Vervolg 9
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
23 Mei 2013 | Peru, Cuzco
Op donderdagmorgen 9 Mei ga ik weer op weg van La Paz richting Peru.
Na mijn ontbijt in het hostel ga ik nog even de stad in om mijn ontbijt aan te vullen want het ontbijt in het hostel is niet zo geweldig.
Gisteren nog even mijn ketting met 2 schakels ingekort zoveel was ie al uitgerekt en ik kon mijn achterwiel niet verder meer naar achteren verplaatsen maar nu zit alles weer prima. Vanuit La Paz mag ik gelijk 12 kilometer klimmen om het dal uit te komen en dat met al die stinkende auto's is niet zo gezond,ik denk dat het weer 2 jaar duurt voor dat mij longen weer een beetje zuiver zijn. Tijdens mijn klim naar boven word ik staande gehouden door een heel oud vrouwtje, ik schat ze op minimaal 125 jaar, en begint tegen mij te brabbelen ik versta er geen woord van en na 5 minuten krijg ik de zegen van dat mensje en loopt ze weer door. Ik denk mij kan niks meer gebeuren en fiets verder naar boven. Boven aangekomen is het even zoeken welke kant ik op moet want de verkeersborden zijn hier op de bon denk ik er is bijna nergens een verkeersbord te bekennen. Op goed geluk ga ik rechts af richting het vliegveld en na een paar kilometer komt er motoragent naast me rijden en vraagt waar ik naartoe ga blijkt dat ik net 1 straat te laat ben afgeslaan dus moet ik een stukje terug. Onder weg in een klein dorpje nog een kippetje met rijst een ander stukje vlees en 2 colaatjes op voor omgerekend 1,70 euro daar heb je bij ons amper een bakje koffie voor.Vandaag tot aan Batallas gekomen 54 kilometer en 513 hoogte meters.
Na een moeizame start komt langzaam een zijtak van het beroemde Titicacameer in zicht en begint het landschap ook meer heuvelachtiger te worden. Door talloze kleine dorpjes kom ik bij het dorpje Huarina waar ik links af moet richting Tiquina. Langs het meer is het met een zonnetje lekker fietsen het lijkt wel vakantie en voor het eerst sinds lange tijd hoor ik ook weer vogeltjes fluiten omdat hier meer begroeiing is. Vanaf Huarina via Huatajata is het steeds meer klimmen tot aan Tiquina eerst een flinke berg en dan afdalen tot het dorpje Tiquina waar de weg ophoud en je met een bootje over moet steken. Nou bootje het zijn eigenlijk open platte schuiten waar 3 auto's op kunnen of een klein busje en dan nog 1 auto erbij en met een buiten boordmotor word je dan naar de overkant gevaren. Aan de overkant kan ik weer gelijk in de pedalen want hier op dit schiereiland gaat het namelijk weer flink omhoog en na iedere bocht denk je dat je er bent maar gaat het nog verder omhoog. Wel word je getrakteerd op prachtige uitzichten. Halverwege de berg achter een paar rotsblokken zet ik mijn tentje op voor de komende nacht.
Vandaag even naar Copacabana fietsen dat is iets meer als 30 kilometer bergje op en bergje af en telkens een prachtig uitzicht en kom vandaag op 12 kilometer voor Copacabana op het hoogste punt tot nog toe van deze reis op een hoogte van 4270. Maar de resterende 12 kilometer mag ik in vogelvlucht afdalen naar Het toeristen dorp Copacabana. Ook hier weer souvenirs winkeltjes en een grote witte kerk met veel mozaïek tegeltjes in het midden van het dorp. Een leuk dorpje zo 10 kilometer voor de grens met Peru en hier verblijf ik dan ook 2 nachten.
Op maandag morgen om tien uur ga ik weer op pad even langs de markt om mijn laatste Boliviaanse munten op te maken en krijg voor 8 Boliviaanse munten dat is ongeveer 1 euro 16 lekkere broodjes.
Na 10 kilometer ben ik bij de Peruaanse grens en met 2 stempels rijker in mijn paspoort ga ik onder een betonnen boog door Peru binnen. Van hier uit langs het Titicacameer naar Puno,dat ligt op 130 kilometer van hier en is de eerste grote stad in Peru. Tot achter het dorpje Juli kom ik vandaag 70 kilometer en 685 hoogte meters waar ik mijn tentje op 400 meter van de weg op een grote grasvlakte neer zet om lekker rustig te kunnen slapen. Het enige wat ik hoor zijn af en toe de watervogels.
Als ik s'Morgens mijn tent aan het afbreken ben komt er een manke herder naar mij toe met een paar schapen en wil alles weten wat ik aan het doen ben en vooral wat alles kost zoals mijn tent en fiets. Daar de prijzen hier in geen verhouding staan met onze prijzen lieg ik maar wat bij elkaar en zeg bijvoorbeeld dat mijn fiets ongeveer 500 Amerikaanse dollars kost. Daar die herder maar bij mij bleef staan besloot ik om een eindje verder maar te gaan ontbijten, en na 10 kilometer vind ik een mooi plekje op een heuvel met een mooi uitzicht over het meer waar ik ga ontbijten. Zit ik daar zo komt er een oud mannetje met een houweel naar mij toe en gaat op zijn hurken bij mij zitten en heeft veel interesse in mijn beziene brander. Ik geef dat manneke ook een broodje wat hij dadelijk weg stopt in een plastiek zakje en loopt dan op zijn sandalen weg.
Even later komt hij terug met een doek doet die open en geeft mij een paar aardappels die hij net van het veld geraapt heeft. Ik geef hem de helft van een zak met kleine koekjes,die hij dadelijk weer in zijn plastiek zakje stopt en gaat dan weer weg. Komt even later een oud vrouwtje op blote voeten naar mij toe om mij te bedanken voor het broodje en de koekjes want zegt ze we hebben bijna niets te eten en zijn hier heel blij mee. Ik vond dat zo zielig en heb ze een biljet van 20 Soles gegeven,dat is ongeveer 7 euro,en toen stonden de tranen helemaal in de ogen van dat oude vrouwtje. Deze mensen moeten op oude leeftijd op blote voeten het veld op om de achter gebleven aardappelen op te graven daar ze anders geen eten hebben. Het is toch bijna niet voor te stellen dat dat bij ons ook zo zou zijn maar hier is het voor veel mensen de harde realiteit.
Wil ik bijna weg rijden komen er 5 Franse fietsers aan die ook naar Puno gaan en waar ik de rest van de kilometers maar mee mee rij naar Puno.
In Puno nemen de Fransen de bus naar Cusco,en ik pak hier een hostel omdat ik de rieteilanden wil gaan bezoeken. Deze Franse fietsers zijn de eerste met wie ik weer mee kan rijden sinds Puerto Natales op 4 Februari
Er zijn 70 rieteilanden waar 2000 mensen op wonen en dat is zeer apart.
Het zijn drijvende eilanden van riet waar deze mensen op leven,en op elk eiland leeft een gezin dat tegenwoordig leeft van de toeristen. Aan de onderkant rot zo'n eiland weer weg dus van tijd tot tijd moeten ze van boven af weer aangevuld worden met vers riet.
s'Avonds in Puno wat eten en heb ik keus uit wel tientallen restaurantjes, kies ik er één uit ga naar binnen en omdat ik alleen ben vragen ze mij of dat ik in een naast gelegen zaaltje plaats wil nemen waar ook nog 4 mensen zitten,blijken het alle 4 Nederlanders te zijn. Twee van deze mensen,(Simon en Wieke) hebben ook al gereageerd op mijn blog wat ik heel erg leuk vind.
Vertrek uit Puno de andere dag is het zelfde als vertrek uit La Paz een hoop rokende en stinkende auto's en ben dan ook blij als ik weer boven ben al zijn het nu maar 160 hoogte meters en geen 500 net als bij La Paz.
Verder vandaag een makkelijke dag,alles vrij vlak en maar een klein beetje tegen wind. Als ik door Juliaca rij verbaas ik mij weer hoe vervuild de mensen hier leven er word werkelijk niets opgeruimd en al het afval dumpen ze gewoon maar op straat. Bij het dorpje Calapuja moet ik links aan houden om richting Cosco te gaan . Ik besluit om nog een stukje door te rijden en pik zodoende nog net een onweersbui mee en heb sinds lange tijd weer eens een nat pak opgelopen,bof kont dat ik ben. Vandaag 70 kilometers en 241 hoogte meters gedaan.
Vrijdag morgen alles zeik nat en omdat het ook bijna niet droogt moet ik alles wel nat inpakken en elders laten drogen. In het dorp Pucará ga ik s'middags wat eten en in het winkeltje er naast een bakje koffie doen met wat lekkers er bij,zien de mensen dat ik op de fiets ben krijg ik nog korting ook. Het weer is wat opgeklaard en na het eten gaat het ook een stuk makkelijker wat het fietsen betreft, vanmorgen was het maar 10/11 graden en een koud windje maar nu komt er de zon geregeld bij en is het wat aangenamer. 6 Kilometer buiten het dorpje Ayaviri komt mij een fietser tegemoet en is het Elmar uit Amsterdam. Elmar is begonnen in Lima in wil naar La Paz hij heeft maar 4 weken en moet dan weer thuis aan de gang en rijdt daarom stevig door en is s'Morgens al vroeg weg.
Ik besluit om om te draaien en met hem mee terug te gaan naar het dorp Ayaviri daar wat te eten en een hostal te nemen en heb zodoende nog een leuke avond om wat bij te praten. De 33 jarige Elmar heeft al vele fietstochten gemaakt telkens in de vakantie iedere keer een week of 4 maar al over de hele wereld en dit is de eerste keer in Zuid Amerika,thuis in Nederland zit hij veel op de race fiets. Ook hij rijdt met een Rohloff versnellingsnaaf en wil nooit iets anders meer.
Als ik de andere morgen opsta is Elmar al weg en ga ik alleen weer mijn weg vervolgen richting Cusco. Ook ik ben vroeg op weg deze keer, wakker geworden door het verkeer zit ik al om 8.30 in het zadel en kan zodoende deze dag meer als 100 kilometer maken en dat is lang geleden zoveel kilometers op één dag. Wel een gure dag vandaag de temperatuur komt niet boven de 12 graden en er staat een guur windje wat ik pal tegen heb. s'Middags neemt de wind toe en achter het dorp Santa Rosa moet ik ook nog een berg op tot een totale hoogte van 4340 meter het hoogste punt tot nog toe op deze reis. Mede door de tegen wind wil het klimmen niet zo vlotten en boven op de top is het nog maar 5 graden, tijdens het afdalen doe ik mijn regenjas goed dicht en dat scheelt aanzienlijk in de kou. Vanaf de top mag ik alleen nog maar afdalen tot in Sicuani en dat is zalig als je 800 meter mag zakken in 35 kilometer en kom nu op een hoogte van 3550 meter en dat is 5 weken geleden dat ik onder de 3600 meter hoogte kom te zitten. Hier in dit dal is er veel meer groen te bespeuren en is er ook meer bewoning,meer veeteelt en akkerbouw daarom is het moeilijker om mijn tent op te zetten en ga ik maar in een hostal liggen slapen wat ook wel lekker is in een echt bed.
Ook de temperatuur is een stuk aangenamer op 3500 meter hoogte.
Vandaag,mede door die afdaling 108 kilometer kunnen doen en 531 hoogte meters kunnen maken.
Lekker geslapen in dit hostal en na een lekkere warme douche en een goed ontbijt gaat ie weer verder naar Cusco maar dat is nog 140 kilometer vind ik wel ver om dat op één dag te doen en het is soms ook flink klimmen geblazen,maar de temperatuur is wel een stuk aangenamer als de afgelopen dagen. Lang geleden dat ik een bushokje heb kunnen zitten eten aan de kant want ook de bushokjes zijn hier schijnbaar op de bon. Zit ik daar lekker te eten komt er een brommer voorbij met een jonge knul met zijn moeder achter op voorbij waggelen heeft ie een lekke band en vraagt mij of dat ik die samen met hem kan maken maar dat is ons niet gelukt. Zijn moeder achterlatend gaat die knaap alleen verder op zijn lekke band en moeder kan te voet! Vandaag kom ik tot in het dorpje Quiquijana en aan gezien het hier steeds eerder donker wordt ga ik hier maar in het enigste hostal dat dit dorp rijk is een kamer boeken. Dus weinig keus vandaag ook voor mijn tent is geen plaats op het land en moet ik meer noodgedwongen in dat hostal. Niet veel soeps dit onderkomen en mijn naaste buren zijn dit maal een varken met 12 jonge biggen, maar ja niet te nauw kijken en gewoon mee snurken. Toch niet zo goed geslapen als in het vorige hostal in Sicuani . Vandaag 71 kilometer en 243 hoogte meters kunnen maken.
Van Quiquijana naar Cusco is het nog een dikke 70 kilometer vandaag.
Cusco moet een mooie stad zijn met veel oude koloniale gebouwen en gezellige winkelstraatjes en veel kleine restaurantjes. Dat klopt ook wel maar wat de meeste toeristen niet zien is dat als je Cusco binnen komt rijden op 20 kilometer voor het centrum de enorme troep die de mensen er van maken. Het is een mooi dal waar ik door heen ga, je kent dat allemaal wel van de mooie dalen met bergbeekjes in Oostenrijk en Zwitserland,dat is hier ook het geval alleen gebruiken ze de bermen en daar waar geen huizen staan als openbare stortplaats wat een ontzettende stank teweeg brengt en dat is heel jammer. Ook hier weer leven de mensen in de troep maar ze zijn ook niet anders gewent en vinden dat normaal en wie ben ik dan omdat te veroordelen. Langsaam stijgend kom ik steeds dichter in de buurt van het centrum van Cusco en wordt het ook steeds drukker met al weer die taxibusjes,ook steeds meer blaffende en grommende honden komen naar mij toe die ik soms met een paar stenen tot de orde moet roepen. Hier ook weer een ontzettende hoop uitlaatgassen die ik in moet ademen en moet ook ontzettend oppassen voor die vervelende taxibusjes die je afsnijden en zonder richting aan te geven rechts af slaan. Rijden ze aan de linkse kant van mij moeten ze rechts af gaan ze ook rechts af, zo hebben ze me al bijna een paar keer van mijn fiets afgereden en is het ontzettend oppassen geblazen. Ze hebben van mij dan ook al heel wat verwensingen naar hun hoofd gekregen,stomme taxichauffeurs. Ook hier wordt er weer vol op naar mij getoeterd alleen is het dit maal niet om mij te begroeten maar omdat ik op moet zouten zo dat zij door kunnen rijden. Ook voetgangers zijn hun leven niet zeker hier ook op een zebrapad niet en worden de vetters uit je schoenen gereden als je ook maar probeert over te steken.
In Bolivia was het nog erger daar werd al getoeterd als je er maar aan dacht om over te steken. Uiteindelijk kom ik toch terecht waar ik wil zijn alleen mijn eerste keus hostel was vol maar twee deuren verder was er nog wel plaats voor een eenzame fietser uit Nederland,en hier verblijf ik dan een paar dagen voor ik weer verder ga. Wel een leuke plaats Cusco als je de eerste 20 kilometer niet meerekent,maar in feite zijn alle centrums van de steden het zelfde veel winkeltjes en restaurantjes en die heb ik nou wel genoeg gezien. Toch ook weer één dag ziek geweest door het eten van een broodje tonijn,maar na 15 uur slapen was ik al weer een beetje opgeknapt, het kan er ook mee toemaken hebben dat ik de afgelopen dagen niet goed geslapen heb en dat ik te moe was.
Hier laat ik het even bij wat dit verslag betreft en doe jullie allemaal weer de hartelijke groeten uit het toch wel mooie Peru,en nog bedankt voor de vele leuke reacties op dit blog.
Kilometerstand: 6046. Hoogtemeters: 54280.
Na mijn ontbijt in het hostel ga ik nog even de stad in om mijn ontbijt aan te vullen want het ontbijt in het hostel is niet zo geweldig.
Gisteren nog even mijn ketting met 2 schakels ingekort zoveel was ie al uitgerekt en ik kon mijn achterwiel niet verder meer naar achteren verplaatsen maar nu zit alles weer prima. Vanuit La Paz mag ik gelijk 12 kilometer klimmen om het dal uit te komen en dat met al die stinkende auto's is niet zo gezond,ik denk dat het weer 2 jaar duurt voor dat mij longen weer een beetje zuiver zijn. Tijdens mijn klim naar boven word ik staande gehouden door een heel oud vrouwtje, ik schat ze op minimaal 125 jaar, en begint tegen mij te brabbelen ik versta er geen woord van en na 5 minuten krijg ik de zegen van dat mensje en loopt ze weer door. Ik denk mij kan niks meer gebeuren en fiets verder naar boven. Boven aangekomen is het even zoeken welke kant ik op moet want de verkeersborden zijn hier op de bon denk ik er is bijna nergens een verkeersbord te bekennen. Op goed geluk ga ik rechts af richting het vliegveld en na een paar kilometer komt er motoragent naast me rijden en vraagt waar ik naartoe ga blijkt dat ik net 1 straat te laat ben afgeslaan dus moet ik een stukje terug. Onder weg in een klein dorpje nog een kippetje met rijst een ander stukje vlees en 2 colaatjes op voor omgerekend 1,70 euro daar heb je bij ons amper een bakje koffie voor.Vandaag tot aan Batallas gekomen 54 kilometer en 513 hoogte meters.
Na een moeizame start komt langzaam een zijtak van het beroemde Titicacameer in zicht en begint het landschap ook meer heuvelachtiger te worden. Door talloze kleine dorpjes kom ik bij het dorpje Huarina waar ik links af moet richting Tiquina. Langs het meer is het met een zonnetje lekker fietsen het lijkt wel vakantie en voor het eerst sinds lange tijd hoor ik ook weer vogeltjes fluiten omdat hier meer begroeiing is. Vanaf Huarina via Huatajata is het steeds meer klimmen tot aan Tiquina eerst een flinke berg en dan afdalen tot het dorpje Tiquina waar de weg ophoud en je met een bootje over moet steken. Nou bootje het zijn eigenlijk open platte schuiten waar 3 auto's op kunnen of een klein busje en dan nog 1 auto erbij en met een buiten boordmotor word je dan naar de overkant gevaren. Aan de overkant kan ik weer gelijk in de pedalen want hier op dit schiereiland gaat het namelijk weer flink omhoog en na iedere bocht denk je dat je er bent maar gaat het nog verder omhoog. Wel word je getrakteerd op prachtige uitzichten. Halverwege de berg achter een paar rotsblokken zet ik mijn tentje op voor de komende nacht.
Vandaag even naar Copacabana fietsen dat is iets meer als 30 kilometer bergje op en bergje af en telkens een prachtig uitzicht en kom vandaag op 12 kilometer voor Copacabana op het hoogste punt tot nog toe van deze reis op een hoogte van 4270. Maar de resterende 12 kilometer mag ik in vogelvlucht afdalen naar Het toeristen dorp Copacabana. Ook hier weer souvenirs winkeltjes en een grote witte kerk met veel mozaïek tegeltjes in het midden van het dorp. Een leuk dorpje zo 10 kilometer voor de grens met Peru en hier verblijf ik dan ook 2 nachten.
Op maandag morgen om tien uur ga ik weer op pad even langs de markt om mijn laatste Boliviaanse munten op te maken en krijg voor 8 Boliviaanse munten dat is ongeveer 1 euro 16 lekkere broodjes.
Na 10 kilometer ben ik bij de Peruaanse grens en met 2 stempels rijker in mijn paspoort ga ik onder een betonnen boog door Peru binnen. Van hier uit langs het Titicacameer naar Puno,dat ligt op 130 kilometer van hier en is de eerste grote stad in Peru. Tot achter het dorpje Juli kom ik vandaag 70 kilometer en 685 hoogte meters waar ik mijn tentje op 400 meter van de weg op een grote grasvlakte neer zet om lekker rustig te kunnen slapen. Het enige wat ik hoor zijn af en toe de watervogels.
Als ik s'Morgens mijn tent aan het afbreken ben komt er een manke herder naar mij toe met een paar schapen en wil alles weten wat ik aan het doen ben en vooral wat alles kost zoals mijn tent en fiets. Daar de prijzen hier in geen verhouding staan met onze prijzen lieg ik maar wat bij elkaar en zeg bijvoorbeeld dat mijn fiets ongeveer 500 Amerikaanse dollars kost. Daar die herder maar bij mij bleef staan besloot ik om een eindje verder maar te gaan ontbijten, en na 10 kilometer vind ik een mooi plekje op een heuvel met een mooi uitzicht over het meer waar ik ga ontbijten. Zit ik daar zo komt er een oud mannetje met een houweel naar mij toe en gaat op zijn hurken bij mij zitten en heeft veel interesse in mijn beziene brander. Ik geef dat manneke ook een broodje wat hij dadelijk weg stopt in een plastiek zakje en loopt dan op zijn sandalen weg.
Even later komt hij terug met een doek doet die open en geeft mij een paar aardappels die hij net van het veld geraapt heeft. Ik geef hem de helft van een zak met kleine koekjes,die hij dadelijk weer in zijn plastiek zakje stopt en gaat dan weer weg. Komt even later een oud vrouwtje op blote voeten naar mij toe om mij te bedanken voor het broodje en de koekjes want zegt ze we hebben bijna niets te eten en zijn hier heel blij mee. Ik vond dat zo zielig en heb ze een biljet van 20 Soles gegeven,dat is ongeveer 7 euro,en toen stonden de tranen helemaal in de ogen van dat oude vrouwtje. Deze mensen moeten op oude leeftijd op blote voeten het veld op om de achter gebleven aardappelen op te graven daar ze anders geen eten hebben. Het is toch bijna niet voor te stellen dat dat bij ons ook zo zou zijn maar hier is het voor veel mensen de harde realiteit.
Wil ik bijna weg rijden komen er 5 Franse fietsers aan die ook naar Puno gaan en waar ik de rest van de kilometers maar mee mee rij naar Puno.
In Puno nemen de Fransen de bus naar Cusco,en ik pak hier een hostel omdat ik de rieteilanden wil gaan bezoeken. Deze Franse fietsers zijn de eerste met wie ik weer mee kan rijden sinds Puerto Natales op 4 Februari
Er zijn 70 rieteilanden waar 2000 mensen op wonen en dat is zeer apart.
Het zijn drijvende eilanden van riet waar deze mensen op leven,en op elk eiland leeft een gezin dat tegenwoordig leeft van de toeristen. Aan de onderkant rot zo'n eiland weer weg dus van tijd tot tijd moeten ze van boven af weer aangevuld worden met vers riet.
s'Avonds in Puno wat eten en heb ik keus uit wel tientallen restaurantjes, kies ik er één uit ga naar binnen en omdat ik alleen ben vragen ze mij of dat ik in een naast gelegen zaaltje plaats wil nemen waar ook nog 4 mensen zitten,blijken het alle 4 Nederlanders te zijn. Twee van deze mensen,(Simon en Wieke) hebben ook al gereageerd op mijn blog wat ik heel erg leuk vind.
Vertrek uit Puno de andere dag is het zelfde als vertrek uit La Paz een hoop rokende en stinkende auto's en ben dan ook blij als ik weer boven ben al zijn het nu maar 160 hoogte meters en geen 500 net als bij La Paz.
Verder vandaag een makkelijke dag,alles vrij vlak en maar een klein beetje tegen wind. Als ik door Juliaca rij verbaas ik mij weer hoe vervuild de mensen hier leven er word werkelijk niets opgeruimd en al het afval dumpen ze gewoon maar op straat. Bij het dorpje Calapuja moet ik links aan houden om richting Cosco te gaan . Ik besluit om nog een stukje door te rijden en pik zodoende nog net een onweersbui mee en heb sinds lange tijd weer eens een nat pak opgelopen,bof kont dat ik ben. Vandaag 70 kilometers en 241 hoogte meters gedaan.
Vrijdag morgen alles zeik nat en omdat het ook bijna niet droogt moet ik alles wel nat inpakken en elders laten drogen. In het dorp Pucará ga ik s'middags wat eten en in het winkeltje er naast een bakje koffie doen met wat lekkers er bij,zien de mensen dat ik op de fiets ben krijg ik nog korting ook. Het weer is wat opgeklaard en na het eten gaat het ook een stuk makkelijker wat het fietsen betreft, vanmorgen was het maar 10/11 graden en een koud windje maar nu komt er de zon geregeld bij en is het wat aangenamer. 6 Kilometer buiten het dorpje Ayaviri komt mij een fietser tegemoet en is het Elmar uit Amsterdam. Elmar is begonnen in Lima in wil naar La Paz hij heeft maar 4 weken en moet dan weer thuis aan de gang en rijdt daarom stevig door en is s'Morgens al vroeg weg.
Ik besluit om om te draaien en met hem mee terug te gaan naar het dorp Ayaviri daar wat te eten en een hostal te nemen en heb zodoende nog een leuke avond om wat bij te praten. De 33 jarige Elmar heeft al vele fietstochten gemaakt telkens in de vakantie iedere keer een week of 4 maar al over de hele wereld en dit is de eerste keer in Zuid Amerika,thuis in Nederland zit hij veel op de race fiets. Ook hij rijdt met een Rohloff versnellingsnaaf en wil nooit iets anders meer.
Als ik de andere morgen opsta is Elmar al weg en ga ik alleen weer mijn weg vervolgen richting Cusco. Ook ik ben vroeg op weg deze keer, wakker geworden door het verkeer zit ik al om 8.30 in het zadel en kan zodoende deze dag meer als 100 kilometer maken en dat is lang geleden zoveel kilometers op één dag. Wel een gure dag vandaag de temperatuur komt niet boven de 12 graden en er staat een guur windje wat ik pal tegen heb. s'Middags neemt de wind toe en achter het dorp Santa Rosa moet ik ook nog een berg op tot een totale hoogte van 4340 meter het hoogste punt tot nog toe op deze reis. Mede door de tegen wind wil het klimmen niet zo vlotten en boven op de top is het nog maar 5 graden, tijdens het afdalen doe ik mijn regenjas goed dicht en dat scheelt aanzienlijk in de kou. Vanaf de top mag ik alleen nog maar afdalen tot in Sicuani en dat is zalig als je 800 meter mag zakken in 35 kilometer en kom nu op een hoogte van 3550 meter en dat is 5 weken geleden dat ik onder de 3600 meter hoogte kom te zitten. Hier in dit dal is er veel meer groen te bespeuren en is er ook meer bewoning,meer veeteelt en akkerbouw daarom is het moeilijker om mijn tent op te zetten en ga ik maar in een hostal liggen slapen wat ook wel lekker is in een echt bed.
Ook de temperatuur is een stuk aangenamer op 3500 meter hoogte.
Vandaag,mede door die afdaling 108 kilometer kunnen doen en 531 hoogte meters kunnen maken.
Lekker geslapen in dit hostal en na een lekkere warme douche en een goed ontbijt gaat ie weer verder naar Cusco maar dat is nog 140 kilometer vind ik wel ver om dat op één dag te doen en het is soms ook flink klimmen geblazen,maar de temperatuur is wel een stuk aangenamer als de afgelopen dagen. Lang geleden dat ik een bushokje heb kunnen zitten eten aan de kant want ook de bushokjes zijn hier schijnbaar op de bon. Zit ik daar lekker te eten komt er een brommer voorbij met een jonge knul met zijn moeder achter op voorbij waggelen heeft ie een lekke band en vraagt mij of dat ik die samen met hem kan maken maar dat is ons niet gelukt. Zijn moeder achterlatend gaat die knaap alleen verder op zijn lekke band en moeder kan te voet! Vandaag kom ik tot in het dorpje Quiquijana en aan gezien het hier steeds eerder donker wordt ga ik hier maar in het enigste hostal dat dit dorp rijk is een kamer boeken. Dus weinig keus vandaag ook voor mijn tent is geen plaats op het land en moet ik meer noodgedwongen in dat hostal. Niet veel soeps dit onderkomen en mijn naaste buren zijn dit maal een varken met 12 jonge biggen, maar ja niet te nauw kijken en gewoon mee snurken. Toch niet zo goed geslapen als in het vorige hostal in Sicuani . Vandaag 71 kilometer en 243 hoogte meters kunnen maken.
Van Quiquijana naar Cusco is het nog een dikke 70 kilometer vandaag.
Cusco moet een mooie stad zijn met veel oude koloniale gebouwen en gezellige winkelstraatjes en veel kleine restaurantjes. Dat klopt ook wel maar wat de meeste toeristen niet zien is dat als je Cusco binnen komt rijden op 20 kilometer voor het centrum de enorme troep die de mensen er van maken. Het is een mooi dal waar ik door heen ga, je kent dat allemaal wel van de mooie dalen met bergbeekjes in Oostenrijk en Zwitserland,dat is hier ook het geval alleen gebruiken ze de bermen en daar waar geen huizen staan als openbare stortplaats wat een ontzettende stank teweeg brengt en dat is heel jammer. Ook hier weer leven de mensen in de troep maar ze zijn ook niet anders gewent en vinden dat normaal en wie ben ik dan omdat te veroordelen. Langsaam stijgend kom ik steeds dichter in de buurt van het centrum van Cusco en wordt het ook steeds drukker met al weer die taxibusjes,ook steeds meer blaffende en grommende honden komen naar mij toe die ik soms met een paar stenen tot de orde moet roepen. Hier ook weer een ontzettende hoop uitlaatgassen die ik in moet ademen en moet ook ontzettend oppassen voor die vervelende taxibusjes die je afsnijden en zonder richting aan te geven rechts af slaan. Rijden ze aan de linkse kant van mij moeten ze rechts af gaan ze ook rechts af, zo hebben ze me al bijna een paar keer van mijn fiets afgereden en is het ontzettend oppassen geblazen. Ze hebben van mij dan ook al heel wat verwensingen naar hun hoofd gekregen,stomme taxichauffeurs. Ook hier wordt er weer vol op naar mij getoeterd alleen is het dit maal niet om mij te begroeten maar omdat ik op moet zouten zo dat zij door kunnen rijden. Ook voetgangers zijn hun leven niet zeker hier ook op een zebrapad niet en worden de vetters uit je schoenen gereden als je ook maar probeert over te steken.
In Bolivia was het nog erger daar werd al getoeterd als je er maar aan dacht om over te steken. Uiteindelijk kom ik toch terecht waar ik wil zijn alleen mijn eerste keus hostel was vol maar twee deuren verder was er nog wel plaats voor een eenzame fietser uit Nederland,en hier verblijf ik dan een paar dagen voor ik weer verder ga. Wel een leuke plaats Cusco als je de eerste 20 kilometer niet meerekent,maar in feite zijn alle centrums van de steden het zelfde veel winkeltjes en restaurantjes en die heb ik nou wel genoeg gezien. Toch ook weer één dag ziek geweest door het eten van een broodje tonijn,maar na 15 uur slapen was ik al weer een beetje opgeknapt, het kan er ook mee toemaken hebben dat ik de afgelopen dagen niet goed geslapen heb en dat ik te moe was.
Hier laat ik het even bij wat dit verslag betreft en doe jullie allemaal weer de hartelijke groeten uit het toch wel mooie Peru,en nog bedankt voor de vele leuke reacties op dit blog.
Kilometerstand: 6046. Hoogtemeters: 54280.
-
23 Mei 2013 - 07:53
Ben Kreeftenberg:
Hallo Alex
Ik lees je verslag in de toekomst. Het is hier nog steeds 22 Mei 11 uur 's avonds en de datum van je e-mail is al 23 Mei. Weer een geweldig verslag . Je wordt steeds beter en langer met je berichten . Het lijkt wel of een groot aantal van de Nedrelanders hebben besloten om dit jaar in Zuid Amerika te fietsen .
Kan ze geen ongelijk geven en zou het best zelf willen doen. Truus (mijn vrouw) en ik gaan eind deze week naar Alaska met vrienden op een cruise. Zeer vermoeiend. Ha Ha. Sterkte en een gode reis.
Ben Kr.
-
23 Mei 2013 - 08:28
Ron En Simone :
Wederom een schitterend verslag je lijkt wel een schrijver te worden.
Het is maar een kort berichtje want hier moet er weer gewoon gewerkt worden moatje.
Veel veilige kilometers en zet hem op. -
23 Mei 2013 - 08:33
Lenie:
Hey Alex
Weer geweldig genoten van je reisverslag.
Het valt me op dat je niet bang hoeft te zijn van vreemde figuren daar maar de honden zijn eng, en de taxi's. Ik vraag me af of het vuil dat op straat beland ooit wordt opgehaald. Op een gegeven moment is er zoveel afval dat er geen weg meer is. Maar dat krijgen we allemaal te horen wanneer je weer thuis bent.
Fijn dat je weer eens Nederlanders tegen bent gekomen, kan je weer eens fatsoenlijk praten met iemand en niet met handen en voeten om je duidelijk te maken.
Wat me erg aangreep was het verhaal over de man die jij een broodje en koekjes gaf en dat zijn vrouw jouw komt bedanken met wat aardappels die ze op hun oude dag moeten zoeken om in leven te blijven. En wij maar zeuren dat we tot ons 67e moeten werken en daarna kunnen genieten van een AOW met pensioen!
Jij zegt altijd: zo slecht hebben we het niet in Nederland en daar kom je nu méér dan ooit achter!( en wij ook)
Dikke kus uit de Regge ,xxxx -
23 Mei 2013 - 08:43
Irma Jansen:
Hoi Alex
Gaaf om steeds je reisverhalen te lezen
Ik kan van hier uit alleen maar schrijven dat wij een paar dagen neer Hentelo in Twente zijn geweest en Jan jl weekend met Mari en Johan en Peter en Maartje en Piep en Dick naar Duitsland zijn geweest met de motor
Ja wat een avonturen he, ha ha
Maar jij wel Knap hoe je het doet in je eentje Nou goeie reis verder en we lezen het vervolg wel weer
Liefs vanuit een koud kikkerlandje Jan en Irma -
23 Mei 2013 - 09:26
Patrick:
Hey vadertje,
Ik lees wel weer dat je het nog steeds goed naar je zin hebt. Valt niet mee om steeds te klimmen op het fietske. Ik snap trouwens niet waarom er allemaal honden op jou af komen pa, jij zei altijd zelf dat een vent moet stinken naar zweet en stront hahaha
Ik moet wel zeggen dat er steeds meer mensen vragen hoe het met jou is/gaat. Vertel dan altijd vol trots hoever je bent en wat je allemaal al hebt mee gemaakt.
We missen jou wel hoor, af en toe moet zit ik met een probleem en normaal vraag ik dat aan jou maar nu moet ik er zelf een oplossing voor vinden, achja met de "genen van Van Helvoirt" lukt het ook altijd wel om een oplossjng te vinden. Hahahaha
Veel succes en veilige kilometers voor de aankomende weken.
Mocht je toch ergens geen oplossing voor kunnen vinden schaam je eigen dan niet en bel gewoon met 1 van je 2 zonen, want hoe meer personen met het "van Helvoirt gen" zich over 1 probleem buigen des te eerder is de oplossing gevonden.
Dikke knuffel en kus van ons 3 -
23 Mei 2013 - 10:24
Peter:
T-ring Alex, wat een gaaf avontuur weer. Fietsen op 4300 meter is natuurlijk niet niks, kom je in Europa nergens tegen. En dan die cultuur, even wat anders dan hier. Nou geniet ervan en doe maar voorzichtig daar in Z. Amerika.
Adiossssss Peerke -
23 Mei 2013 - 11:09
Henriette:
Hallo Schatje,
Weer een mooi verhaal en wat lief dat je de mensen koekjes en brood gegeven hebt die bijna niet te eten hebben. We missen je wel hoor maar genieten ook van de verhalen van je waarvan we tot kunnen uithalen hoeveel jij van je fietstocht geniet. En het is nu nog 14 maanden en dan kan ik je weer in mijn armen sluiten en niet meer los laten waar ik dan ook wel weer naar uitkijk. Maar geniet maar lekker van je fietstochtje zodat je straks van alles nog te vertellen hebt als je thuis bent en wij weer helemaal verliefd zullen zijn.
Veel succes en kijk uit zodat je weer heel bij mij komt. Ik hou van je xxxxxxx
Je vrouwtje in het koude kikkerlandje. -
23 Mei 2013 - 13:10
Irene:
Wauw Alex Respect xx -
23 Mei 2013 - 14:01
Astrid:
Lieve Alex! Weer heerlijk om je blog te lezen en wederom met veel respect. Zorg goed voor jezelf daar en stuur svp wat zon naar hier... Groetjes, Rob, Astrid, Jules en Freek xxxx -
23 Mei 2013 - 14:47
Frans Van De Put:
Hallo Alex
Wederom een mooi verslag weer met veel intresse gelezen ben met de pinksterdagen naar Kielce in polen geweest moest nog aan je denken dat ik je tegen kwam tussen Krawkow en kielce ik had al gelost jij had de aanhanger bij en moest nog gaan lossen Alex ik blijf je met veel intresse volgen veel succes en kijk uit
De Groeten Frans van de Put -
23 Mei 2013 - 23:10
Conny:
Hee bikkel.
Wat een leuk en spannend verhaal weer. In gedachten zie ik je al stenen naar die honden gooien, en dat zo'n oud mannetje op zijn hurken bij je komt zitten en jij hem wat te eten geeft. Echt wel heeel erg lief van je.
Maar je moet wel goed blijven eten hoor, ik heb je van de week op skype gezien en daar was je wel superslank moet ik zeggen.
De foto's die je liet zien is echt wel indrukwekkend en zeker met die drijvende rieteilanden, heel apart.
Nou broertje we kijken uit naar de volgende avonturen zoals iedereen doet, doe voorzichtig, eet goed ,slaap goed, en het belangrijkste van alles GENIET !!!!!!!!!!!!!!!!!!
grt Conny en de rest van het spul xxxxxxxxxxx
-
24 Mei 2013 - 17:24
Ton:
Hai Alex , lekker lang en leuk verslag. Zijn toch wel allemaal leuke, schitterende dingen die je meemaakt, maar ook triest natuurlijk. Zo zie je maar dat wij het hier nog niet zo slecht hebben. Denk dat ik ook zou liegen als ze me vroegen wat alles kost, het is waarschijnlijk geld dat ze hun hele leven niet zullen zien. De hoogtes die je beschrijft zijn toch verschrikkelijk, heb je geen last van je ademhaling gehad, op wintersport , en dat is toch echt niet zo hoog merk je dit al.
De foto's zijn ook weer mooi en als je dit zo leest en ziet dan denk je dit zou ik ook wel willen, maar anderhalf jaar fietsen, weet het niet.
Je hebt dacht ik eenvijfde afgelegd of ben ik abuis, was gewoon benieuwd.
Fijne fietstocht nog en kijk uit naar verslag 10,
groeten Ton -
24 Mei 2013 - 18:34
Corryenwimlommers :
wat een mooie verslag iedereen heeft medelijden met jou wandt jij krijgt van allens van die mensjes
wat erg dat die oudjes geen schoenen hebben zal ik er een paar sturen grt van wim en corry lommers -
25 Mei 2013 - 22:12
Neeltje Van Riel:
Hoi Alex, Ophet feest van Door en Peter van je lieve vrouwtje gehoord waar je mee bezig bent. Ik wilde er alles van weten en heb haar helemaal uitgehoord. Ik ben die ouwe doos die in haar hang naar avontuur in jullie vrachtwagen met Peter naar Portugal ging.
Omdat mijn passie nog steeds reizen is ben ik je meteen gaan volgen en ben erg onder de indruk van je prestaties. Ook als fotograaf en schrijver doe je het briljant. Bij het lezen voel ik bijna je euforie als je weer iets moois ontdekt onderweg en ook vaak een feest van herkenning.
Tussen mijn 59 en 64 was ik 3x 3maanden in Australie, zag er o.a. ook zoutmeren en was in een goudmijn. De onmetelijke vlaktes met alleen maar natuur en verder niks dan jezelf vergeet ik nooit meer. Ik was ook in het enige klooster dat er is in heel W.A. Ik kocht daar mijn lijfspreuk, geschreven door een monnik op een stuk wax. Ik vind die ook wel passen bij jou en wil die hier graag met je delen.
NEVER GIVE UP ON WHAT YOU WANT TO DO.
THE PERSON WITH THE BIG DREAMS IS MORE POWERFUL THAN THE ONE WITH ALL THE FACTS.
Ik blijf je volgen. Zorg dat je gezond blijft en heel thuis komt.
Met gr. en veel respect eindig ik, neeltje van riel. -
26 Mei 2013 - 17:02
Peter Maas:
hoi Alex meer een leuk lang verhaal door jou leer ik beter lezen het is jammer dat er alleen maar oude vrouwtjes zonder schoenen naar je toe komen en moeders die achter op de brommer zitten bij je achter laten ook dat komt goed ik wens je veel succes en geniet ervan ik blijf je volgen mvg peter maas -
28 Mei 2013 - 11:58
Hannie. De. Claude :
Hoi Alex, dat was een heel verhaal, respect hoor al dat afzien en toch de moed erin houden en dan die kilometers! Er zijn er weinig Die dat kunnen nadoen wel lezen telkens je verslag en hebben ontzettend veel respect voor je wat ben je een doorzetter.
Groetjes uit Tilburg Hannie en Claude -
28 Mei 2013 - 14:13
Gerrit Van Ierland:
Hallo Alex,
Nou nou, dat zijn nog eens mooie verhalen van jou ....(kun je wel een boek van schrijven)
Tof dat het goed gaat met jou, ik hoop dat het je verder goed gaat en ik hou je in de gaten.
Vele groeten van hier de werkvloer van Schenker.
Met vriendelijke groet,
Gerrit van ierland -
28 Mei 2013 - 14:13
Gerrit Van Ierland:
Hallo Alex,
Nou nou, dat zijn nog eens mooie verhalen van jou ....(kun je wel een boek van schrijven)
Tof dat het goed gaat met jou, ik hoop dat het je verder goed gaat en ik hou je in de gaten.
Vele groeten van hier de werkvloer van Schenker.
Met vriendelijke groet,
Gerrit van ierland -
08 Juni 2013 - 22:21
Joanny Snels:
Hoi die Alex,
Het is inderdaad dat je steeds langer verhalen schrijft. We nemen er echt de tijd voor om te lezen, eerst Peter en dan zegt hij; schat ,Alex heeft weer een nieuw verslag.Heb je al gelezen en gereageerd. Dus kruip ik achter de pc en ga aan het lezen. Het was ook leuk dat je een wats appje stuurde naar ons toen we op vakantie in Italie waren. En wij maar denken ,sjonge jonge, wat een hoogte rijden we hé, was 1740 meter. Nou dat zijn maar heuveltjes voorbij waar jij over fietst. De vakantie voor ons zit er weer op en maandag gaan we weer aan het werk.
We hebben pas een foto van je gezien op Skype, je hebt inderdaad een smal snuitje gekregen. Zorg wel goed voor jezelf war menneke, goed uitkijken met wat je eet en drinkt, maar da witte gij wel. Hier lijkt het eindelijk zomer te worden en een bietje warmer haha. Ik moet je heel veel groetjes van Peter doen (dat is niet zonne schrijver ) Ik ga nog even je foto's bekijken.
Nog veel veilige fiets kilomerkes Alex , respect voor je,en we kijken weer uit naar het je volgende verslag.
Groetjes en van ons ,Peter en Joanny.
Houdoe.
-
12 Juni 2013 - 11:30
Marieke ( Oud Klasgenootje Van Sander):
Wat een mooie belevenissen.
iedere keer weer prachtig om te lezen, wat een cultuur, natuur en avontuur!
Ben stiekem wel jaloers en zou graag een stuk meefietsen.
Heel veel succes nog de komende avonturen!
groeten Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
