Vervolg 3

Even weer up daten is al weer een poosje geleden maar ja in de natuur parken hebben ze ook geen internet.
Zo als ik verteld heb ga ik van Bariloche richting Villa La Angostura . Net als ik weg wil rijden komt er een echtpaar op de fiets aan het zijn Canadezen uit Toronto en fietsen hier een paar weken rond,praatje maken , koffie drinken , nog wat kletsen ook zij hebben in April hun eerste klein kind gekregen ook een meisje leuk. Maar ja met al dat kletsen ben ik pas om half twee weg maar ja tijd genoeg ik ben tenslotte niet op de vlucht.
28 Graden lekker zonnetje niet te steile heuveltjes wat wil een fietser nog meer? Na 45 kilometer, pang, gebroken spaak hier op deze gladde asfalt weg en niet op die steen slag wegen!!!!
Na nog eens 20 kilometer camping op gereden eerst even zwemmen in het meer en dan maar voor de eerste keer in mijn leven een nieuwe spaak zetten nu komen de wijze lessen van Ron van de Staak van pas , en ! Ik heb goed opgelet perfect uitgevoerde reparatie.
In Villa La Angostura voor de laatste keer Argenteinse peso's gepint want over 3 dagen verlaat ik Argentinië en ben ik weer in Chili en kom niet meer terug in Aregentinië. Door bossen en langs meren ben ik na 60 kilometer bij het Corentoso meer waar ik mijn campement op sla voor de nacht.
De zoveelste zomerse dag op rij het is toch fijner wakker worden met de zon als met de regen . Nog 80 kilometer naar San Martin de Los Andes onder weg kom ik nog een fietser uit Denemarken tegen praatje gemaakt en dan weer verder. Ter hoogte van het Falkner meer krijg ik weer asfalt onder mijn wielen , de weg gaat nog een paar keer flink omhoog en naar beneden maar de laatste 12 kilometer gaan berg afwaarts en in vogelvlucht bereik ik San Martin deLos Andes alwaar ik een camping aan de rand van de stad vind .
De andere dag kan ik mijn bed niet uit en besluit maar een dag langer hier te blijven ben tenslotte eigen baas.
San Martin uit gereden de volgende dag en na twee kilometer links af richting Hua Hum gelijk weer op de steenslag en steil omhoog en wat een slechte weg!!!! Dat hier mijn fiets of ik zelf niet door midden breek is mij nu nog een raadsel twee dagen geleden op een vlakke weg gebroken spaak en nu niets tenminste tot nog toe . Het is gelijk wel een stuk rustiger op deze weg in 2 uur tijd 3 auto,s gezien dat was in San Martin wel anders dat was ook weer zo'n toeristen stad. Vandaag wil ik tot in Puerto Pirihueico komen waar ik weer een bootje moet hebben om over het meertje te komen. Bij de grens geen problemen met de Argenteinse douane maar bij de Chileense douane moet ik al mijn tassen uit pakken of ik toch geen fruit of groente mee de grens over zou nemen . Nog 8 kilometer naar Puerto Pirihueico kom ik daar aan om half acht aan kan ik nog net met de boot naar Puerto Fuy mee maar daar aangekomen aan de ander kant is het al bijna helemaal donker geworden , dan de tent maar op het grasveldje bij de boot op gezet slaapt ook goed en voordelig.
Richting Conaripe over bergen , door valleien , door bossen en langs meren met een lekker zonnetje dat is heel leuk fietsen tot net voor Conaripe dan gaat de steenslag weg wel heel steil omhoog maar ja als je blijft trappen kom je er uiteindelijk toch wel.
Wat een genot om vandaag weer de hele dag op asfalt te mogen rijden die dat uitgevonden heeft moet ook een Nobel prijs krijgen.
Vandaag via Villarrica naar Pucon gereden want ik bevind mij nu tussen de vulkanen en wil een vulkaan beklimmen.In Pucon een camping gezocht , eten alweer zelf gemaakt ,het lukt steeds beter, en slapen maar dat kon pas na 4 uur 's nachts want er was ėėn of ander muziek gebeuren in dit dorp en de volume knop stond op standje tien. S'morgens even kijken op een andere camping wil ik daar net vanaf rijden word ik aangesproken door een Duitser op een fiets ook een praatje maken , want die mensen versta ik tenminste , of ik iets aan het zoeken ben? Ik vertel hem wat mijn plannen zijn vulkaan beklimmen en wat rond kijken blijkt hij ook zoiets te doen . Deze Duitser heet Rudi en die woont al 18 jaar elke winter hier in Chili en verteld mij dat hij dat ook doet rondleidingen en vulkaan beklimmingen . Ik ga met Rudi in zee en s'middags gaan we al naar een warm water bron en zwemmen in een berg beek maar daar waar geen toeristen komen en waar de entree gratis is. Op de terug weg nog een paar verborgen watervallen bekeken en de dag afgesloten met een lekker koud biertje op een terrasje. De volgende dag spreken we af als het goed weer is om een vulkaan te gaan beklimmen dan is hij al om half acht bij mijn tent.
Klok slag half acht staat der Rudi bij mijn tent het is wederom prachtig weer we gaan de Ouetrupillan vulkaan 3kwartier met de auto dan de rugzak gepakt en lopen. Eerst 2 uur door de bossen tot boven de boom grens en dan nog twee en een half uur over rotsen en stenen om tot bij de krater te komen maar dan heb je ook een prachtig uit zicht . De krater heeft een door snee van wel 400 meter en is bedekt met sneeuw , even uitrusten wat eten en drinken en vooral kijken. Terug naar beneden gaat toch wel iets sneller op de terug weg hebben we nog een paar watervallen bekeken en om 19.00 uur was ik moe maar voldaan weer bij mijn tent even Rudi nog betaald bij hem betaal ik maar de helft als op een ander en je zit niet tussen die honderden toeristen. Op die beklimming van die vulkaan zijn we op de hele dag maar 3 mensen tegen gekomen.
Tegen de morgen een ontzettend onweer met bliksem en donder.
Au au au alles doet wel een beetje zeer van dat uitstapje van gisteren maar ik wil toch wel weer een stukje gaan fietsen het duurt wel allemaal,lang voor dat ik ingepakt ben,komt Rudi om 11 uur met warme thee dus nog effe thee gedronken en dan maar weer op weg. Via Villarrica wil ik langs het meer naar Cunco rijden bordje Cunco volgen na 18 kilometer links af krijg ik me daar toch een helling steil tot wel 23 procent er komt geen eind aan,hele stukken moeten lopen mijn achter band slipte weg en dan sta je stil en zo steil dan kom je niet meer opgestapt. 4 kilometer twee en een half uur over gedaan want een fiets van 52 kilo naar boven duwen valt niet mee. Ik heb even overwogen om eerst mijn tassen naar boven te brengen en dan mijn fiets te halen . Om 22 uur boven bek af en hartstikke donker tassen en de fiets over een hek gemieterd tent op zetten en slapen . De andere morgen doet alles zeer voeten , enkels , kuiten , knieën boven benen , armen , rug alles doet zeer ook niet gek eerst een vulkaan beklimmen en dan gisteren nog die helling.maar ja het leven gaat door ik moet ook weer naar beneden , stapvoets met voor en achter rem constant ongeknipten en met twee voeten aan de grond ga ik met een slakke gangetje naar beneden mijn Garmin geeft op een gegeven moment 26 procent naar beneden aan , de remmen beginnen al te stinken.
Uiteindelijk zonder te vallen bereik ik Cunco waar ik in het parkje een broodje ga zitten eten . Als ik weer verder wil zie ik een spijker in mijn achter band zitten en die loopt langzaam leeg dus fiets op zijn kop en mijn eerste lekke band plakken.
Nog 35 kilometer naar Melipeuco daar is niet veel te doen maar verder kom ik niet ik ben bek af. Op een kleine boere camping ben ik de enige gast ,douchen moet je binnen bij die mensen zelf doen ,wel is het hier lekker rustig en ook hier blijf ik twee dagen om mijn batterijtje weer wat op te laden. Lekker zo'n dagje helemaal niks doen kon ook niet veel doen want alles doet nog zeer maar wel lekker heel de dag lezen en puzzeltjes maken.
Ik wil nog 1 natuur park door langs de Llaima vulkaan en om de pparaplu bomen te zien . Na die extra dag rust ben ik lichamelijk weer een beetje hersteld en kan ik weer op weg . Na 30 kilometer in het natuurpark Conguillio bij een meertje tent op gezet en nog een keertje rustig geslapen want na dit natuurpark heb ik het wel voorlopig een beetje gehad met die steenslag wegen , die noemen ze hier trouwens ripio ,en ga richting Curacautin en dan bij Victoria de Panamericana op. Dit is de grote verbindingsweg tussen noord en zuid hier mag je met je fiets op de vluchtstrook rijden. Vanaf het meer in het Conguillio park is het nog 97 kilometer naar Victoria al waar ik mijn eerste hostel neem een chauffeurs restaurant aan de Panamericana waar ze ook kamers aan fietsers uit Nederland verhuren . Hier zit ik op mijn bed,na een goede maaltijd genuttigd te hebben, dit nu te typen en hoop jullie weer voldoende op de hoogte gebracht te hebben.namens mij allemaal de hartelijke groeten uit het zonnige Chili tot de volgende briefing
Kusjes voor de dames en handjes voor de heren Alexxxxxxxx

Voor de geïnteresseerde tot nu toe 1940 kilometers en 21.734 hoogte meters.