Vervolg 20
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
11 Februari 2014 | Mexico, Loreto
En bij het tweede hotelletje vind ik een kamer voor de nacht. Lekker gefietst vandaag, zonder buikpijn of diarree. 66 kilometers en 1242 hoogte meters gedaan op deze dag.
Toluca is vandaag mijn einddoel. Na mijn ontbijt, ook weer zonder bonen , gelijk de hoogte in tot 2900 meter, met aan mijn linker kant de Nevado vulkaan met een hoogte van 4690 meter toch een flinke pukkel.
Gelukkig hoef ik niet zo hoog, maar hier boven op 2900 meter is het ook al behoorlijk fris met maar 10 graden op de thermometer. Na 5 uur klimmen bereik ik deze hoogte en mag dan nog een paar honderd meter afdalen tot in de stad Toluca.
Met maar 8 graden op de thermometer gaat de reis vandaag verder naar Zitácuaro,en de lange broek en jas blijven dan ook de hele dag aan op deze hoogte.
Tussen de 2500 en 2700 meter hoogte is het maar een kale bedoening hier, met wat veeteelt en wat akkerbouw. Gisteren ben ik door een streek gereden met veel kassen waar bloemen gekweekt worden.
De weg glooit op en neer, dan weer 100 meter omhoog, dan weer 100 meter omlaag. De benzinepompen hier dragen allemaal dezelfde naam namelijk Pemex. Verder is er geen concurrentie. Bij deze benzinepompen is er ook vaak een Oxxo winkel aanwezig. Dit zijn voor mij aangename rustpunten om een lekker vers bakje koffie te drinken, of om iets te eten. Op het eind van de dag nog even naar bijna 3000 meter hoogte, maar dan afdalen tot 1900 meter waar het al iets warmer is. Dan ben ik in de stad Zitácuaro, en begint het ook alweer donker te worden.
16 januari. Vandaag even mijn zoon een berichtje gestuurd voor zijn verjaardag, 28 ook alweer. Wat gaat de tijd toch snel. Ik hoop dat het vandaag net zo lekker gaat als de afgelopen dagen, dan heb ik er weer alle vertrouwen in. Van Zitácuaro naar Zinapécuaro, is voor vandaag de bedoeling. En door de heerlijk geurende dennenbossen is het voor vandaag weer een aangename fietsdag. En na 100 kilometer en 1403 hoogte meters ben ik daar ook al weer aanbeland net voor het donker wordt.
Verse broodjes gekocht, en na mijn eerste klim voor vandaag ga ik in de berm zitten picknicken, met uitzicht over 2 mooie dalen. De bossen hebben hier weer plaats gemaakt voor open velden met wat akkerbouw.
Makkelijk dagje vandaag. Na 98 kilometer en 503 hoogte meters ben ik al op tijd in de grote plaats Celaya. Dit is eigenlijk de eerste plaats, die ik tegen kom, waar veel industrie te vinden is. Nog even onderhandelen over de prijs van mijn kamer, en de nacht is ook weer geregeld, met de Burger King op de hoek.
Waar ik vandaag naar toe ga wil ik 2 nachten blijven. De stad San Miguel de Allende. Onder weg nog staande gehouden door een auto met een man en vrouw er in. Ik stel mij voor als Alex uit Nederland, zegt zij, aangenaam, ik ben Alex uit Mexico. Velerlei vragen worden op mij afgevuurd. Is het iemand van de plaatselijke krant, en betreft het een klein interview. Nog een paar foto's maken en dan mag ik weer mijn weg vervolgen. Midden in het centrum van San Miguel is er 1 hostal waar ik binnen mag. Leuk stadje, met een paar mooie kerken en oude gebouwen. Hier hoor je veel Engels op straat, er wonen dan ook veel Amerikanen hier. Daarmee is het ook al wat duurder over het algemeen.
Maar als je door de straatjes zwerft kun je bij de plaatselijke bevolking nog wel goed en goedkoop eten. Ik heb hier een heerlijke spaghetti op voor maar 3 euro. Heb het getroffen. Dit weekend in San Miguel allerlei muziek en volksdansen in de oude klederdracht, en ga me daar aan vergapen dit weekend. Afgelopen week weer lekker gefietst, en hoop dat zo blijft
Na die 2 rustige dagen weer op pad. Door een open,en steeds droger wordend landschap, tot in de stad San Felipe. 92 kilometer en niet te veel hoogte meters was dit een ontspannen fietsdagje. De bomen hebben hier weer plaats gemaakt voor een open landschap met steeds meer cactussen, en af en toe wat veeteelt.
Low budget hotel. Nou daar kun je niet veel van verwachten,maar toch wel iets meer als wat ze hier te bieden hebben in San Felipe. Wat een trieste bedoening. Ik ben dan ook erg blij als ik s'Morgens weer weg ben hier. Grote etappe staat er voor vandaag gepland, naar de grote plaats Aguascalientes, wat op 155 kilometer ver ligt. Onderweg weer aangehouden, dit keer krijg ik een pak koeken aan gereikt. In Aguascalientes, in een winkel voor dier benodigdheden, even vragen voor een goedkope slaapplaats. Even wachten zegt hij, dan fiets ik over 10 minuten met je mee. En samen met zijn hond, naast de fiets, heeft hij mij afgezet bij een prima onderkomen. Ik krijg nog zijn kaartje, en als ik nog iets wil weten of problemen heb kan ik hem altijd bellen.
Was een prima onderkomen voor die prijs. En verder maar weer door de bergen naar Zacatecas. Deze stad ligt op 117 kilometer van Aguascalientes, en met de nodige hoogte meters er bij is het een stevig dagje. Een heel eind vals plat, en 2 stevige klimmen verder rij ik toch Zacatecas binnen, en krijg begeleiding van een wielrenner. Die zal mij wel eventjes afzetten bij mij hostel. Die klootzak rijdt zo hard dat ik met de tong op mijn schoenen bij het hostel aankom.........pffff, en bedankt.
Weinig mensen hier in dit hostel. Wel deel ik de kamer samen met een Duitser uit Berlijn,die werkelijk alles beter weet. Ik zeg hem bijvoorbeeld dat ik uit Aguascalientes kom,en dat dat op155 kilometer hier vandaan ligt. Oh,dat is veel meer zegt ie. Ik heb het net gereden. Of dat de stad waar wij nu zijn, Zacatecas, op een hoogte ligt van 2445 meter. Veel hoger weet hij te vertellen. Op mijn teller en in het boek staat 2445 meter, maar hij beweerd dat het hoger is. Ook moeten aanhoren wat hij allemaal gezien heeft, geeft niets, maar wel als hij je blijft achtervolgen.
Heel de dag loopt meneer te zuipen en te roken, met als gevolg dat ie heel de nacht ligt te hoesten. Ben blij dat ie de andere dag opflikkerd.
Na 2 nachten moet ik ook hier weer ophoepelen, even een stukje omhoog en dan geleidelijk afdalen tot in Fresnillo. Niets bijzonder vandaag, en ook een makkie. 61 kilometer en maar 260 hoogte meters.
Onderweg van een Mexicaans gezin nog een Mexicaans vlaggetje gekregen, zo maar. Eerlijk gekregen en niet perongeluk mee genomen.
Met weinig hoogte punten, en een zelfde landschap als waar ik al een paar dagen door heen rij, kom ik op zaterdagavond in Sombrerete aan
En op zondag doe ik nog zo'n zelfde etappe, maar dan tot in de stad Durango. Bij binnenkomst even een koffie scoren bij de Oxxo. Staat er een kerel aan de kassa, achter mij, en vraagt waar ik vandaankom.
Hij vind het allemaal reuze interessant en betaald voor mij mijn boodschappen.
Als ik Durango verlaat kan ik kiezen tussen een nieuwe tolweg, of de oude weg. Ik kies voor de tolweg met zijn mooie en veilige vluchtstrook.
Ook is het hier helemaal niet druk op, en het is een verrekt mooie weg tussen de bergen door. Mooi landschap links en rechts, maar wel moet ik stevig de hoogte in. Ter hoogte van El Salto verlaat ik de snelweg om ook hier de nacht door te brengen. Maar dan is het al donker en goed koud hier in dit houthakkers bergdorp. Met maar 5 graden op de teller ben ik blij met mijn hotelkamer. Dit is de eerste hotelkamer, op mijn reis, met een verwarming, die het nog doet ook. Om 7 uur wakker geworden van de regen. Dat was weer lang geleden dat ik regen gezien heb. Maar als ik even later vertrek is het al weer droog. Terug naar de nieuwe weg. Die is zo nieuw, die staat nog nergens op de kaart. Prachtig mooie bergen, met mooie vergezichten, heel de dag door. Ook mooie kunstwerken in de vorm van bruggen en viaducten sieren mijn dag. Het enigste nadeel, je komt door geen één dorpje waar je iets kunt kopen of drinken. Nog een pittige klim tot 2700 meter, maar dan mag ik meer als 45 kilometer afdalen door talloze tunnels, tot ik op zee niveau ben.
Bij Villa Union kom ik uit de bergen en aan de zee terecht. Het is al vrij laat , maar ik besluit om die laatste 25 kilometer, naar Mazatlán, ook nog te doen. 165 kilometer en 1275 hoogte meters staan er vandaag op het tellertje. Mazatlan is de plaats waar ik de boot op ga naar het langgerekte schiereiland Baja California. Was een lange dag vandaag, maar wel een hele mooie, en met een prachtig lange afdaling.
Na mijn verdiende nachtrust, maar even gaan informeren wanneer de boot vertrekt. Geluk, ik kan vanmiddag al mee. En 2 dagen eerder als dat ik verwacht had zit ik al op de boot naar La Paz. 18 uur zit je op die schuit. Is trouwens een voormalige Nederlandse of Belgische boot.
Sommige dingen staan in de Nederlandse taal vermeld. Krijg je daar een stoel toegewezen waar je de nacht op door kunt brengen. Echt comfortabel is dat niet, maar achter onder de stoel, op de grond lig ik wel iets beter om een paar uurtjes te slapen.
La Paz, dat doet al een beetje Amerikaans aan, met zijn grote winkels.
Ook zijn hier al weer meer Amerikanen, die hier op vakantie zijn en die hier zelfs wonen. Een paar nachten blijf ik ook hier. Ik ben eigenlijk te snel . Als ik door fiets ben ik voor eind februari al in Noord Amerika. En aangezien dat ik ook daar door de bergen wil, is het daar nog volop winter, te koud, en te veel sneeuw voor mij.
Na 4 nachten heb ik het wel gezien hier in La Paz, zoveel is er nou ook weer niet te doen.
Op maandagmorgen 3 februari begin ik aan de laatste 1600 kilometer hier in Mexico. Bij de grote walmart wat inkopen gedaan voor een paar dagen, en bewapend met 6 liter water en 2 liter cola verlaat ik La Paz om de droge binnenlanden van dit schiereiland in te trekken.
Cactussen, cactussen en nog eens cactussen. Dat is het enigste wat hier groeit. Het is dan ook een zeer droog landschap waar het al heel lang niet geregend heeft. Ook zijn hier geen dorpjes en ga daarom vanavond maar een plaatsje zoeken tussen de cactussen om mijn tent op te zetten. Heerlijk rustig hier in de woestijn. Dit is toch wel beter als centraal Amerika waar overal mensen zijn en herrie is. Het enigste vervelende is de tegenwind, die soms toch wel stevig tegen werkt.
60 kilometer en 577 hoogte meters is het resultaat van vandaag, maar ik heb dan ook tijd zat.
Wat een rust, af en toe een auto, en alleen het geluid van de wind.
Als alles weer is ingepakt gaat de reis weer verder over de eindeloze asfalt sliert. Wel oppassen hier, er is namelijk geen vluchtstrook hier.
Nou gaan de meeste auto's wel met een ruime bocht om mij heen, maar 1 keertje was er een truck met een dieplader die kwam wel heel dicht bij mijn knieschijf en ben toen maar de berm ingevlucht, en die chauffeur verrot gescholden. Weer een stevige tegenwind vandaag. En op deze lange rechte weg, zonder beschutting van bomen of iets dergelijks, duren de kilometers heel lang. 50 kilometer voor de stad Ciudad Constitucion plaats ik mijn tent voor de tweede keer tussen de cactussen. Ik veranker hem stevig aan de grond, inverband met de wind,eet wat, en ga weer slapen. Lig ik goed en wel, wind weg.
Als ik op sta is de wind nog steeds weg. Maar voor ik op de fiets zit heeft mijn vijand mij alweer gevonden, en worden het nog taaie 50 kilometer naar Ciuad Constitucion. Eindelijk vandaag wee een lekke band. Één van mijn nieuwe banden is aan de zijkant in gescheurd, en daar moet een nieuwe voor komen. 2 Fietsenzaken hier in de stad waar ze alleen maar van die Chinese rommelbanden hebben. Dan moet die er maar op. Deze band is zo stug dat ik terug moet naar de fietsenmaker om er die band op te laten leggen.
Donderdagmorgen. Vandaag ga ik naar het kust dorpje Puerto López Mateos om een paar walvissen te zien. Tussen twee campers zet ik ook mijn tentje op aan het strand, om morgen met een bootje het water op te gaan. Samen met 2 Polen zit ik in een grote roeiboot met hulp motor. De Polen waren hier gisteren ook al en hebben de walvissen zelfs kunnen aanraken. Misschien gebeurt dat vandaag ook weer. Maar helaas, dichter als 5 meter zijn ze ons niet genaderd. In deze baai hier brengen de walvissen hun jonge ter wereld, om in het voorjaar weer naar de wateren van Alaska te vertrekken. Tot wel 14 meter lang, en een gewicht van 35.000 kilo kunnen deze visjes uitgroeien. Het is dat wij geen vijver meer hebben anders had ik er ééntje mee gebracht, ik had hem al in mijn schepnetje zitten.
Nu ga ik van de stille oceaan naar de andere kant van dit schiereiland, naar de zee van Cortés, naar het plaatsje Loreto. Heel lang vals plat omhoog met tegen wind, en dan gaat dat niet zo vlug bij mij. Heb halverwege nog een keer tussen de cactussen moeten slapen. Tot een hoogte van bijna 500 meter mogen stijgen. Maar dan heb je ineens ook een prachtig uitzicht over de zee van Cortés met zijn blauw/groen water.
Overdag is het hier een aangename temperatuur, en s'Nachts koelt het goed af om goed te kunnen slapen. Loreto, een rustig dorpje met veel Amerikanen wat niet veel te bieden heeft. Wel netjes en opgeruimd, en als je van vissen houdt ben je hier wel op de goede plaats. Omdat ik toch tijd genoeg heb blijf ik ook hier een paar nachten, kan ik mijn blog weer bijwerken zodat jullie kunnen lezen hoe het met mijn reis gaat.
Hier laat ik het voorlopig weer bij, was weer lang genoeg dacht ik.
Doe ik nog eventjes de cijfertjes voor de geïnteresseerde, en de hartelijk groeten voor iederéén. Dan zal mijn volgende verslag wel vanuit de westerse wereld komen, hoop ik.
Kilometerstand: 19.342. Hoogtemeters: 193.222.
-
11 Februari 2014 - 12:51
Jan De Witrte:
hoi alex, weer een mooi verslag ! bijna 20.000 km. dan mag je een extra glas bier drinken !
volgende keer een foto van jou zelf erbij doen ! we missen je al meer dan een jaar.
wanneer kom je aan in Amerika aan ? succes verder en een leuke tocht ! -
11 Februari 2014 - 16:25
Conny:
Hee Alexje, fijn om te lezen dat je je nu weer een stuk beter voelt na al dat geschijt!
Ook leuk om dat je zoveel aardige mensen ontmoet, op die ene betweter dan.
Wie weet kom je die vissen wel weer tegen in alaska (je had ze even moeten merken).
Erg mooie foto s van die rotsen ook.
Ik wens je nog veel fijne en veilige km.
grt en een dikke kus, conny
-
13 Februari 2014 - 01:46
Lenie:
Duitsers blijven Duitsers hè !!! Weten EN hebben alles beter, zei ik je toch....
-
14 Februari 2014 - 05:39
Ben Kreeftenberg:
Hallo Alex.
Was weer gerust toen ik je laatste veslag kreeg, en hoop dat je verder gezond je tocht kunt voortzetten. Het weer in de VS. is momenteel heel erg slecht. Ook in de zuidelijke staten waar het nooit sneeuwt was het nu erg koud en veel sneeuw en ijs wat alle verkeer stil legt en de vliegtuigen aan de grond houdt.
Wat je reis schema betreft moet je inderdaad rekening houden dat je niet te vroeg in Canada aankomt. Vooral als je land inwaarts gaat kan het bij ons makkelijk sneeuwen in April en Mei. Op mijn cross Canada trip hadden we sneeuw in de bergen tussen 15 en eind Mei.. Dit week end wezen skieen in Whistler met onze zoon en zijn familie. Veelplezier gehad. Goeie reis.
Ben Kr.
-
14 Februari 2014 - 14:26
Frans Van De Put:
Hallo Alex
Mooi verslag weer fijn dat het nu goed gaat met de gezondheid en dat je er alweer 20000 KM op hebt zitten een hele prestatie hoor ook leuk dat er toch nog heel wat mensen geintreseert zijn in wat voor een tocht je aan het maken bent ook weer mooie foto,s bijgevoegd toch een hele beleving zo,n reis
wat betreft die duitser dat is bekend hee die weten het altijd beter of ze hebben alles im keller
hier in tilburg nog geen winter gehad temperaturen tussen de 5 en 10 graden al vanaf januari
Alex goede rijs verder en tot het volgende verslag
Groeten Frans van de Put -
15 Februari 2014 - 23:36
Joanny En Peter :
Hallo Alex.
Nou het was weer geneieten van je verslag,en gelachen heb ik ook met je. Zag het visnetje al voor me en dan het visje achter op oew fietske. Had je wel genoeg eten gehad voor de rest van je reis.
Gelukkig da oew billekes nie mir leeg lope anders hadde oan de pampers gemoeten denk. Nee zonder gein,laat die bonen maar voorlopig staan want half ziek op de fiets is ook niks.
Je hebt ook weer mooie foto's gemaakt,je zal er genoeg hebben als je thuis komt denk. We willen ze dan wel heel graag zien,doe je gewoon een bioscoop avondje haha gezellig.
Het weer hier is inderdaad echt nog geen winter,regen en ook veel wind. Verder gaat het hier allemaal zijn gangetje.
Alex de groetjes aan iedereen die je tegen komt :-) we wachten weer op het volgende verslag,met geen oxxo maar een gewoon bakske koffie meej un kuukske.
Nou houdoe war menneke en tot het volgende verslag. Nog veilige kilometerkes op t fietske en goed uitkijke war.
GROETJES PETER EN JOANNY X. -
17 Februari 2014 - 08:16
Patrick, Patricia & Fenna:
Hey pa, alweer een meeslepend verslag. Zo zie je maar weer dat nog niet iedereen weet dat "van Helvoirt" altijd gelijk heeft. Je hebt die duitser dst toch wel ff duidelijk gemaakt he.... Hahaha
Vond het wel tof dat ik op mn verjaardag een bericht van je kreeg, kon mn dag al niet meer stuk. Als je strx terug bent dan zul je veel met je busje moeten rijden samen met fenna want die vindt het helemaal leuk om in de bus te zitten.
Nog heel veel veilige km's en doe voorzichtig !!
Succes en we wachten weer op je volgens verslag.
Dikke kus en knuffel van ons 3 -
17 Februari 2014 - 16:24
Ton:
Hai Alex ,
leuk weer om iets van je te lezen, maar er zijn toch momenten dat jij het zelfs moeilijk hebt op de fiets, dat zegt toch wel wat, hield je in Spanje al niet bij. En net dat ik de lekke banden miste in je verhaal komt er toch weer een, je bent nu wel bedreven in het wisselen van alle onderdelen op je fiets. Toch krijg je wel veel onderweg, boodschappen een vlaggetje, gezelschap van een Duitser een verslag in de plaatselijke suffertje, doet toch wel leuk aan, is gelukkig niet alleen fietsen.
En zoals eerder in een reactie, een fotootje van jezelf zou leuk zijn, want heb je in die paar maanden eigenlijk een kapper gezien of knip je je haar zelf. Je weet hoeveel haar ik heb, dus een bij een kapper zullen ze me nooit zien, maar jij hebt toch nog wel haar, in mijn herinnering.
Een paar maanden niet scheren en niet naar de kapper lijkt me ook wel wat, maar weet niet of het thuisfront daarmee akkoord gaat. Een selfie of hoe zoiets heet,
veel fietsplezier , tot het volgende verslag en de groeten Ton -
25 Februari 2014 - 21:33
Neeltje Van Riel:
Hallo Alex ,
Heb net 2 verslagen van je gelezen want ik liep achter blijkbaar. Weer genoten van je belevenissen.
Wat een leven en wat een heerlijke vrijheid om zo de wereld rond te karren. Geen verslag is hetzelfde (behalve het fietsen dan) en daarom zo boeiend. Ook de foto,s heel mooi! Al is het soms afzien, blijf zo veel mogelijk genieten van alle schoonheid die je onderweg tegenkomt.
Ik geniet op afstand met je mee.
Met de groetjes van neeltje van riel. -
10 Maart 2014 - 10:53
Ron En Simone:
He beste moat fijn om weer eens wat van je te horen, heb gisteren nog geprobeerd je te skypen. Maar wat een mooi verslag weer.
Fijn om te horen dat het nu weer beter met je gaat, het is aan de grappen te merken.
Ja het valt niet mee he om iemand tegen te komen die net als jij denkt het beter te weten haha.
Mooi om te horen van die cactussen enz., let op zal de komende tijd wel zo blijven, let nu wel goed op voor vooral kleine beestjes, slangen schorpioenen etc. want die kunnen je ook goed ziek maken zeker als je wild kampeerd.
Laatst weer eens bij jou Jetje geweest wat mag jij toch trots zijn op zo'n vrouwtje, dat huisje van jullie ken jij straks niet meer terug. En het is gewoon schitterend gemaakt met toch ook een aantal weken/maanden met ontberingen, geen keuken bijvoorbeeld.
Hier gaat het allemaal zijn gangetje, het is een erg zachte winter geweest hier maar wel nat.
Heb daarom niet veel gefietst, miste mijn moatje. Maar ben nu volle bak begonnen want weet dat als je straks terug bent dat jij in super vorm bent, dus ben nu. Lekker aan het trainen, gisteren nog in Heusden geweest lekker koffie gedronken, zonder likeurtje ( blijven ook eigenwijs).
Simone en ik wensen je een behouden tocht en blijf ook de komende kilometers goed aan jezelf denken ( doe je toch altijd haha) en wachten weer vol spanning op je volgende bericht, of contact.
Zet hem op ouwe, Ron van der staak
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley