Vervolg13

Na een paar rustige dagen in Zamora, van waar uit ik mijn laatste verslag heb geschreven,ga ik weer op weg verder naar het noorden en maar eens kijken hoe ver ik vandaag kom. De kilometers die ik hier in Ecuador kan maken op één dag is afhankelijk van de aantal hoogte meters die ik voor mijn Kiezen krijg. Hier in Zamora is het zwoel weer met een hoge vochtigheids graad en ik zweet me daarom ook achterover met 30 graden op de thermometer. Een ligt glooiende weg hierlangs de Zamora rivier en het is heerlijk fietsen. Onderweg nog even schuilen voor een stortbui en na 15 minuten is die ook al weer voorbij. Tot in het dorpje
El Panque kom ik vandaag en boven op mij n kamer ga ik mijn vijfde gebroken spaak vervangen.
Als ik s'Morgens wakker wordt slacht ik eerst een grote kakkerlak die in mijn kamer rond loopt, en vertrek dan weer met het zonnetje in mijn rug om de eerste 40 kilometer lekker snel af te leggen. Een beetje klimmen en een beetje afdalen. Overal hoor ik de vogeltjes fluiten en de krekels krekelen,of hoe noemen ze dat geluid van de krekels. Hier beneden in het dal is het warm en moet ik ook veel drinken,maar in de verte zie ik donkere wolken hangen boven de bergen waar ik overheen moet.
Na 40 kilometer begint het echte werk weer en moet er weer flink geklommen worden,met af en toe een flink stuk zonder asfalt.
Op de tweede klim begint het ook flink te regenen,maar ik ben toch al zeik nat van het zweet en rij daarom maar gewoon door. In die tweede klim zie ik aan de kant van de weg een groot stuk zwart plastic met daar onderuit twee zwarte laarzen. Daar zit natuurlijk iemand onder te schuilen voor de regen. Als ik vlak bij ben roep ik keihard BOE...ik heb je gezien,nou dat stuk plastic vliegt omhoog en een vrouw komt wit van de schrik te voorschijn en kijkt mij boos aan!!! Auto's hoorde ze natuurlijk wel aankomen maar een fietser,en zeker in de regen,hoorde ze niet aankomen en was daarom ook ontzettend geschrokken. Ikke lachen natuurlijk en toen zij van de schrik bekomen was kon ze er ook wel om lachen. En dat zijn leuke dingen voor de mens ,vind ik tenminste.
Tot in het plaatsje San Juan Bosco kom ik vandaag en dan is het al drie kwartier pikken donker met ruim 90 kilometer op teller en 1938 hoogte meters.
Rustig hotelletje met een prima ontbijt buffet en dat hebben ze geweten ook, ik heb alle roerei met ham opgegeten,alle broodjes soldaat gemaakt,
heel de sinaasappelsap op gedronken en nog een paar bakjes koffie genuttigd alvorens ik mij weer op het asfalt stort. Mendez wilde ik vandaag als einddoel bereiken,maar na een stevige klim moet ik in de zeikende regen afdalen en dan blijkt dat ik niet genoeg remkracht meer heb. De remblokken zijn kats versleten en ik kan ze ook niet meer verder stellen,dan maar eerst vervangen en zodoende kom ik vandaag niet verder als het dorpje Limon. Nou zijn de remblokken wel vlug vervangen maar omdat het bleef regenen ben ik maar gebleven in dit dorp en vandaag maar 37 kilometer en 1052 hoogte meters gedaan. Ruim 9000 kilometer met de remblokken gedaan en onder soms zware omstandigheden valt dat niet tegen.
Vannacht om drie uur wakker geworden van de regen die werkelijk met bakken uit de hemel viel. Wilde ik een keertje vroeg vertrekken,omdat ik gisteren ook al vroeg stil stond,ben ik toch maar blijven liggen want om 8 uur was het nog steeds aan het plenzen. Om tien uur toch maar vertrokken toen was het maar een klein beetje aan het miezeren en zag het er naar uit dat het droog zou gaan worden. Nou vind ik het niet zo erg om nat te worden van de regen,maar het is voor mij wel een verschil,als je aan het fietsen bent en het begint dan te regenen,of dat je van je droge kamer meteen in de zeikende regen moet gaan fietsen, dat vind ik dan minder. Na 10 kilometer kom ik een stelletje uit Australië tegen,die zijn begonnen in Colombia en onderweg naar Argentinië,praatje mee gemaakt,en dan maar weer verder. Heel de dag blijft het een beetje regenen tot in het dorpje Socúa toe. Nou heeft ook niemand mij verteld dat het in het regenwoud van de Amazone het ook wel eens doet regenen,maar daar ben ik na een paar dagen zelf wel achter gekomen.
Moeilijk mijn bed uit te komen maar dat is mijn eigen schuld,moet ik maar niet tot diep in de nacht met mijn iPad zitten te spelen en het spel wordfeut spelen met andere verslaafden. Nu moet ik vandaag streng zijn voor mezelf om toch maar vooruit te komen en ik wilde eigenlijk in de stad Puyo geraken vandaag maar dat zijn nog 150 kilometers met, dacht ik, niet zoveel hoogte meters. En inderdaad tot in Puyo gekomen vandaag,het ging niet van harte,maar door mijn strenge optreden toch gekomen na ruim acht en een half uur fietsen, 148 Kilometers ,en 1609 hoogte meters dus een pittig dagje geweest. Het was vandaag de hele dag droog gebleven,dat was dan weer mooi meegenomen,en ook weer ander half uur in het donker getrapt. Wel heel rustig op deze wegen wat ik heel prettig vind.
Op zaterdag nog even naar Baños fietsen en dan ga ik daar ook een beetje weekend houden. Vanaf Puyo is het alleen maar klimmen maar wel een hele mooie omgeving,met veel watervallen,diepe ravijnen en dan ook vanzelf hoge bergen aan de andere kant. Hier komen mij veel mountainbikers tegemoet. Die komen van uit Baños,rijden als een gek naar beneden tot in Puyo en de meeste gaan dan met de bus terug naar Baños met de fiets op het dak !!!!! Dat is toch niet echt, daar wordt je niet moe van, dat kan iedereen. Kort voor Baños kom je nog een zes tal tunneltjes tegen waar je eigenlijk met de fiets niet door heen mag,en je om de berg heen moet. Maar aangezien er niemand is die tegen mij zegt dat ik dat niet mag rij ik door de tunnels die ook zeik nat zijn. Er komt zoveel water uit het dak van de tunnels dat het net is alsof het regent in de tunnels. Bij één van de watervallen, waar ik stop, komen er twee mensen naar mij toe en we raken aan de praat (op zijn Engels). Het blijken Spanjaarden te zijn,hij is leraar aan de universiteit in Quito,en ze willen in Europa ook een fietsvakantie gaan houden. We spreken af dat zodra ik in Quito ben hen even laat weten waar ik ben,kunnen we samen wat eten en een beetje verder praten. Nog een uurtje stevig de berg op trappen en dan ben ik in Baños in een hostel waar ik twee rugzak toeristen uit Reusel tegenkom. Hier blijf ik een paar daagjes,kunnen mijn benen weer genezen van de inspanningen,mijn kleren weer een keertje uit laten wassen en mijn fiets een beetje poetsen. Met name mijn ketting dat is één grote vette zooi,en die maak ik met benzine uit mijn kooktoestel weer als nieuw,nou ja nieuw,hij blinkt weer als nieuw maar is ook al ver versleten. Hier in Baños weer veel toeristen en dat was al weer een poosje geleden dat ik toeristen ben tegen gekomen. Baños is bekend van de vele en mooie watervallen,de warm water bronnen en de Tungurahua vulkaan die ik nog steeds niet gezien heb door de vele wolken die er als maar boven de bergen hangen.
Na een ontspannend weekend in Baños ben ik weer onder weg naar de hoofdstad Quito. En vanuit Baños gelijk klimmen geblazen met na 4 kilometer mijn eerste regenbui voor vandaag. Ik rij net langs een snoepkraampje, dat ze aan het opbouwen zijn, en daar mag ik even schuilen voor de regen en koop gelijk wat mierzoet snoepwerk bij die mensen. Ik heb het eigenlijk wel,een beetje gehad met die veel te steile bergen en heb totaal geen zin om ver te fietsen vandaag,en reeds na 44 kilometers en 1214 hoogte meters ga ik in de plaats Ambato een hotelletje zoeken. Als het helder weer was geweest had ik zo een aantal vulkanen kunnen zien,maar tot nog toe heb ik er geen één kunnen zien. De hoogste berg van Ecuador,de Chimborazvulkaan (6310 meters hoog) heb ik ook niet kunnen zien wat dan wel weer jammer is. Maar je kunt niet alles hebben in het leven,en om hier te blijven tot de wolken weg zijn daar had ik ook geen zin in.
Als ik s'Morgens buiten kom van uit mijn ontbijt plekje in de stad staat er een moedertje met twee jonge kinderen bij mijn bepakte fiets en vraagt of ze een paar foto's mag maken,en tegen betaling van 50 dollar heb ik daar geen probleem mee. Na de foto's krijg ik nog een compliment voor mijn mooie blauwe ogen, nou toen kon mijn dag niet meer stuk dat begrijp je wel. Ik heb ze daarom die 50 dollar ook maar terug gegeven,en met een brede glimlach op mijn bek rij ik Ambato uit. Hier in Ecuador moet je betalen met Amerikaanse dollars wat wel een beetje raar is. Vroeger hadden ze wel een eigen munt maar die hebben ze afgeschaft en nu is het alleen nog maar Amerikaanse dollars. Een beetje klimmen,een beetje afdalen en vervolgens vals plat naar boven richting Quito. Tot op 25 kilometer voor Machachi daar krijg ik nog een pittige klim te verwerken tot een hoogte van 3400 meter ,en dat was al weer een poos geleden dat ik op zo'n hoogte zat. Nu hebben verschillende mensen mij afgeraden om s'avonds Quito in te rijden omdat dat te gevaarlijk zou zijn van wegen de criminaliteit en daarom blijf ik in het dorp Machachi maar overnachten.
De volgende dag even naar Quito alleen maar afdalen en totaal maar 20 kilometer dacht ik. Nou dat had ik goed mis !!! Tot mijn hostel in het nieuwe gedeelte van Quito was het nog bijna 50 kilometer en meer als 600 hoogte meters. Quito is een grote stad met meer als ander half miljoen inwoners,en voordat je daar je weg gevonden hebt ben je al een paar uurtjes verder. Daar zijn ook maar heel weinig tot geen verkeersborden te vinden waar je naar toe moet en dan is het veel vragen onderweg. Maar zoals altijd heb ik het weer gevonden, en in het nieuwe gedeelte vind ik mijn onderkomen voor de komende dagen om een beetje rond te kijken in deze stad met zijn veel oude gebouwen.
Hier in Quito,vlak bij het uitgaanscentrum, doen de prijzen bijna westers aan en er zijn hier ook weer veel toeristen. Ook zijn hier de kroegen en de discotheken met hun herrie te vinden, maar dat is aan mij niet besteed en zeker die herrie niet. Vanuit mijn hostel ga ik voor de eerste keer zonder mijn zware fietstassen een eindje fietsen hier in Quito. De eerste paar honderd meter is dat ontzettend wennen nu die fiets zo ligt stuurt, en ik ben dan ook net een zatlap, ik slinger alle kanten op maar na een paar honderd meter heb ik alles weer onder controle.
Sinds lange tijd geleden heb ik hier in deze stad weer een keertje bij
Mac Donalds aangeschoven en dan smaakt het wel,en ook precies zoals in Nederland. Toch prachtig dat ze overal de zelfde smaak kunnen creëren ook aan de andere kant van de wereld. Via mijn iPad laat ik weten waar ik ben, aan dat koppel uit Spanje, om een afspraak te maken om samen wat te gaan eten en ik heb eigenlijk wel zin in een beetje gezelschap. Ik krijg bericht terug dat ze mij om 19.00 uur oppikken bij mijn hostel. Ikke wachten 19.00 niemand, 19.15 niemand, 19.30 niemand.
Ik weer naar boven naar mijn kamer kijk op mijn iPad hadden ze om 17.00 uur een berichtje gestuurd dat ze om 18.00 uur in een restaurant bij mij in de buurt op mij zouden wachten,en dat had ik niet meer gelezen.
Ik naar dat opgegeven restaurant niemand meer te zien,ben toen maar weer alleen wat gaan bikken. Jammer ik had er wel naar uitgekeken,maar ja er zijn ergere dingen in het leven zullen we maar zeggen.
Na 3 dagen in Quito hou ik het hier ook maar weer voor gezien,en vertrek op zondagmorgen weer uit Quito richting Colombia dat ongeveer nog een week fietsen is. Op zondag vertrekken heeft het voordeel dat er bijna geen vrachtverkeer op de weg is, want ik zit weer op de Panamericano en die is toch wel druk hier. Om de goede weg te vinden om Quito uit te komen weer veel moeten vragen. Vraag ik ook een keertje de weg aan een mevrouw met haar dochter aan de hand lopen ze zonder mij aan te kijken gewoon door !!! Ze denken zeker dat ik ze wil beroven of verkrachten. Nou moet ik zeggen,als je al meer als een half jaar onderweg bent de nood soms wel wat hoog wordt, maar tot nog toe heb ik alle problemen zelf op kunnen lossen. Gelukkig stopt er een auto die mij haar fijn uitlegt hoe te rijden, en bij de volgende rotonde staat hij er weer om mij de goede richting op te sturen. Die kerel maakt ook nog een paar foto's,vraagt mijn email adres en s'avonds had hij die foto's al op de computer gezet,leuk. Na 20 kilometer en 400 hoogte meters ben ik Quito pas echt uit, en op een twee tot drie baanssnelweg met vluchtstrook verder naar Colombia. In het piep kleine dorpje Ascázubi,wel 4 kilometer van mijn route, is mijn hostel voor de nacht. In dit hostel kun je ook een kamer voor een paar uurtjes huren om iets leuks met je vriendin te doen of zo iets,maar ik boek de kamer voor mij alleen voor heel de nacht.
Vandaag passeer ik de evenaar en officieel verlaat ik dan het zuidelijk halfrond,maar zo voelt het niet. Voor mijn gevoel is dat pas als ik boven in Colombia de boot op ga naar Panama dat ik het zuidelijk halfrond ga verlaten. Ik zal dit ook met de betreffende autoriteiten opnemen dat ze dat maar moeten veranderen. Op het middenpunt van de aarde ben ik samen met een bus vol met Duitsers om een paar foto's te maken over dit heugelijke feit dat ik hier toch maar even op mijn fietsje de evenaar passeer. Vandaag waait er ook weer eens een stevig windje rond de bergen,en is het weer oppassen voor het vrachtverkeer want hier is de weg weer gereduceerd tot een twee baansweg met veel vrachtverkeer.
Na de nodige hoogte meters,ook vandaag weer zoals elke dag hier in Ecuador,bereik ik de top van de bergpas en zie beneden het San Pablo meer te liggen,en aan het einde van dat meer ligt te stad Otavalo,het eindpunt voor mij vandaag. 59 kilometer en 1122 hoogte meters. Ook hier moet weer een vulkaan zijn, maar door de wolken heb ik er geen zicht op en kan ik niet controleren of dat inderdaad wel klopt, en moet maar blindelings aan nemen dat ze de waarheid vertellen. Misschien dat ik hier een dag extra blijf,ik ben die veel te steile bergen een beetje beu aan het worden elke dag opnieuw. Maar dat zien we morgen wel weer eerst maar eens goed eten en slapen.
Mijn eigen er toe kunnen verzetten om toch maar een stukje te gaan fietsen tot in Ibarra,is maar 25 kilometer en 113 hoogte meters.
Heb ik,al is het niet veel, toch wat gedaan vandaag en hoop morgen meer zin te hebben. Ook wel apart sinds weken vandaag geen nat shirt,niet van de regen,en niet van het zweet,is ook wel eens lekker. Ik denk dat je van mijn zweet van de afgelopen maanden wel een flinke badkuip kunt vullen,en dat je dan nog over hebt.
In Ibarra heb ik slecht geslapen ook dank zij een paar muggen op mijn kamer en voor ik die gevangen had was het al flink wat later. Ook een erg ongezellige stad. Ik heb er wat door heen gewandeld maar had na 10 minuten al weer zin om verder te fietsen,maar heb dat kunnen onderdrukken tot de andere dag. Even nog een kleinigheidje,toen ik s'Morgens het toilet doorspoelde kwamen de bruine jongens van onder uit de wc bril weer naar buiten drijven en gingen over de rand naar beneden op de grond. En als ze die niet opgeruimd hebben liggen ze er nog gebroederlijk naast elkaar,gelukkig hoefde ik daar niet meer te zijn.
Volgens de eigenaar van het hostel in Ibarra is het tot de Colombiaanse grens bijna alleen maar berg afwaarts. En inderdaad de eerste 2 kilometer een beetje berg op en dan de volgende 30 kilometer alleen maar berg af,dat is boffen. Dan zal de rest wel een beetje vlak zijn was mijn gedachte. Fout.....de volgende 50 kilometer alleen maar berg op met soms heel steile stukken. Hoe komen ze erbij om te zeggen dat het bijna allemaal vrij vlak is. Dit is niet gezien door de ogen van een fietser en ik kan die eigenaar wel het één en ander toe wensen maar daar schiet ik niks mee op, het moet toch gebeuren. Tot in San Gabriel,82 kilometer en 1800 hoogte meters en in het donker kom ik aan in dit bergdorp.
Wel een mooi hotel en een goed ontbijt, en ook de overgebleven broodjes van mijn tafelgenoten eigen ik me zelf toe. Ook prima geslapen hier boven op deze bult,een stuk koeler en geen muggen en dat maakt het voor mij een stuk aangenamer.
Laatste dag in Ecuador,nog 45 kilometer en dan heb ik Ecuador ook al overleefd. Volgens de receptioniste is het vrij vlak tot aan de grens.
En op 1050 hoogte meters na heeft ze gelijk die theemuts.
Ook weer een frisse dag maar ik zit dan ook al weer ruim boven de 3000 meter hoogte. De grens bij de plaats Tulcán is een drukke grens,het is ook de enigste grensovergang met Colombia voor zo ver ik weet,nou weet ik natuurlijk ook niet alles,maar ik denk het wel. Bij de Ecuadoriaanse emigratie dienst ander half uur in de rij,en bij de Colombiaan ook meer als een uur staan te wachten.. Toen ik klaar was was het al donker, en gelukkig was er een hotel op de grens waar ik een kamer mocht huren voor één nachtje met ook weer een paar muggen die ik eerst kon gaan vangen. Dat was deze keer niet zo moeilijk de beesten waren goed te zien op de witte muren,en nu zijn die muren een paar extra rode en zwarte plekjes rijker.
Ecuador was voor mij een mooi maar pittig land om door heen te rijden.
Ongeveer 1200 kilometer,dus dat valt nog wel mee,maar meer als 23000 soms wel hele steile hoogte meters,en ben toch wel blij dat ik dat al vast achter drug heb.
Onder het hotel wel een zeer stevig ontbijtje op. Verschillende stukken vlees,rijst,groente,fruit,jus en koffie,daar kun je heel de dag op vooruit.
En dat heb ik ook wel nodig want hier in Colombia gaan de bergen gewoon door,net zo hoog,alleen niet zo verrekes steil meer. Mijn eerste stad die ik aan doe in Colombia is Pasto waar ik dit verhaaltje zit te schrijven. Hier zijn veel meer fietsers onderweg, en dan bedoel ik de plaatselijke bevolking die veel meer van de fiets gebruik maakt en vooral in de stad. Soms zie je fietser naar beneden suizen,die laten zich eerst achter een vrachtwagen naar boven trekken,om dan als een kamikaze piloot naar beneden te storten. Mijn eerste dag in Colombia was toch goed voor 87 kilometer en 1835 hoogte meters. Dit is mijn laatste land in Zuid Amerika,en ik denk over 5/6 weken dat ik in de havenplaats Cartagena de boot op,ga naar Panama als alles goed blijft gaan.
Hier in Pasto ontmoet ik een Duitser,die al 11 jaar in Spanje woont,en ook onderweg is naar Cartagena. Maar die gaat via de hoofdstad Bogota
en daar ga ik beslist niet naar toe dat is mij te groot om op de fiets door heen te rijden,meer als 8 miljoen inwoners.
Nu ga ik mijn verhaal weer afsluiten en wens jullie allemaal het beste.
Ik heb trouwens vernomen dat de zomer dit jaar in Nederland toch nog goed is gekomen,gelukkig voor de thuis blijvers onder jullie.
En voor de geïnteresseerde onder jullie nog de statistieken.

Kilometerstand: 9912. Hoogtemeters: 107145.