Vervolg 11

Ik ben er nog. Het is wel 3 weken geleden dat ik iets van me heb laten horen maar het waren ook 3 zware weken voor mij en door de bergen waren er maar weinig echt toeristische plaatsen om iets over te vertellen. Het laatste bericht kwam vanuit Ayacucho en vanaf hier ben ik weer vertrokken op maandagmorgen richting Huancayo. Vandaag beloofd het een makkelijke etappe te worden in vergelijking tot de afgelopen weken,en dat alles met een prachtig weertje. Maar eerst nog even ontbijten in het hotel,daar staat de T.V. zo hard dat ik hem persoonlijk zachter heb gezet. De Peruanen houden kennelijk wel van veel herrie overal staat de T.V. kei hard aan of de radio staat op standje 10 en is het soms moeilijk om de aandacht van de serveerster te krijgen omdat ze één of ander soap programma aan het volgen is. Maar uiteindelijk ga ik op weg en 20 kilometer buiten Ayacucho kom ik Lucas uit Duitsland (Stuttgart) tegen en die is met de fiets onderweg van Mexico naar Argentinië. Daar heeft een oom van hem een boerderij waar hij een jaar gaat werken. Tot in Huanta kom ik vandaag waar ze in een school ook een soort van hostel hebben waar ze ook kamers verhuren. Hier ga ik proberen de nacht door te brengen als het tenminste rustiger wordt beneden anders moet ik weer handelend optreden en dan zullen ze het weten dat ik hier ben geweest.
Redelijk geslapen,dus hebben ze geluk gehad in dit dorp. Gisteren de hele dag over een slechte asfaltweg vol met gaten mogen rijden,en vandaag de eerste 50 kilometer over een steenslagweg maar wel tussen de hoge bergen langs de Mantaro rivier volg ik mijn weg richting Huancayo. Het is prachtig fietsen door de talloze kleine dorpjes zie ik dan de rivier ver beneden mij en dan weer ben ik gelijk met de rivier.
900 Hoogte meters maak ik vandaag, met soms wel hele pittige stukken tot wel 14% stijging. Even ziet het er dreigend uit wat het weer betreft en in een restaurantje ga ik wat eten en wacht de regenbui af die net niet komt en gelukkig blijft het droog. Tot in het dorpje Anco kom ik vandaag waar ik een hostelletje neem voor 10 Sol.
Vanaf Anco gaat het de volgende dag verder,tussen steile rotswanden met onderin de Mantaro rivier, op een steeds op en neer gaande weg,steeds iets meer op als neer. In het dorpje Quichuas begint het een beetje te regenen. Ik heb pas 46 kilometer gedaan vandaag maar weet niet hoe ver het nog is naar het volgende dorp en wildkamperen kan hier ook niet en besluit dan maar om hier te blijven hier hebben ze ook plaats voor mij en dit keer wel een lekker fris bedje.
Het dorpje Cáceres La Majorada is zo'n leuk plaatsje dat ik hier in een parkje mijn broodjes maar ga zitten eten. Op een bankje gezeten komen er ook twee wegwerkers bij mij zitten en gelijk willen ze alles weten. Ik geef ze ook ieder een mandarijntje en een paar koekjes en ga dan weer op pad. Onder weg wordt ik gewenkt door twee dames om wat te eten. Onder een afdakje van 4 stokken en een plastic zeiltje hebben ze een gat in de grond gemaakt dat is afgedekt met doeken. Onder die doeken liggen aardappelen en groenten gaar te stomen. Op een kartonnen bordje krijg ik mijn aardappelen,groenten en een heerlijk stukje vlees. Het was nog niet zo heel lang geleden dat ik gegeten had maar iets in mij zij dat ik dat moest doen en later zou blijken waarom. Heel de week rij ik al langs de Mantaro rivier en is het een stuk stijgen en dan weer dalen. Ook hier weer,bij die dames,zie ik de weg weer stijgen en achter een berg verdwijnen dan zal ie na de berg wel weer naar beneden gaan logisch gedacht. Maar ik had het mis na de berg blijft de weg maar stijgen tot bijna 4000 meter hoogte en daar had ik vandaag niet meer opgerekend. Wat is nou het geval alle bergpassen onder de 4000 meter staan niet vermeld op mijn landkaart,en deze gaat maar tot 3960 meter.
Zodoende is het nog een hele poos fietsen tot in Huancayo,en natuurlijk onderweg gaan slaapplek meer te vinden. Nou is dat niet zo heel erg maar het werd ook al donker,het begon te regenen,de temperaturen gingen flink onderuit hier boven en Huancayo was nog wel een eindje weg. Nou hoeven jullie geen medelijden met mij te krijgen want hier heb ik zelf voor gekozen maar ik wil jullie het wel even laten weten,en aan alles komt een eind ook aan deze dag. Deze dag 106 kilometers en 1629 hoogte meters gemaakt en geheel verkleumd van de kou kom ik in Huancayo aan waar ik 3 nachten verblijf,kan ik weer een keertje douchen want in die hostels onderweg kun je meestal niet douchen of alleen met koud water en daar heb ik geen zin in.
Op zondagmorgen weer verder en niet veel zin om te fietsen. Dat is eigenlijk de eerste keer dat ik niet veel zin heb,maar het moet toch gebeuren. Dan eerst maar koffie drinken en pas om 12 uur weg uit Huancayo. Gelukkig een vrij makkelijke dag vandaag niet veel hoogte meters en maar 46 kilometers dan ben ik in Jauja,pak een hostelletje en hoop dat ik morgen meer zin heb.
Iets meer zin als gisteren,maar niet erg veel meer. Dat kun je zo wel eens hebben van die dagen dat het wat minder is. Van Jauja naar La Oroya is iets meer als 80 kilometer dat wil ik vandaag doen. Onderweg nog wat gegeten bij de truckers,want waar die jongens staan is het meestal goed en "gezond". La Oroya is een industriestadje er staat een hele grote fabriek met veel rokende schoorstenen en dat is alles,verder zou ik er nog niet begraven willen worden in dat gat,en ben blij dat ik morgenvroeg weer verder kan.
Op het eind van het dorp kun je kiezen,of je gaat linksaf richting de hoofdstad Lima,of je gaat rechtsaf richting Cerro de Pasco verder de bergen in. Ik had mijn keuze al gemaakt, ik ga verder de bergen in want met die grote steden heb ik niks en zeker niet als ik op de fiets ben.
Tot in Junin kom ik vandaag en ga van 3730 meter naar 4240 meter hoogte en zak dan weer af tot 4150 meter hoogte waar het dorpje Junin ligt. Wat kunnen een paar honderd hoogte meters toch een verschil in temperatuur maken,het is dan ook aardig koud hier boven. Ook in het hostel is het niet erg warm,ik heb trouwens nog nergens een verwarming gezien in geen één hotel dan maar lekker diep onder de dekens.
Bij Junin begint weer een hoogvlakte met aan de linkse kant het Chinchayocha meer met allemaal rieteilandjes er in. Meer als 11 graden zit er voor vandaag niet in en met een lekkere tegenwind heb ik toch even het gevoel dat ik in Nederland aan het fietsen ben . Bij jullie in Nederland laat de zomer ook heel lang op zich wachten heb ik begrepen. Vandaag is het de eerste dag dat ik heel de dag met een jas aan en met een lange broek aan aan het fietsen ben. Hier boven op deze hoogvlakte groeit er niet veel meer en het enigste wat je af en toe ziet is in de verte een herder met een paar schapen of koeien. Bij het dorpje Colquijira draait de weg naar rechts en verlaat ik het Chinchayocha meer. Hier kom ik nog een Fransman tegen ook op de fiets en die is onderweg naar Ushuaia daar waar ik,alweer 5 maanden geleden, begonnen ben. Net voor de hoogste stad van de wereld,Cerro de Pasco, moet er nog even flink geklommen worden tot een hoogte van 4423 meter. Dit is tot nog toe het hoogste punt van deze reis en dan mag ik afdalen tot in Cerro de Pasco op een hoogte van 4330 meter. Vandaag 75 kilometer en 577 hoogte meters.
Koud nachtje geweest ,ook in het hostel was het maar 4 graden op de kamer. Nou ja kamer ,ze hadden mij onder in de kelder gestationeerd en het leek verdacht veel op een kerker ook met een stalen deur met daar in weer een luikje. Het was gelukkig maar voor één nachtje. Vanuit Cerro de Pasco ga ik inéén keer naar Huánuco dat dan weer op een hoogte ligt van 1910 meter en ik dus heel de dag langzaam over een lengte van 119 kilometers mag afdalen en dat is dan ook wel weer een keertje lekker.Wel oppassen op sommige plaatsen is het asfalt helemaal weg gespoeld en zijn er grote gaten ontstaan.Hier in Huánuco neem ik een hotel om mij voor te bereiden op de voorlopig laatste zware bergetappe volgende week met als hoogste punt een pas van bijna 5000 meter.
Goed uitrusten is er niet bij in dit hotel. Zaterdagavond tot s'Nachts half vijf harde muziek onder in de feestzaal er was een feest aan de gang.
En de andere nachten was het ook vrij rumoerig. Hier in Huánuco zijn veel gokhallen aanwezig waar ook veel gebruik van wordt gemaakt,maar mij niet gezien daar binnen.
Op maandag morgen niet vroeg weg ik kon niet ontbijten in het hotel en moest daarom de stad in,en op maandag morgen zijn er niet veel eettenten open. Pas om 12 uur verlaat ik Huánuco om van 1900 meter hoogte naar bijna 4000 meter hoogte te klimmen. Dat ga ik niet halen in 1 dag en onderweg maar weer een keertje wildkamperen met de tent in de berm aan de zijkant van een berg. Het is vandaag wel lekker fiets weer met een graad of 25, daar zijn jullie in Nederland jaloers op.:) Onderweg op deze etappe krijg ik mijn zesde lekke band op deze reis en moet dat ding toch nog op zijn kop op het laatst van de dag,en is het bijna donker voor ik mijn tent op kan gaan zetten. Als de locals me hier met rust laten zal ik best lekker slapen in mijn slaapzakje. Vandaag maar 39 kilometer maar wel 1404 hoogte meters.
Best lekker geslapen op de flank van de berg. Ben ik mijn tent aan het afbreken komt er een oud boertje naar mij toe en begint zich met mijn werkzaamheden te bemoeien. Ik doe net of dat ik hem niet hoor en ga gewoon door met mijn ding te doen. Even later ,als ik bijna klaar ben,begint hij om geld te schooien,ik zag dat ik dat niet heb anders was ik wel in hotel gaan slapen,en dan gaat hij weg naar zijn eigen huisje 100 meter verderop. Nou ja huisje,het was meer een ruïne waar hij in woonde.
Mooie etappe vandaag eerst nog even 800 meter klimmen en dan afdalen tot aan Tingo Chico. 5 Kilometer voor de top komen mij 4 fietsers tegemoet,3 gewone fietsen en papa op een ligfiets vanwege zijn nek. Het is een gezin uit Engeland en zijn in Oktober begonnen in Mexico en gaan door tot Bolivia. Bij de afdaling in een dorpje zag ik al in de verte een paar honden staan en heb bij voorbaat al een paar stenen opgeraapt want ze blijven onbetrouwbaar deze schatjes. En inderdaad toen ik vlak bij was kreeg de grootste boef mij in de gaten en komt blaffend en grommend naar mij toe. Maar wat hij niet wist is dat ik mijn munitie al klaar had en toen hij vlak bij was gooide ik de grootste steen boven op zijn rug en dat had dat schatje niet verwacht en luid jankend liep hij terug naar huis met de andere 3 in zijn kielzog die wisten ook niet wat er gebeurde. Voor de deur van het huisje bleef hij staan janken en plots ging de deur open en kwam er een heks naar buiten,om te kijken waarom haar trouwe viervoeter zo huilde. Ze keek mij aan en begon naar mij te kijven,ik keek dat mens aan,en ik had ook nog een steen in mijn hand,maar besloot die maar niet te gooien. Ze kon mij namelijk geen zeer doen, mevrouwtje heks had namelijk geen één tand meer in haar mond staan en kon mij daarom niet bijten daar had ze natuurlijk haar honden voor maar die waren eventjes genezen om te bijten. s'Middags in een ander dorpje lekker bordje soep gegeten ineen "restaurantje" ik was er de enigste gast. Samen met 3 honden ,4 kippen en het drie jarige dochtertje, dat ook uit mijn bord zat te eten, heb ik mijn soep genuttigd.
In Tingo Chico heb ik voor 8 sol een bed kunnen regelen, is minder als drie euro. Daar kun je niet veel voor verwachten maar iets anders was er niet. Op een open houten zolder hebben ze door middel van een paar planken een paar kamertjes gemaakt. Mijn kamertje was precies boven de keuken en door de spleten in de vloer kon ik precies in de pannen kijken maar ook de etensluchtjes stegen mooi naar boven tot in mijn kamer en ook de rook van het hout gestookte fornuis was bij mij zeer goed te ruiken. Ik heb daarom ook even wat moeten hoesten maar ja je hebt niet alles in de hand.
Deze nacht heb ik ook overleeft en kan weer mijn weg gaan vervolgen. Ik was wel weer vroeg wakker door de lucht van gebakken eieren en de rook van het fornuis. Dan ook maar naar beneden om te ontbijten en ben zodoende al vroeg op weg wat ook wel weer een voordeel is.
In het zeer kleine dorpje Tingo Chico moet ik links af over een stalen brug gelijk de berg op richting Huallanca en om negen uur had ik de eerste vijf honderd hoogte meters al te pakken. Bijna boven moet ik uitwijken voor een paar bengels, ik schat ze op 4/5 jaar,die met zo'n loopautootje de berg af kwamen gereden. Zijn ze bij mij draaien ze om en gaan achter mij aan en beginnen te schooien om geld. Zo jong word er al geleerd om te schooien. Ik kijk of moeders mij niet ziet en schop ze van die karretjes af en rij dan hard door. Ze denken zeker dat ik een fietsend geld vervoer ben,gisteren werd er ook al een paar keer om geld geschooid. Er is wel verschil hier in Peru in de bergen zijn ze veel armer als in de steden,maar ja daar kan ik niks aan doen moeten ze ook maar in de stad gaan wonen dan hoeven ze geen geld aan een arme fietser vragen. Prachtige omgeving om door heen te fietsen is het hier Soms hangen de rotsen letterlijk boven mijn hoofd en dan hoop ik altijd dat ze daar nog even blijven hangen tot dat ik gepasseerd ben en tot nog toe is dat ook het geval. Beetje geluk moet je af en toe wel hebben. Voor het dorp Huallanca wil ik wat gaan eten van mijn broodjes die in mijn tas zitten komt er een jonge knul naast me rijden ook op een fiets en die moet ook naar Huallanca . Nou daar ben ik mooi klaar mee ga ik dadelijk eten blijft hij natuurlijk ook bij mij en daar heb ik nou geen zin in,hoe kom ik nou van die gozer af ? Alle geluk komt van boven zeggen ze wel eens, en gelukkig krijgt hij na 3 kilometer een klapband er zit een gat van wel 7 centimeter in door snede in zijn buitenband. Geluk voor mij pech voor hem,dat kan ik niet maken zeg ik hem en rij verder alleen door om een eindje verder te gaan eten,alleen.
Na 51 kilometer en 1004 hoogte meters sta ik vandaag vroeg stil in Huallanca en ga ook niet verder,neem een hostel om mij voor te bereiden op de dag van morgen voor de pas van bijna 5000 meter. Ook alweer geluk ben ik goed en wel in het hostel begint het me daar toch te regenen en ben blij dat ik niet door ben gefietst.
Of het komt door misschien toch wel wat zenuwen of door de T.V.van de buren ik weet het niet maar heb niet zo goed geslapen. Hoe zal mijn lichaam reageren op die hoogte je hebt daar,is mij verteld,,bijna de helft minder zuurstof op die hoogte,en zal ik een keer meer rust moeten nemen met het naar boven rijden.
Het is maar goed dat ik een grote mond heb kan ik lekker veel lucht happen,zo zie je maar dat alles wel een voordeel heeft. Goed en dubbel ontbijten en dan naar boven. Ik start op een hoogte van 3550 meter en het gaat voorspoedig wel niet snel maar gestaag klim ik door tot 4700 meter alvorens ik mijn eerste pauze neem, dat valt niet tegen. Onderweg wel een paar keer kort gestopt om foto's te maken maar dan weer gelijk door. In het begin van de klim is het heel rustig met verkeer en ben zo wat de enigste. Vanaf Huansala wordt het iets drukker op de weg vooral met vrachtverkeer er is hier een grote mijn waar veel vrachtverkeer komt zodoende. Op een hoogte van 4600 meter verlaat ik het asfalt en sla rechts af om binnen door,door het nationale park Huazcaran,naar Huaraz te gaan. Hier kom ik helemaal niemand meer tegen en wat is het hier mooi. Tussen de besneeuwde bergtoppen stijg ik naar steeds grotere hoogte,en met een korte stop op 4700 meter kom ik zonder problemen op mijn hoogste punt van deze reis op een hoogte van 4873 meter. In Europa zou ik nu over het topje van de Mont Blanc fietsen wat een heerlijk gevoel. Elke bergpas was wel een soort van overwinning maar deze is toch wel bijzonder. Maar er komt nog een kleine verrassing. Vanaf het hoogste punt ga ik af dalen tot 4600 meter en mag dan nog een keertje stijgen tot 4820 meter. Boven op de tweede top begint het al aardig donker te worden en op een mooi stukje vlak groen gras plant ik mijn tentje neer voor een wel zéér koude nacht. Wat een stilte hier vanaf dat ik het asfalt verlaten heb ben ik niemand meer tegen gekomen en dat is toch al vijf uur geleden. Koud werd het zeker,in mijn binnentent was het -9 graden en buiten was het nog een aantal graden kouder brrrrr.
Heb daarom ook niet veel geslapen omdat ik een koude neus had denk ik natuurlijk,maar ook deze nacht heb ik weer overleeft. En na deze nacht ga ik het hoog gebergte verlaten en daarmee ook de koude nachten.
Wat duurt het lang als je ligt te wachten tot dat de zon je tentje komt verwarmen want eerder kom ik er echt niet uit met die lage temperaturen.
Dan eerst maar een warm bakje thee zetten om de voeten weer op te warmen voor dat we met de afdaling beginnen. Wel vlug moe maar dat komt door het lage zuurstof gehalte denk ik. Voor ik op de fiets stap nog even mijn stempel achter laten dan weten ze ook dat ik hier geweest ben,en begin dan aan de lange afdaling naar Huaraz waar het voor mij ook weekend is en daar een paar nachten zal verblijven. Wat een slechte weg het lijkt Bolivia wel en ben blij dat gisteren de beklimming niet zo slecht was,geen wonder dat je hier niemand ziet. Met een gangetje van tussen de 10 en 15 kilometer zak ik naar beneden harder ging echt niet dat was niet verantwoord. Na 35 kilometer vind ik het asfalt weer terug en kan dan met een flinke snelheid verder afdalen,maar eerst nog wat eten bij de truckers. Ik bestel vlees met frites maar heb daar bijna niets van op van die frites wat een vette zooi is dat zeg. Daar valt met onze frites nog veel te winnen of ben ik te veel verwent door mijn vrouwtje dat kan natuurlijk ook . Tot in Huaraz rij ik en dat ligt op een hoogte van 3053 meter, waar het ook al een stuk warmer is, om weekend te vieren. En hier vind ik mijn onderkomen voor de komende paar nachten in een bed en breakfast gedoetje voor een leuke prijs. Lekker een paar honderd meter van het centrum vandaan waar het lekker rustig slapen is in een prima bed. Maandag ga ik verder afdalen richting Trujillo maar dat zijn nog 325 kilometers en dat ligt op zee niveau en ook aan zee. De afgelopen 3 maanden heb ik door gebracht in het Andes gebergte op een hoogte meestal boven de 3500 meter. Deze bergen ga ik nu verlaten en zal daarom ook niet meer van die koude nachten hebben,want die waren soms wel héél koud met een uitschieter van de afgelopen nacht. Als ik daar weer aan terug denk komen de ijspegels weer spontaan aan mijn neus te hangen. Ik ben volgende maand al een half jaar onderweg en heb al heel wat gezien van Zuid Amerika dat toch wel heel mooi is. Het volgende verslag zal hoogst waarschijnlijk uit Ecuador komen als alles goed blijft gaan. Nu ik de bergen even ga verlaten kan ik ook meer kilometers maken op een dag. Ook ga ik de Panamericana,je weet wel die snelweg dwars door Amerika,weer ontmoeten en ben er wel weer een beetje aan toe na al die bergen.
Ik wens jullie allemaal een prettige vakantie en heel veel goed weer toe,want sinds ik weg ben is het niet veel geweest met het weer bij jullie en ik kan daar echt niets aan doen. Allemaal de groetjes vanuit het nog steeds zonnige Peru.
Kilometerstand:7670. Hoogtemeters: 77949.