen door tot een hoogte van meer als 900 meter. En dat is al weer een poosje geleden dat ik op deze hoogte vertoefde. Zeer warme dag vandaag maar gelukkig gaat mijn weg door de bossen,en onder die bomen is het altijd toch wat koeler. Na de vulkanen afdalen tot bijna op zeeniveau en verder op een vlakke weg tot in de stad Zacatecoluca,en heb daar 91 kilometer voor nodig gehad. Onderweg,bij een tankstation nog wat gegeten en wat
gedronken,en werkelijk overal staan bewakers met geweren,en dat zal niet voor niets zijn. In elk dorpje waar ik door heen kom is het vreselijk druk ik denk dat de werkeloosheid hier heel hoog is. Kunnen ze misschien die ontzettende rotzooi langs de weg hier wel even gezamenlijk opruimen,wat een troep ligt hier weer,en wat een stank komt daar vanaf zeg door dit warme weer hier.
Deze dag naar La Libertad,dat pal aan zee ligt,niet zo heel ver verwijderd van Zacatecoluca,en waar ik 2 nachten wil verblijven. In La Libertad vraag ik de weg aan een Engelse toerist en die verteld mij dat 10 kilometer verderop Playa El Tunco is,wat leuker is als La Libertad. Ik daar naar toe en inderdaad allemaal surfers zijn daar. Het dorpje is maar 2 straten groot maar veel leuke restaurantjes en leuke hostels, en inderdaad leuker als La Libertad.
Na 2 nachten weer verder tot in de havenstad Acajutla. De eerste 50 kilometer zijn bijzonder mooi langs deze ruige kust van El Salvador. Dan weer zit je bijna gelijk met de zee,en dan zie je deze weer ver beneden. Volgens mijn inschatting hebben ze maar 1 hotel hier in Acajutla. Nou is hotel voor dit onderkomen wel een heel groot woord maar op dat moment was ik er wel blij mee. Nog even een duik in de zee gedaan en dan slaapjes doen.
Nog 50 kilometer,dan sluit ik het hoofdstuk El Salvador ook al weer af,om bij de grensplaats La Hachadura Guatemala binnen te rijden. Zonder problemen passeer ik ook deze grens en rij land nummer 12 al weer binnen. Veel vrachtverkeer hier aan beide zijde van de grens,maar met mijn fiets slinger ik overal tussen door tot aan het emigratie loketje voor mijn stempeltjes. Dit was een fijne grens zonder opdringerige personen die je alles willen verkopen of overal om schooien,en ook geen geldwisselaars. Chiquimulilla (moeilijke naam) is de eerste grote stad in Gutemala die ik tegen kom. Even een onderkomen zoeken en dan geld gaan pinnen. Ik heb al 5 automaten gehad maar nergens wordt mijn kaart geaccepteerd,en met dollars betalen kan ik niet in dat hotel. Ik heb al een kamer,heb al gedoucht,fiets staat al binnen dus morgen maar even overleggen met de baas hoe dit op te lossen. Achteraf gewoon betaald met dollars bij de baas, het wisselgeld krijg ik terug in quetzals (de munteenheid van Guatemala) en daar ga ik van ontbijten. In deze stad is het markt,en wat een herrie en troep kunnen ze er dan van maken hier, ook dit is geen toeristen stad en dat merk je meteen aan zo'n stad met bijna geen hotels en niets interessants om te bekijken,wel veel armoede.
Het is nu begin november,en ze zeggen dat in november hier de regentijd voorbij is,maar vandaag nog niet. Tot 2 keer toe een flinke plensbui op mijn haartjes gekregen,maar gelukkig is het niet koud hier. De laatste 20 kilometer naar Escuintla gaan vals plat omhoog. En na 68 kilometer en 576 hoogte meters vind ik het voor vandaag ver genoeg. Hier in Escuintla ook maar even proberen te pinnen,maar ook hier geen resultaat. Bij de laatste geld automaat staat er iemand die ook Engels spreekt en vraagt of ie mij kan helpen. Ik leg het probleem uit samen met hem gaan we naar een groot winkelcentrum aan de andere kant van de stad waar ik wel de flappentapper kan laten ratelllen,gelukkig,en wordt ook nog keurig afgezet bij een goedkoop hotelletje.
Alleen maar bergop vandaag om in het 50 kilometer verderop gelegen Antigua te komen. Na 1508 hoogtemeters en veel zweet rij ik Antigua binnen met zijn mooie talloze oude kerken en koloniale huizen. Sommige gerestaureerd en aan ander nog geen flikker aan gedaan. Ook de straten hebben ze hier talloze jaren geleden aangelegd met kinderkoppen en dat fietst niet prettig kan ik je verzekeren. Antigua is wel een leuke stad om een paar dagen in te verblijven. Ik neem mijn intrekking in het hostel met de naam Black cat. Voor 65 Quetzals inclusief een stevig ontbijt is dit een prima keuze. Ook is hier Elke,een mooie Hollandse meid uit Amsterdam,
maar oorspronkelijk uit Nuenen. Die had speciaal voor deze reis een nieuwe IPhone gekocht,alleen heeft ze pech haar Wifi werkt niet op dat ......ding. De andere dag samen (gezellig) met de taxi naar Guatemala City gegaan naar een Winkel van Apple om het probleem proberen op te lossen,maar helaas zonder resultaat weer terug naar Antigua. Na 2 dagen gaat Elke naar Playa El Tunco in El Salvador,waar ik ook geweest ben,en ik blijf nog een dag langer voor ik ook weer verder ga. De ander dag ontmoet ik Scott,uit Canada,die heeft hier een paar weken Spaans gestudeerd en gaat nu op de fiets richting Zuid Amerika. Sinds Panama is dit weer de eerste fietser die ik tegen kom,maar hij moet nog beginnen aan zijn reis en ik ben bijna halverwege mijn trip.
Van Antigua berg omhoog, tot een hoogte van 2000 meter, om in Guatemala City te komen en deze grote stad moet ik helemaal doorkruisen om aan de andere kant weer verder te gaan richting het Izabal meer,en ben weer blij als ik die grote stad achter mij kan laten met al zijn uitlaatgassen en met het drukke verkeer. Wel een aantal keren de weg moeten vragen want ook hier zijn de verkeersborden een schaars goedje. Als ik buiten de stad ben gekomen gaat het bijna alleen maar bergafwaarts,en op het moment dat ik denk nu wordt het wel tijd voor een slaapplaats is er uit hetv niets ineens boven op een klein klimmetje een hotelletje aan de drukke snelweg. Dit is ook het eerste wat ik tegen kom net voor de plaats Sanarate,95 kilometer en 1271 hoogte meters verwijderd van Antigua.
Even kijken hoe ver we vandaag komen,en dat is tot de stad Gualán.
Langs de Motagua rivier glij ik steeds iets meer naar beneden op deze tot 2 banen gereduceerde snelweg. Veel vrachtverkeer hier wat onderweg is naar de havenplaats Puerto Barrios,extra uitkijken dus. Na 115 kilometer kom ik veilig aan in Gualán. Nog een beetje onderhandelen over de prijs en mijn bedje is ook voor de komende nacht weer geregeld.
Ook vandaag weer een mooie fietsdag,temperaturen komen niet boven de 30 graden uit,en door mooie groene bossen is het gewoon een mooie ontspannen dagje. Wel vandaag tegen het asfalt gestuiterd en dat komt zo. Meestal is er wel een soort van kleine smalle vluchtstrook,die 10 tot15 centimeter lager ligt dan de rijbaan, waar ik mij op voortbeweeg. Als die geheel verdwijnt of te slecht wordt ga ik op de rijweg rijden , en dan is er meestal een schuine overgang van het asfalt van de vluchtstrook naar het asfalt van de rijweg. Maar dat was in dit geval niet.
Ik trek mijn voorwiel op de rijbaan alleen mijn achterwiel blijf liever op de vluchtstrook,en dan gaat het fout. Daar lag ik te kijken,voor de derde keer deze reis. Niks gebroken gelukkig alleen mijn linker elleboog lag wel open
en daar had ik toch wel een paar dagen last van. Toch tot in Rio Dulce gekomen vandaag 115 kilometer ver. Hier wordt ik aangesproken door een oud mannetje,en die laat mij foto's zien van een hostel met de naam Kangeroo,ziet er leuk uit,en met een boot gaan we daar naartoe. Tussen de mangroven bossen van het Izabal meer hebben ze een leuk onderkomen gemaakt,en die tent wordt gerund door een Australiër.
De andere dag ga ik met een 2 persoons kano,waar ik overigens alleen in zit,een beetje peddelen. Aan de overkant is nog een oud ford waar ik naar toe ga. Hoe korter ik bij de kant kom hoe meer water er in die kano komt. En bijna bij de kant verdwijnt ie in zijn geheel onderwater,ik kon met een flinke worp nog net mijn fotocamera op het droge gooien. En dan die kano uit het water proberen te halen,dat valt nog niet mee maar wel gelukt. In die kano zat achter in een gaatje,en omdat ik alleen in dat ding zat lag de achterkant dieper in het water en liep zodoende vol met water. Op de terug weg in het midden gaan zitten en toen had ik geen problemen. Ook hier verblijf ik 2 nachten,is toch wel apart zo tussen de mangroven bossen.
Dinsdagmorgen weer tijd om te vertrekken,en met een speedboot zetten ze mij weer keurig op het vaste land,alwaar ik mijn weg vervolg tot net voor Poptún. Als ik daar ben is het ook alweer donker en moet ik nog anderhalve kilometer over een Bospad rijden om bij hostel Finca Ixobel
te komen,echt midden in de bossen.
Na 1 nachtje hier op weg naar het kleine eilandje Flores,gelegen in het Petén Itza meer. Met 107 kilometer en maar 396 hoogte meters was het goed te doen vandaag. Veel hotels en hostels,alleen hostel Los Amigos wat ik uitgekozen had was hartstikke vol. Om de hoek in een andere hostel was nog wel plaats. Los Amigo's,daar ben ik wel gaan eten,echt een leuk ding,met allemaal jong volk daar binnen,en ze draaien daar mijn soort muziek waar ik graag naar luister.
Vanaf Flores is het nog bijna 70 kilometer naar de oude Maya stad Tikal.
Om daar op de fiets naar toe te gaan,rond te lopen,en dan weer op de fiets terug dan wordt het wel een heel lange dag. Daarom ga ik de andere dag naar El Remate,een stuk dichter bij Tikal,waar ik 3 nachten verblijf. Met de fiets op vrijdag naar die oude Maya stad gegaan,en indruk wekkend hoe ze dat vroeger voor elkaar hebben gekregen om zo iets te bouwen met de middelen van toen. Even naar Tikal,toch nog 68 kilometer en Bijna 1100 hoogte meters,maar dit keer zonder bagage en ik moet zeggen dat fietst wel een stuk prettiger,en sneller.
Op zondagmorgen ga ik de laatste 70 kilometer in Guatemala fietsen en ben dan alweer in mijn volgende land namelijk,Belize.
Dit was weer mijn verhaaltje van de afgelopen 4 weken,en hoop jullie weer over 3/4 weken opnieuw iets te kunnen mededelen.
Nu nog de cijfertjes.
Kilometerstand : 14654. Hoogtemeters :154287
Bij binnenkomst van Managua voel ik mij niet op mijn gemak en ook de stad doet niet vriendelijk en gezellig aan,en besluit om maar door te rijden daar het ook nog vrij vroeg is. Even de weg vragen naar Leon,en dat gaat op 2 manieren. Of langs het meer,of onderlangs met wat minder hoogte meters maar net zo ver, ik besluit voor het laatste. Om weg te komen uit Managua moet er flink en lang geklommen worden,en dat gaat niet zo vlug bij mij. Nergens ook maar een hotel te bekennen,het asfalt wordt steeds slechter en verdwijnt opeens helemaal en wordt de weg een zandpad met grote diepe gaten. Na een poosje begint het ook nog flink te regenen en het wordt ook al donker. Al een paar keer in zo'n groot gat gereden vol met water waar bij mijn achter tassen van mijn fiets vallen. Na 15 minuten is het pikken donker hier op deze modderweg en dat is weer zo'n moment dat ik denk wat en waarom doe ik dit. Na een poosje wordt ik ingehaald door een pick-up wagen die een beetje verderop stopt. Van onder het dekzeil, achter op, komen 2 hoofden te voorschijn en vragen of ik mee wil rijden,nou graag,deze keer wel.
Achter in de laadbak,met zijn drieën onder een afdekzeil en mijn fiets rijden we over deze erbarmelijk slechte weg naar het 30 kilometer verder op gelegen Leon. En daar was ik heel blij mee. Wel knus met drieën onder het zeil terwijl de regen met bakken naar beneden komt. Achter af hoor ik dat dit de oude weg is,en de nieuwe,langs het meer, is wel keurig geasfalteerd. Maar nogmaals je kunt niet alles weten,en de redding kwam ook dit keer vanzelf,alleen de volgende keer iets vroeger graag zo dat ik niet eerst zeik nat ben geregend. Al met al weer een stevig dagje geweest met 120 kilometer op de fiets,en30 kilometer achter in de laadbak en 1278 hoogte meters. Leon is een beetje het zelfde als Granada met zijn gebouwen en ook hier weer 2 nachten liggen ronken. Hier kom ik dezelfde Mensen tegen als op het eiland Ometepe en in de stad Granada.
Op vrijdag een kort ritje gemaakt naar de plaats Chinandega,44 kilometer en 87 hoogte meters. Als ik weg rij in Leon rij ik recht op 2 vulkanen af maar gelukkig draait de weg voor de vulkanen naar links en hoef ik bijna niet te klimmen vandaag. Als ik de stad binnen kom, komt er een sjofele gast naast me rijden en vraagt of ik drugs nodig heb!!! Nee vandaag niet en morgen ook niet, maar je kunt me wel even naar een hostel brengen wat hij ook direct doet. Chinandega is een ongezellige industriestad en heeft de toerist ook niets te bieden. Ik ben net binnen trekken ze boven de sluizen weer open met een ontzettend onweer erbij. Het regenseizoen is hier duidelijk nog niet afgelopen.
De andere dag ook een tamelijk kort ritje tot Somotillo de laatste plaats in Nicaragua,en zonder problemen leg ik de73 kilometer af.
Bij de grensplaats Guasaule rij ik Honduras binnen en weer 2 stempels rijker. Bij mijn fiets staat een manneke van 8/9 jaar en hij heeft op mijn fiets gepast zodat ze hem niet weghalen verteld hij mij. Ik geef dat jochie een dollar en rij over de meest zuidelijk weg Honduras binnen,en na 104 kilometer,net voor het donker wordt en net voor een stevige onweersbui zit ik in een autohotel net voor de stad nacaome. Wel heel de nacht in het donker want de bliksem is hier ergens vlakbij ingeslaan. s'Morgens zijn ze ook volop bezig in de palen om alles te repareren.
El Amatillo,hier verlaat ik de andere dag Honduras alweer om El Salvador binnen te rijden. San Miguel is mijn eerste slaapplaats in dit land. Het door mij uitgekozen hostel heeft zijn deuren lang geleden al gesloten,en verder is er niet zo heel veel aan onderkomens te bekennen in deze toch wel flinke stad. De duisternis zet al in en ga daarom maar een keertje in een duurder onderkomen mijn nachtrust genieten. Het verschil is toch wel merkbaar, of dat je een goedkoop onderkomen hebt of een wat duurder,beter bed,airco en alles prima zuiver.
Vanaf San Miguel gelijk de hoogte in tussen 2 vulkanen door tot een hoogte van meer als 900 meter. En dat is al weer een poosje geleden dat ik op deze hoogte vertoefde. Zeer warme dag vandaag maar gelukkig gaat mijn weg door de bossen,en onder die bomen is het altijd toch wat koeler. Na de vulkanen afdalen tot bijna op zeeniveau en verder op een vlakke weg tot in de stad Zacatecoluca,en heb daar 91 kilometer voor nodig gehad. Onderweg,bij een tankstation nog wat gegeten en wat
gedronken,en werkelijk overal staan bewakers met geweren,en dat zal niet voor niets zijn. In elk dorpje waar ik door heen kom is het vreselijk druk ik denk dat de werkeloosheid hier heel hoog is. Kunnen ze misschien die ontzettende rotzooi langs de weg hier wel even gezamenlijk opruimen,wat een troep ligt hier weer,en wat een stank komt daar vanaf zeg door dit warme weer hier.
Deze dag naar La Libertad,dat pal aan zee ligt,niet zo heel ver verwijderd van Zacatecoluca,en waar ik 2 nachten wil verblijven. In La Libertad vraag ik de weg aan een Engelse toerist en die verteld mij dat 10 kilometer verderop Playa El Tunco is,wat leuker is als La Libertad. Ik daar naar toe en inderdaad allemaal surfers zijn daar. Het dorpje is maar 2 straten groot maar veel leuke restaurantjes en leuke hostels, en inderdaad leuker als La Libertad.
Na 2 nachten weer verder tot in de havenstad Acajutla. De eerste 50 kilometer zijn bijzonder mooi langs deze ruige kust van El Salvador. Dan weer zit je bijna gelijk met de zee,en dan zie je deze weer ver beneden. Volgens mijn inschatting hebben ze maar 1 hotel hier in Acajutla. Nou is hotel voor dit onderkomen wel een heel groot woord maar op dat moment was ik er wel blij mee. Nog even een duik in de zee gedaan en dan slaapjes doen.
Nog 50 kilometer,dan sluit ik het hoofdstuk El Salvador ook al weer af,om bij de grensplaats La Hachadura Guatemala binnen te rijden. Zonder problemen passeer ik ook deze grens en rij land nummer 12 al weer binnen. Veel vrachtverkeer hier aan beide zijde van de grens,maar met mijn fiets slinger ik overal tussen door tot aan het emigratie loketje voor mijn stempeltjes. Dit was een fijne grens zonder opdringerige personen die je alles willen verkopen of overal om schooien,en ook geen geldwisselaars. Chiquimulilla (moeilijke naam) is de eerste grote stad in Gutemala die ik tegen kom. Even een onderkomen zoeken en dan geld gaan pinnen. Ik heb al 5 automaten gehad maar nergens wordt mijn kaart geaccepteerd,en met dollars betalen kan ik niet in dat hotel. Ik heb al een kamer,heb al gedoucht,fiets staat al binnen dus morgen maar even overleggen met de baas hoe dit op te lossen. Achteraf gewoon betaald met dollars bij de baas, het wisselgeld krijg ik terug in quetzals (de munteenheid van Guatemala) en daar ga ik van ontbijten. In deze stad is het markt,en wat een herrie en troep kunnen ze er dan van maken hier, ook dit is geen toeristen stad en dat merk je meteen aan zo'n stad met bijna geen hotels en niets interessants om te bekijken,wel veel armoede.
Het is nu begin november,en ze zeggen dat in november hier de regentijd voorbij is,maar vandaag nog niet. Tot 2 keer toe een flinke plensbui op mijn haartjes gekregen,maar gelukkig is het niet koud hier. De laatste 20 kilometer naar Escuintla gaan vals plat omhoog. En na 68 kilometer en 576 hoogte meters vind ik het voor vandaag ver genoeg. Hier in Escuintla ook maar even proberen te pinnen,maar ook hier geen resultaat. Bij de laatste geld automaat staat er iemand die ook Engels spreekt en vraagt of ie mij kan helpen. Ik leg het probleem uit samen met hem gaan we naar een groot winkelcentrum aan de andere kant van de stad waar ik wel de flappentapper kan laten ratelllen,gelukkig,en wordt ook nog keurig afgezet bij een goedkoop hotelletje.
Alleen maar bergop vandaag om in het 50 kilometer verderop gelegen Antigua te komen. Na 1508 hoogtemeters en veel zweet rij ik Antigua binnen met zijn mooie talloze oude kerken en koloniale huizen. Sommige gerestaureerd en aan ander nog geen flikker aan gedaan. Ook de straten hebben ze hier talloze jaren geleden aangelegd met kinderkoppen en dat fietst niet prettig kan ik je verzekeren. Antigua is wel een leuke stad om een paar dagen in te verblijven. Ik neem mijn intrekking in het hostel met de naam Black cat. Voor 65 Quetzals inclusief een stevig ontbijt is dit een prima keuze. Ook is hier Elke,een mooie Hollandse meid uit Amsterdam,
maar oorspronkelijk uit Nuenen. Die had speciaal voor deze reis een nieuwe IPhone gekocht,alleen heeft ze pech haar Wifi werkt niet op dat ......ding. De andere dag samen (gezellig) met de taxi naar Guatemala City gegaan naar een Winkel van Apple om het probleem proberen op te lossen,maar helaas zonder resultaat weer terug naar Antigua. Na 2 dagen gaat Elke naar Playa El Tunco in El Salvador,waar ik ook geweest ben,en ik blijf nog een dag langer voor ik ook weer verder ga. De ander dag ontmoet ik Scott,uit Canada,die heeft hier een paar weken Spaans gestudeerd en gaat nu op de fiets richting Zuid Amerika. Sinds Panama is dit weer de eerste fietser die ik tegen kom,maar hij moet nog beginnen aan zijn reis en ik ben bijna halverwege mijn trip.
Van Antigua berg omhoog, tot een hoogte van 2000 meter, om in Guatemala City te komen en deze grote stad moet ik helemaal doorkruisen om aan de andere kant weer verder te gaan richting het Izabal meer,en ben weer blij als ik die grote stad achter mij kan laten met al zijn uitlaatgassen en met het drukke verkeer. Wel een aantal keren de weg moeten vragen want ook hier zijn de verkeersborden een schaars goedje. Als ik buiten de stad ben gekomen gaat het bijna alleen maar bergafwaarts,en op het moment dat ik denk nu wordt het wel tijd voor een slaapplaats is er uit hetv niets ineens boven op een klein klimmetje een hotelletje aan de drukke snelweg. Dit is ook het eerste wat ik tegen kom net voor de plaats Sanarate,95 kilometer en 1271 hoogte meters verwijderd van Antigua.
Even kijken hoe ver we vandaag komen,en dat is tot de stad Gualán.
Langs de Motagua rivier glij ik steeds iets meer naar beneden op deze tot 2 banen gereduceerde snelweg. Veel vrachtverkeer hier wat onderweg is naar de havenplaats Puerto Barrios,extra uitkijken dus. Na 115 kilometer kom ik veilig aan in Gualán. Nog een beetje onderhandelen over de prijs en mijn bedje is ook voor de komende nacht weer geregeld.
Ook vandaag weer een mooie fietsdag,temperaturen komen niet boven de 30 graden uit,en door mooie groene bossen is het gewoon een mooie ontspannen dagje. Wel vandaag tegen het asfalt gestuiterd en dat komt zo. Meestal is er wel een soort van kleine smalle vluchtstrook,die 10 tot15 centimeter lager ligt dan de rijbaan, waar ik mij op voortbeweeg. Als die geheel verdwijnt of te slecht wordt ga ik op de rijweg rijden , en dan is er meestal een schuine overgang van het asfalt van de vluchtstrook naar het asfalt van de rijweg. Maar dat was in dit geval niet.
Ik trek mijn voorwiel op de rijbaan alleen mijn achterwiel blijf liever op de vluchtstrook,en dan gaat het fout. Daar lag ik te kijken,voor de derde keer deze reis. Niks gebroken gelukkig alleen mijn linker elleboog lag wel open
en daar had ik toch wel een paar dagen last van. Toch tot in Rio Dulce gekomen vandaag 115 kilometer ver. Hier wordt ik aangesproken door een oud mannetje,en die laat mij foto's zien van een hostel met de naam Kangeroo,ziet er leuk uit,en met een boot gaan we daar naartoe. Tussen de mangroven bossen van het Izabal meer hebben ze een leuk onderkomen gemaakt,en die tent wordt gerund door een Australiër.
De andere dag ga ik met een 2 persoons kano,waar ik overigens alleen in zit,een beetje peddelen. Aan de overkant is nog een oud ford waar ik naar toe ga. Hoe korter ik bij de kant kom hoe meer water er in die kano komt. En bijna bij de kant verdwijnt ie in zijn geheel onderwater,ik kon met een flinke worp nog net mijn fotocamera op het droge gooien. En dan die kano uit het water proberen te halen,dat valt nog niet mee maar wel gelukt. In die kano zat achter in een gaatje,en omdat ik alleen in dat ding zat lag de achterkant dieper in het water en liep zodoende vol met water. Op de terug weg in het midden gaan zitten en toen had ik geen problemen. Ook hier verblijf ik 2 nachten,is toch wel apart zo tussen de mangroven bossen.
Dinsdagmorgen weer tijd om te vertrekken,en met een speedboot zetten ze mij weer keurig op het vaste land,alwaar ik mijn weg vervolg tot net voor Poptún. Als ik daar ben is het ook alweer donker en moet ik nog anderhalve kilometer over een Bospad rijden om bij hostel Finca Ixobel
te komen,echt midden in de bossen.
Na 1 nachtje hier op weg naar het kleine eilandje Flores,gelegen in het Petén Itza meer. Met 107 kilometer en maar 396 hoogte meters was het goed te doen vandaag. Veel hotels en hostels,alleen hostel Los Amigos wat ik uitgekozen had was hartstikke vol. Om de hoek in een andere hostel was nog wel plaats. Los Amigo's,daar ben ik wel gaan eten,echt een leuk ding,met allemaal jong volk daar binnen,en ze draaien daar mijn soort muziek waar ik graag naar luister.
Vanaf Flores is het nog bijna 70 kilometer naar de oude Maya stad Tikal.
Om daar op de fiets naar toe te gaan,rond te lopen,en dan weer op de fiets terug dan wordt het wel een heel lange dag. Daarom ga ik de andere dag naar El Remate,een stuk dichter bij Tikal,waar ik 3 nachten verblijf. Met de fiets op vrijdag naar die oude Maya stad gegaan,en indruk wekkend hoe ze dat vroeger voor elkaar hebben gekregen om zo iets te bouwen met de middelen van toen. Even naar Tikal,toch nog 68 kilometer en Bijna 1100 hoogte meters,maar dit keer zonder bagage en ik moet zeggen dat fietst wel een stuk prettiger,en sneller.
Op zondagmorgen ga ik de laatste 70 kilometer in Guatemala fietsen en ben dan alweer in mijn volgende land namelijk,Belize.
Dit was weer mijn verhaaltje van de afgelopen 4 weken,en hoop jullie weer over 3/4 weken opnieuw iets te kunnen mededelen.
Nu nog de cijfertjes.
Kilometerstand : 14654. Hoogtemeters :154287
-
17 November 2013 - 16:46
Aimé:
Hi Alex.
Mooi verhaal weer geschreven. Als je op tijd laat weten wanneer je weer terug bent denk ik dat ik een weekje vakantie neem om jouw verhalen live te kunnen horen en alle foto's en films te kunnen bekijken.
Nog een fijne voortzetting en verneem de belevenissen verder wel via mijn Carnelia en jullie wordfeut contacten.
Groetjes, Aimé -
17 November 2013 - 16:56
Wil En Lenie :
Alex,
Nou moet je me toch eens vertellen waarom het ene stadje niet goed aan voelt om te verblijven, maar je wel in een truck stapt waaronder 2 zwarte paar ogen onder het dekzeil vandaan komen???????
Met veel plezier weer je verslag gelezen...wat een avontuur zeg!
Gr Lenie xxx -
17 November 2013 - 21:17
Jan De Witte :
Hoi alex, weer een mooi lang verhaal over jouw avontuur. bijna in mexico ! Mimi en ik zijn een weekje in Parijs, ook mooi. Nog enkele kilometers naar Alaska !? Wanneer ben je terug in Goirle volgens planning ? Groetjes vanuit Parijs. mimi en jan
-
18 November 2013 - 10:37
Peter Maas:
Hoi Alex weer een mooi lang verhaal het gaat nog steeds goed met je fijn te horen we hadden afgesproken dat je niet met vreemde mannen meegiing en dan nog wel met een pickup onder een dekzeil maar je hebt een troost je hebt ook een mooie nederlandsse meid ontmoed zoals je schrijft lekker nederlandsetaal spreken is ook weer een keer fijn ik wens je nog veel succes en hou de fiiets op twee wielen op de weg mvgr peter maas -
18 November 2013 - 22:09
Ben Kreeftenberg:
Hoi Alex
Ik ben blij je verhaal weer gelezen te hebben. Het schijnt dat je voor licht op je reis schema en al eerder dan met Kerstmis in Mexico zult arriveren. Dat gaat het wel even duren voordat je in de VS aankomt.
Een keer van je fiets vallen hoort er op zo'n tocht ook bij maar wees voorzichtig en doe dat niet te veel.
Ik denk dat ik voor dit jaar uitgefietst ben i.v.m. het weer en moet wachten tot volgend voorjaar.
Wens je een goede rit door Mexico en veel mooie KM's.
Ben Kr. -
18 November 2013 - 22:11
Joanny Snels:
HALLO Alex,
Het was weer een genot om je verslag te lezen. Hoe is het met je elleboog,nu mis je een stuk vel en is het asfalt een monument rijker. Hier is sinterklaas al weer in het land en wordt het ook al flink koud,morgen natte sneeuw zegge ze. Je bent nu op de helft van je reis zeg je en al 10 maanden weg,dan moet je hard fietsen om op tijd terug te zijn haha.
Hoeveel foto's heb je al wel niet gemaakt!
Veel plezier in Belize,moet ook een mooi land zijn.
Nou Alexke,de groetjes ook van mijn menneke.
De Snelsjes. -
19 November 2013 - 13:17
Frans Van De Put:
Hallo Alex
Mooi verhaal weer fijn dat het nog steeds goed met je gaat, hopelijk is je elleboog ook genezen.
Het wordt dus kerst vieren in mexico, waarschijnlijk niet in kou zoals hier.als ik je verslag lees zijn er toch steeds wel mensen die behulpzaam zijn dat is toch wel fijn. en Hollanders die kom je echt overal tegen Alex nog een goede reis en tot het volgende verslag.
Groeten Frans van de Put
,
-
22 November 2013 - 22:42
Hannie En Claude:
Hoi Alex, wat een verhaal weer stiekem ben ik best wel jaloers als ik die foto's zie maar ja ik kan ook niet zover fietsen als jij ik denk dat ik al wel opgegeven had. maar wij horen straks graag alle verhalen en willen ook alle foto's bekijken. Wij wensen je een goede reis en kijken weer uit naar het volgende verslag.
groetjes uit Tilburg -
23 November 2013 - 09:13
Je Zoon:
Hey vadertje,
Vind het weer leuk om weer een spannened verslag te lezen. Maar sommige momenten die je beschrijft die zijn voor het thuisfront niet echt leuk om te lezen. Onder een dekzeiltje met 2 vreemde gasten en mensen die vragen of je drugs wil kopen. En dat zeker in die landen.
We weten wel dat alles goed komt want je bent tenslotte een echte "van Helvoirt" dus er kan eigenlijk niet veel fout gaan in het leven..... Hahaha ( sander van helvoirt & damien van helvoirt kunnen dit bevestigen )
Ben trouwens wel erg jaloers op jou pa als ik die foto's bekijk, marja je moet er wel hard voor werken voordat je zulke kiekjes kunt maken....
Doe voorzichtig in mexico en zorg maar weer voor veel veilige kilometers, als je het trouwens ff niet meer weet en de wegkwijt bent dan bel maar even dan navigeren wij jou wel de goede richting op hahaha.....
Veel succes nog vadertje en de groetjes uit de reeshof
Dikke kus en knuffel van ons 3tjes -
28 November 2013 - 16:12
Ton:
Hai Alex ,
ik lees het toch allemaal goed, fietsen vind ik heel leuk, maar zoals jij nu bezig bent weet het zo niet, denk toch maar niet. Je hebt elke dag de verrassing, vind ik een slaapplaats, want buiten slapen lijkt me niet zo veilig. Maar gelukkig steeds goed gegaan en het eten lees ik wel veel over, maar vind je het ook lekker, stamppotten tijd hebben ze natuurlijk niet. Over een paar maanden zit je weer thuis, al moet je wel nog effe doorrijden, maar Mexico zal toch wel meevallen wat bergen betreft, ben er nooit geweest dus weet het niet, maar dat lees ik wel in je verslag. Fiets ze nog en succes met je verdere fietsreis ,
groeten Ton -
06 December 2013 - 00:18
Neeltje Vanriel:
Hoi Alex,
Net pas je weer geweldige verslag gelezen en inmiddels al in Belize? 154287 hoogtemeters, hoe kreeg je het voor elkaar? Ik was Oct. 3 weken in Spanje en had 10 dagen een fiets gehuurd. Na paar dagen vrij vlakke tochten wilde ik naar een speciaal natuurgebied, echter dat lag in de bergen. Toch maar gegaan en mezelf flink tegengekomen. Lopend naar boven afdalen is tof maar spel herhaalt zich steeds en dat is minder. Het was 29 gr maar had wel genoeg water bij en maar goed ook want kwam geen kip tegen. Toen ik een bordje cala zag had ik heel veel zin om te zwemmen. Dus daal af naar zee en toen ik daar in lag realiseerde ik me pas dat ik ook weer omhoog moest! Boven verder gegaan tot de weg inmiddels zo slecht was dat ik angst kreeg voor lekke band.Uiteindelijk net voor donker heel bij hotel aangekomen.Aangezien ik de dag erop 70 werd heb ik mezelf maar wijs gemaakt dat ik toch een leuke prestatie had geleverd en ik was ook heel blij met mijn mooie foto''s Het zuur zat nog 3 dagen in mijn benen. Moraal van dit verhaal? Dat ik met nog meer bewondering en inlevings vermogen je verdere belevenissen kan volgen. Hou je haaks en blijf gezond maar vooral voorzichtig.
Met groetjes van,
Neeltje van Riel.
-
15 December 2013 - 15:09
Greti And Norbert:
Nice Blog Alex,
We will be following your travels as we are going south and you North.
We. Will be in Vancouver April 2014 so if you pass though give us a call or email.
604-929-1800
Be safe and have fun.
Greti and Norbert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
