Vervolg 9

Op donderdagmorgen 9 Mei ga ik weer op weg van La Paz richting Peru.
Na mijn ontbijt in het hostel ga ik nog even de stad in om mijn ontbijt aan te vullen want het ontbijt in het hostel is niet zo geweldig.
Gisteren nog even mijn ketting met 2 schakels ingekort zoveel was ie al uitgerekt en ik kon mijn achterwiel niet verder meer naar achteren verplaatsen maar nu zit alles weer prima. Vanuit La Paz mag ik gelijk 12 kilometer klimmen om het dal uit te komen en dat met al die stinkende auto's is niet zo gezond,ik denk dat het weer 2 jaar duurt voor dat mij longen weer een beetje zuiver zijn. Tijdens mijn klim naar boven word ik staande gehouden door een heel oud vrouwtje, ik schat ze op minimaal 125 jaar, en begint tegen mij te brabbelen ik versta er geen woord van en na 5 minuten krijg ik de zegen van dat mensje en loopt ze weer door. Ik denk mij kan niks meer gebeuren en fiets verder naar boven. Boven aangekomen is het even zoeken welke kant ik op moet want de verkeersborden zijn hier op de bon denk ik er is bijna nergens een verkeersbord te bekennen. Op goed geluk ga ik rechts af richting het vliegveld en na een paar kilometer komt er motoragent naast me rijden en vraagt waar ik naartoe ga blijkt dat ik net 1 straat te laat ben afgeslaan dus moet ik een stukje terug. Onder weg in een klein dorpje nog een kippetje met rijst een ander stukje vlees en 2 colaatjes op voor omgerekend 1,70 euro daar heb je bij ons amper een bakje koffie voor.Vandaag tot aan Batallas gekomen 54 kilometer en 513 hoogte meters.
Na een moeizame start komt langzaam een zijtak van het beroemde Titicacameer in zicht en begint het landschap ook meer heuvelachtiger te worden. Door talloze kleine dorpjes kom ik bij het dorpje Huarina waar ik links af moet richting Tiquina. Langs het meer is het met een zonnetje lekker fietsen het lijkt wel vakantie en voor het eerst sinds lange tijd hoor ik ook weer vogeltjes fluiten omdat hier meer begroeiing is. Vanaf Huarina via Huatajata is het steeds meer klimmen tot aan Tiquina eerst een flinke berg en dan afdalen tot het dorpje Tiquina waar de weg ophoud en je met een bootje over moet steken. Nou bootje het zijn eigenlijk open platte schuiten waar 3 auto's op kunnen of een klein busje en dan nog 1 auto erbij en met een buiten boordmotor word je dan naar de overkant gevaren. Aan de overkant kan ik weer gelijk in de pedalen want hier op dit schiereiland gaat het namelijk weer flink omhoog en na iedere bocht denk je dat je er bent maar gaat het nog verder omhoog. Wel word je getrakteerd op prachtige uitzichten. Halverwege de berg achter een paar rotsblokken zet ik mijn tentje op voor de komende nacht.
Vandaag even naar Copacabana fietsen dat is iets meer als 30 kilometer bergje op en bergje af en telkens een prachtig uitzicht en kom vandaag op 12 kilometer voor Copacabana op het hoogste punt tot nog toe van deze reis op een hoogte van 4270. Maar de resterende 12 kilometer mag ik in vogelvlucht afdalen naar Het toeristen dorp Copacabana. Ook hier weer souvenirs winkeltjes en een grote witte kerk met veel mozaïek tegeltjes in het midden van het dorp. Een leuk dorpje zo 10 kilometer voor de grens met Peru en hier verblijf ik dan ook 2 nachten.
Op maandag morgen om tien uur ga ik weer op pad even langs de markt om mijn laatste Boliviaanse munten op te maken en krijg voor 8 Boliviaanse munten dat is ongeveer 1 euro 16 lekkere broodjes.
Na 10 kilometer ben ik bij de Peruaanse grens en met 2 stempels rijker in mijn paspoort ga ik onder een betonnen boog door Peru binnen. Van hier uit langs het Titicacameer naar Puno,dat ligt op 130 kilometer van hier en is de eerste grote stad in Peru. Tot achter het dorpje Juli kom ik vandaag 70 kilometer en 685 hoogte meters waar ik mijn tentje op 400 meter van de weg op een grote grasvlakte neer zet om lekker rustig te kunnen slapen. Het enige wat ik hoor zijn af en toe de watervogels.
Als ik s'Morgens mijn tent aan het afbreken ben komt er een manke herder naar mij toe met een paar schapen en wil alles weten wat ik aan het doen ben en vooral wat alles kost zoals mijn tent en fiets. Daar de prijzen hier in geen verhouding staan met onze prijzen lieg ik maar wat bij elkaar en zeg bijvoorbeeld dat mijn fiets ongeveer 500 Amerikaanse dollars kost. Daar die herder maar bij mij bleef staan besloot ik om een eindje verder maar te gaan ontbijten, en na 10 kilometer vind ik een mooi plekje op een heuvel met een mooi uitzicht over het meer waar ik ga ontbijten. Zit ik daar zo komt er een oud mannetje met een houweel naar mij toe en gaat op zijn hurken bij mij zitten en heeft veel interesse in mijn beziene brander. Ik geef dat manneke ook een broodje wat hij dadelijk weg stopt in een plastiek zakje en loopt dan op zijn sandalen weg.
Even later komt hij terug met een doek doet die open en geeft mij een paar aardappels die hij net van het veld geraapt heeft. Ik geef hem de helft van een zak met kleine koekjes,die hij dadelijk weer in zijn plastiek zakje stopt en gaat dan weer weg. Komt even later een oud vrouwtje op blote voeten naar mij toe om mij te bedanken voor het broodje en de koekjes want zegt ze we hebben bijna niets te eten en zijn hier heel blij mee. Ik vond dat zo zielig en heb ze een biljet van 20 Soles gegeven,dat is ongeveer 7 euro,en toen stonden de tranen helemaal in de ogen van dat oude vrouwtje. Deze mensen moeten op oude leeftijd op blote voeten het veld op om de achter gebleven aardappelen op te graven daar ze anders geen eten hebben. Het is toch bijna niet voor te stellen dat dat bij ons ook zo zou zijn maar hier is het voor veel mensen de harde realiteit.
Wil ik bijna weg rijden komen er 5 Franse fietsers aan die ook naar Puno gaan en waar ik de rest van de kilometers maar mee mee rij naar Puno.
In Puno nemen de Fransen de bus naar Cusco,en ik pak hier een hostel omdat ik de rieteilanden wil gaan bezoeken. Deze Franse fietsers zijn de eerste met wie ik weer mee kan rijden sinds Puerto Natales op 4 Februari
Er zijn 70 rieteilanden waar 2000 mensen op wonen en dat is zeer apart.
Het zijn drijvende eilanden van riet waar deze mensen op leven,en op elk eiland leeft een gezin dat tegenwoordig leeft van de toeristen. Aan de onderkant rot zo'n eiland weer weg dus van tijd tot tijd moeten ze van boven af weer aangevuld worden met vers riet.
s'Avonds in Puno wat eten en heb ik keus uit wel tientallen restaurantjes, kies ik er één uit ga naar binnen en omdat ik alleen ben vragen ze mij of dat ik in een naast gelegen zaaltje plaats wil nemen waar ook nog 4 mensen zitten,blijken het alle 4 Nederlanders te zijn. Twee van deze mensen,(Simon en Wieke) hebben ook al gereageerd op mijn blog wat ik heel erg leuk vind.
Vertrek uit Puno de andere dag is het zelfde als vertrek uit La Paz een hoop rokende en stinkende auto's en ben dan ook blij als ik weer boven ben al zijn het nu maar 160 hoogte meters en geen 500 net als bij La Paz.
Verder vandaag een makkelijke dag,alles vrij vlak en maar een klein beetje tegen wind. Als ik door Juliaca rij verbaas ik mij weer hoe vervuild de mensen hier leven er word werkelijk niets opgeruimd en al het afval dumpen ze gewoon maar op straat. Bij het dorpje Calapuja moet ik links aan houden om richting Cosco te gaan . Ik besluit om nog een stukje door te rijden en pik zodoende nog net een onweersbui mee en heb sinds lange tijd weer eens een nat pak opgelopen,bof kont dat ik ben. Vandaag 70 kilometers en 241 hoogte meters gedaan.
Vrijdag morgen alles zeik nat en omdat het ook bijna niet droogt moet ik alles wel nat inpakken en elders laten drogen. In het dorp Pucará ga ik s'middags wat eten en in het winkeltje er naast een bakje koffie doen met wat lekkers er bij,zien de mensen dat ik op de fiets ben krijg ik nog korting ook. Het weer is wat opgeklaard en na het eten gaat het ook een stuk makkelijker wat het fietsen betreft, vanmorgen was het maar 10/11 graden en een koud windje maar nu komt er de zon geregeld bij en is het wat aangenamer. 6 Kilometer buiten het dorpje Ayaviri komt mij een fietser tegemoet en is het Elmar uit Amsterdam. Elmar is begonnen in Lima in wil naar La Paz hij heeft maar 4 weken en moet dan weer thuis aan de gang en rijdt daarom stevig door en is s'Morgens al vroeg weg.
Ik besluit om om te draaien en met hem mee terug te gaan naar het dorp Ayaviri daar wat te eten en een hostal te nemen en heb zodoende nog een leuke avond om wat bij te praten. De 33 jarige Elmar heeft al vele fietstochten gemaakt telkens in de vakantie iedere keer een week of 4 maar al over de hele wereld en dit is de eerste keer in Zuid Amerika,thuis in Nederland zit hij veel op de race fiets. Ook hij rijdt met een Rohloff versnellingsnaaf en wil nooit iets anders meer.
Als ik de andere morgen opsta is Elmar al weg en ga ik alleen weer mijn weg vervolgen richting Cusco. Ook ik ben vroeg op weg deze keer, wakker geworden door het verkeer zit ik al om 8.30 in het zadel en kan zodoende deze dag meer als 100 kilometer maken en dat is lang geleden zoveel kilometers op één dag. Wel een gure dag vandaag de temperatuur komt niet boven de 12 graden en er staat een guur windje wat ik pal tegen heb. s'Middags neemt de wind toe en achter het dorp Santa Rosa moet ik ook nog een berg op tot een totale hoogte van 4340 meter het hoogste punt tot nog toe op deze reis. Mede door de tegen wind wil het klimmen niet zo vlotten en boven op de top is het nog maar 5 graden, tijdens het afdalen doe ik mijn regenjas goed dicht en dat scheelt aanzienlijk in de kou. Vanaf de top mag ik alleen nog maar afdalen tot in Sicuani en dat is zalig als je 800 meter mag zakken in 35 kilometer en kom nu op een hoogte van 3550 meter en dat is 5 weken geleden dat ik onder de 3600 meter hoogte kom te zitten. Hier in dit dal is er veel meer groen te bespeuren en is er ook meer bewoning,meer veeteelt en akkerbouw daarom is het moeilijker om mijn tent op te zetten en ga ik maar in een hostal liggen slapen wat ook wel lekker is in een echt bed.
Ook de temperatuur is een stuk aangenamer op 3500 meter hoogte.
Vandaag,mede door die afdaling 108 kilometer kunnen doen en 531 hoogte meters kunnen maken.
Lekker geslapen in dit hostal en na een lekkere warme douche en een goed ontbijt gaat ie weer verder naar Cusco maar dat is nog 140 kilometer vind ik wel ver om dat op één dag te doen en het is soms ook flink klimmen geblazen,maar de temperatuur is wel een stuk aangenamer als de afgelopen dagen. Lang geleden dat ik een bushokje heb kunnen zitten eten aan de kant want ook de bushokjes zijn hier schijnbaar op de bon. Zit ik daar lekker te eten komt er een brommer voorbij met een jonge knul met zijn moeder achter op voorbij waggelen heeft ie een lekke band en vraagt mij of dat ik die samen met hem kan maken maar dat is ons niet gelukt. Zijn moeder achterlatend gaat die knaap alleen verder op zijn lekke band en moeder kan te voet! Vandaag kom ik tot in het dorpje Quiquijana en aan gezien het hier steeds eerder donker wordt ga ik hier maar in het enigste hostal dat dit dorp rijk is een kamer boeken. Dus weinig keus vandaag ook voor mijn tent is geen plaats op het land en moet ik meer noodgedwongen in dat hostal. Niet veel soeps dit onderkomen en mijn naaste buren zijn dit maal een varken met 12 jonge biggen, maar ja niet te nauw kijken en gewoon mee snurken. Toch niet zo goed geslapen als in het vorige hostal in Sicuani . Vandaag 71 kilometer en 243 hoogte meters kunnen maken.
Van Quiquijana naar Cusco is het nog een dikke 70 kilometer vandaag.
Cusco moet een mooie stad zijn met veel oude koloniale gebouwen en gezellige winkelstraatjes en veel kleine restaurantjes. Dat klopt ook wel maar wat de meeste toeristen niet zien is dat als je Cusco binnen komt rijden op 20 kilometer voor het centrum de enorme troep die de mensen er van maken. Het is een mooi dal waar ik door heen ga, je kent dat allemaal wel van de mooie dalen met bergbeekjes in Oostenrijk en Zwitserland,dat is hier ook het geval alleen gebruiken ze de bermen en daar waar geen huizen staan als openbare stortplaats wat een ontzettende stank teweeg brengt en dat is heel jammer. Ook hier weer leven de mensen in de troep maar ze zijn ook niet anders gewent en vinden dat normaal en wie ben ik dan omdat te veroordelen. Langsaam stijgend kom ik steeds dichter in de buurt van het centrum van Cusco en wordt het ook steeds drukker met al weer die taxibusjes,ook steeds meer blaffende en grommende honden komen naar mij toe die ik soms met een paar stenen tot de orde moet roepen. Hier ook weer een ontzettende hoop uitlaatgassen die ik in moet ademen en moet ook ontzettend oppassen voor die vervelende taxibusjes die je afsnijden en zonder richting aan te geven rechts af slaan. Rijden ze aan de linkse kant van mij moeten ze rechts af gaan ze ook rechts af, zo hebben ze me al bijna een paar keer van mijn fiets afgereden en is het ontzettend oppassen geblazen. Ze hebben van mij dan ook al heel wat verwensingen naar hun hoofd gekregen,stomme taxichauffeurs. Ook hier wordt er weer vol op naar mij getoeterd alleen is het dit maal niet om mij te begroeten maar omdat ik op moet zouten zo dat zij door kunnen rijden. Ook voetgangers zijn hun leven niet zeker hier ook op een zebrapad niet en worden de vetters uit je schoenen gereden als je ook maar probeert over te steken.
In Bolivia was het nog erger daar werd al getoeterd als je er maar aan dacht om over te steken. Uiteindelijk kom ik toch terecht waar ik wil zijn alleen mijn eerste keus hostel was vol maar twee deuren verder was er nog wel plaats voor een eenzame fietser uit Nederland,en hier verblijf ik dan een paar dagen voor ik weer verder ga. Wel een leuke plaats Cusco als je de eerste 20 kilometer niet meerekent,maar in feite zijn alle centrums van de steden het zelfde veel winkeltjes en restaurantjes en die heb ik nou wel genoeg gezien. Toch ook weer één dag ziek geweest door het eten van een broodje tonijn,maar na 15 uur slapen was ik al weer een beetje opgeknapt, het kan er ook mee toemaken hebben dat ik de afgelopen dagen niet goed geslapen heb en dat ik te moe was.
Hier laat ik het even bij wat dit verslag betreft en doe jullie allemaal weer de hartelijke groeten uit het toch wel mooie Peru,en nog bedankt voor de vele leuke reacties op dit blog.
Kilometerstand: 6046. Hoogtemeters: 54280.